NDP op weg naar kruispunt
| dagblad suriname | Door: Redactie
Hoe is het Guyana en Trinidad gelukt om een stabiele munteenheid erop na te houden en Suriname niet? Waarom heeft de Surinaamse regering nooit de hulp ingeroepen van deze landen in de Caricom op het ministerie van Financiën en bij de Centrale Bank? Geen enkele regering heeft in de afgelopen periode deze pogingen ondernomen.
De Nationale Democratische Partij heeft de afgelopen dagen haar verjaardag mogen vieren. Deze partij is ontstaan uit het systeem van de zogenaamde revolutie in 1980. Exponenten van de Revobeweging of de Stanvaste-beweging richtten in 1987 de partij op om hun participatie in het overheidsbestuur voort te zetten,
wordt gesproken. Het gaat om de vernieuwingen van de sociaal-maatschappelijke orde, de politiek-bestuurlijke orde, de sociaal-economische en de educatieve orde.
In de loop
Onder de huidige grote politieke partijen in Suriname is de NDP de partij met de meest duidelijke politiek-ideologische grondslag. De partij heeft durf gehad om ideologisch haar gezicht te tonen en zich te onderscheiden van andere partijen die veelal een masker opzetten en vlees noch vis zijn. De NDP heeft ook de aspiratie en de ambitie om multi-etnisch en divers te zijn, alhoewel de partij in wezen wel degelijk een creoolse partij is waar iedereen die in de partij aanwezig is de hegemonie van deze cultuur als de overheersende accepteert. Maar, de NDP is dan weer van alle partijen de partij die het meest de verscheidenheid benadert. De NDP is een partij met een behoorlijke dosis politiek-bestuurlijke ervaring en kennis van het ambtelijk en administratief systeem. Dat systeem staat de regeringen bij in het uitvoeren van het overheidsbeleid, wat dat beleid ook mag zijn.
De laatste NDP-regeringen zijn wel gekenmerkt geweest met een behoorlijk niveau van politieke eenheid in de coalitie en politieke rust. De NDP memoreert terecht dat ze in elk district vertegenwoordigers heeft en dus een partij is met landelijk draagvlak. De NDP heeft een kern die in de partij er is niet vanwege de bestuurlijke prestaties van de partij. Het is een groep die zich niet kan vereenzelvigen met andere politieke partijen.
Bij de bespreking van de NDP moet ook gezegd worden dat de NDP getypeerd wordt door een flexibiliteit die steeds leidt tot gebrek aan overheids- en financiële discipline. Het is kenmerkend dat de begrotingsdiscipline steeds bij NDP-regeringen zoek is. Dat leidt dan soms tot mooie projecten die lange tijd stand houden zoals grote bruggen en ziekenhuizen, maar het leidt dan bijvoorbeeld tot grote schuldenlasten en uiteindelijke devaluaties. NDP-regeringen leiden wel eens tot druk op de burgerrechten en vrijheden, maar dat komt ook in andere regeringen voor.
Wat zeker de laatste keren flink de kop opstak was het welig tieren van de corruptie op ministeries, het kabinet van de president en ook bij de staatsbedrijven. Wat de NDP-regeringen wel lukt, en dat heeft dan wel invloed op de gemoedstoestand van een deel van de massa, is het uitvoeren van vangnetprojecten die de mensen uit de onderste lagen van de samenleving direct raken. Soms zijn het eenvoudige pakkettenprojecten of basisgoederen in alle winkels, maar soms gaat het om briljante projecten als de naschoolse opvang, wat dan weer verpest wordt door corruptie binnen de eigen gelederen.
Het moet gezegd worden dat de snelheid waarmee NDP-regeringen de massa kunnen bereiken relatief hoog is vergeleken met regeringen onder een andere signatuur.
Er is de afgelopen 2 regeerperioden, met name de laatste, veel misgegaan onder de NDP-regering. Dat wordt door de partij onderkend, precies zoals de fouten daarvoor begaan in 2010 werden erkend. Het leidde echter niet tot een gewijzigde aanpak, omdat correctiestructuren binnen de NDP niet echt goed functioneel zijn. De partij moet van zichzelf geschrokken zijn wat ze allemaal in de laatste periode goed heeft gedaan, maar vooral van wat ze minder goed heeft gedaan en zelfs onherstelbaar kapot hebben gemaakt.
Nu schijnt de partij met enige schroom zich op te willen maken voor een verkiezingsstrijd in 2025. We zien dat de NDP niet overtuigd is en eigenlijk lijkt het erop dat de partij nog meer tijd na de verkiezingen van 2025 nodig heeft voor regeerverantwoordelijkheid. De NDP lijkt zich gedwongen te zien om verantwoordelijkheid weer op zich te nemen waarvoor ze niet gereed is. In elk geval lijkt een jonge generatie sterk op te komen, maar een sterke vernieuwing kan die generatie nog niet brengen.
Gezegd wordt echter dat de huidige regering het gemakkelijk maakt voor de concurrerende politieke partijen. Doorgaans houden coalities 10 jaar stand, maar de kansen daartoe schijnen nu, door de duidelijke politieke instabiliteit, klein te zijn.
| dagblad suriname | Door: Redactie
