Suriname op weg naar grootgrondbezit
| starnieuws | Door: Redactie
(Samenvatting)
De laatste tijd is er in ons parlement en ook in Starnieuws veel gediscussieerd over een aantal belangrijke zaken. Wat mij opvalt is dat enkele van die zaken een veertigtal jaren terug ook al breedvoerig zijn bediscussieerd en dat velen hiervan niet op de hoogte zijn. Op 25 februari 1980 vond er een gebeurtenis plaats die in juridisch opzicht van
Die staatsgreep was al zeer bijzonder omdat het, anders dan in andere landen, gepleegd werd door een groepje soldaten van lagere rang, nl sergeanten. Ministers die een eed op de grondwet hadden afgelegd om deze bij schending daarvan te verdedigen, sloegen op de vlucht. Na te zijn gevangen genomen capituleerden zij en riepen op tv de bevolking op zich neer te leggen bij de machtsovername. Zij konden ook niet anders want die regering had zich doordat het grossierde in corruptieve
Het parlement, toen Staten van Suriname geheten, schoot ernstig tekort in zijn grondwettelijke taak om de regering te controleren en te corrigeren. Uiteindelijk, door het behendig gemanoeuvreer van president Ferrier werd de macht weer overgedragen aan een burgerregering onder leiding van de internist drs. Henk Chin A sen, alom gewaardeerd en geliefd.
Deze eerste burgerregering stelde toen een Regeringsverklaring op waarvan de strekking was om de Surinaamse samenleving door middel van zg Vier Vernieuwingen over een breed front te vernieuwen. Die Regeringsverklaring werd afgesloten met de historische woorden: “De oude orde is voorbijgegaan, zij zal immer wederkeren!” Het was dit enthousiasme dat een nieuwe tijd was aangebroken dat op initiatief van president Ferrier, daarin gesteund door oppositieleider Jagernath Lachmon, besloten werd een wettige basis te leggen onder de eerste burgerregering Chin a Sen.
Het parlement werd weer bijeengeroepen, alle partijen bekenden schuld aan de chaos die zij hadden veroorzaakt waardoor de staatsgreep zo enthousiast door de bevolking kon worden ontvangen. Vele loftuitingen werden gedaan over die Regeringsverklaring en alle partijen zegden steun toe bij de uitvoering daarvan. Het parlement nam toen de zogenoemde Machtgingswet aan, daarmede zichzelf buiten werking stellende. Dat deden zij vanwege de belofte in de Regeringsverklaring, namelijk dat (i)- aan een nieuwe grondwet zou worden gewerkt en dat op basis daarvan (ii)- “uiterlijk omstreeks oktober 1982 nieuwe verkiezingen” zouden worden gehouden.
Op dit punt liep het mis; zie over het verdere verloop de bijlage.
André Haakmat| starnieuws | Door: Redactie
