• zondag 05 May 2024
  • Het laatste nieuws uit Suriname
HomeNet Binnen | Onderwijs |

Naar schatting 10% GLO-scholieren heeft dyslexie

| starnieuws | Door: Redactie

In Suriname zijn er nog geen exacte cijfers van het aantal mensen met dyslexie. Maar aangezien in Nederland en België 5 tot 15% van de basisscholieren met dyslexie is gediagnosticeerd, wordt er van uitgegaan dat in Suriname ongeveer 10% van de kinderen op de basisschool dyslexie heeft.Dit zegt Amanda Sheombar, voorzitter van de Vereniging Dyslexie Suriname (VDS), desgevraagd aan Starnieuws.
In het basisonderwijs zijn er ruim 90.000 leerlingen. Dat betekent dat er een heleboel leerlingen met deze stoornis rondlopen in ons educatiesysteem. Zij zijn hierdoor aan het worstelen op school, maar de diagnose is bij hen nog niet gesteld. Deze kinderen lopen het risico dat zij een grote leerachterstand opbouwen, gedemotiveerd en gefrustreerd raken en drop-outs kunnen worden.Dyslexie is een leerstoornis waarbij klank en letterherkenning moeizaam op gang komt. Daardoor hebben leerlingen met deze stoornis moeite met lezen en spellen. Sheombar benadrukt dat een kind met dyslexie niet dom is en integendeel zelfs een hoog IQ kan hebben. In Suriname
wordt deze leerstoornis helaas vaak niet vroegtijdig gesignaleerd, omdat nog niet eenieder ermee bekend is. Op dit moment heeft - in een periode van ruim tien jaar - nog maar een handjevol leerlingen en volwassenen een dyslexieverklaring. In de afgelopen drie jaren met Covid-19 is er weinig continu schoolonderwijs geweest. Dat heeft erin geresulteerd dat een heleboel scholen en leerlingen met gigantische leerachterstanden kampen. Er zijn een heleboel kinderen die niet goed weten te lezen en te spellen. "Maar dat heeft te maken met leerachterstanden en niet met dyslexie. We moeten dus erg voorzichtig zijn met deze groep en zeker stellen dat de testprocedures nauw worden opgevolgd, om zeker te zijn dat de desbetreffende leerling écht dyslexie heeft," zegt de VDS-voorzitter.Een van de belangrijkste uitdagingen voor kinderen met dyslexie is ondersteuning vanuit de school. Jammer genoeg is het grootste deel van de Surinaamse scholen nog niet uitgerust met zorgteams, waarin onder anderen een zorgcoördinator, Remedial Teacher en leescoördinator zitten die eventueel in clusters werken met specialisten zoals logopedisten, orthopedagogen en kinderpsychologen. "Onze leerkrachten moeten erop getraind worden om dyslexie te herkennen, maar ook andere leerstoornissen. Dat wil zeggen dat de opleidingsinstituten voor leerkrachten dit uitgebreider moeten meenemen in het curriculum," betoogt Sheombar.

Zij zegt verder dat afgestudeerde leerkrachten in het werkveld hierop zouden moeten worden getraind. Zo weten ze hoe ze in de klas moeten omgaan met leerlingen met dyslexie en op welke manier ze deze kinderen kunnen ondersteunen. Vaak ziet men wel de signalen, maar men herkent het niet als dyslexie. En daardoor kunnen deze kinderen dus niet worden geholpen. "Het goede nieuws is dat, als deze kinderen tijdig worden gediagnosticeerd, zij met gerichte remedial teaching kunnen worden geholpen en gewoon tot goed kunnen lezen en spellen komen. Zo kunnen ze hun talenten geheel tot ontwikkeling laten komen in ons onderwijssysteem", vertelt de VDS-voorzitter.

Amanda Sheombar, voorzitter van de Vereniging Dyslexie Suriname

Ook volwassenen met dyslexie krijgen in het dagelijks leven te maken met de uitdagingen die de leerstoornis met zich meebrengt. Meestal hebben volwassenen die verder zijn gaan studeren, en bij wie niet was vastgesteld dat zij dyslexie hebben, een eigen manier gevonden om ermee om te gaan. Werkgevers en leidinggevenden moeten eerst weten wat dyslexie is, omdat te kunnen herkennen bij hun medewerker.

Voorts kunnen werkgevers de medewerkers met dyslexie ondersteunen en eventueel helpen met financiële middelen, zodat de desbetreffende medewerker als volwassene wordt begeleid en leert hoe beter te lezen en te spellen. "Tegenwoordig hebben we allemaal spellcheckers op onze pc's en applicaties, die stukken tekst kunnen voorlezen. Er zijn dus tal van mogelijkheden om een medewerker met dyslexie te ondersteunen. Maar men moet het wel eerst herkennen als het gaat om volwassenen, bij wie het nooit is ontdekt of vastgesteld."Sheombar pleit daarom voor meer bewustwording in de samenleving. Dat kan onder meer door informatiesessies. Zo heeft de dyslexievereniging op 20 juli een dergelijke sessie georganiseerd in samenwerking met de Stichting Rotary Suriname. Een andere manier om meer bewustwording te bewerkstelligen is om in de media meer aandacht hiervoor te vragen. De VDS-voorzitter: 'Je merkt dat wanneer er een campagne is geweest, met interviews en infosessies op de radio, dat meer mensen bellen voor informatie."In de periode vóór Covid-19, tussen 2014 en 2020, heeft de vereniging flink aan de weg getimmerd om te komen tot richtlijnen voor leerlingen met dyslexie (voorloper van het Dyslexie-protocol) en meer bewustwording te creëren op scholen en in de samenleving. "Het krijgt steeds meer bekendheid, maar we zijn er nog lang niet," aldus Sheombar.

| starnieuws | Door: Redactie

MEER