HET RECHT VAN DE NATUUR: EEN STAP NAAR EEN EVENWICHTIGE WERELD
| united news | Door: Redactie
De discussie over het recht van de natuur is geen theorie meer; het is een groeiende realiteit die wereldwijd erkenning vindt.
Landen als Ecuador (Grondwetsartikel 10 en 71-74, 2008) en Bolivia (Mother Earth Rights Law, 2010, Vivir Bien, 2012) hebben pionierswerk verricht door de rechten van de natuur vast te leggen in hun wetgeving. Deze ontwikkeling is het gevolg van een langzaam groeiend bewustzijn dat niet alleen levende wezens, maar ook natuurlijke entiteiten als rivieren en ecosystemen rechten verdienen.
Recente gebeurtenissen onderstrepen deze trend. In 2015 benadrukte Paus Franciscus in zijn encycliek “Laudato Si” de onderlinge verbondenheid tussen mens en natuur en
In landen als Nieuw-Zeeland, Bangladesh en India worden rivieren of Moeder Natuur zelf erkend als rechtspersonen, met dezelfde juridische status als mensen.
Ook andere water-ecosystemen hebben inmiddels rechten gekregen zoals het Galapagos Marine Reservaat (Ecuador), Manglares Cayapas Mataje Ecological Reserve (Ecuador), de Atrato Rivier (Colombia), de Magpie Rivier (Canada), en Mar Menor in Spanje. Deze vooruitgang reikt verder dan juridische erkenning alleen; zelfs in de muziekwereld, met
In Nederland groeit de steun voor het opnemen van natuurrechten in de grondwet, met initiatieven die pleiten voor de rechtspersoonlijkheid van gebieden en zelfs individuele ecosystemen. En in Aruba wordt gepleit voor opname van Rechten van de Natuur in de Grondwet.
Er zijn ook tegengeluiden. Zo zijn de afgekondigde wetten in de praktijk niet altijd uitvoerbaar. Met name doordat regeringen de eigen wetten overtreden door korte-termijn ontwikkelingswensen, vanuit met name mijnbouw, boven de afspraken ter bescherming van ecosystemen te plaatsen. Het praktisch regelen van de afspraken zal voorlopig nog per gebied worden ingevuld om effect te hebben.
Zoektocht naar nieuwe balans Hoewel rechten van de natuur (of aarde) de snelst groeiende tak binnen het juridisch vakgebied is, moet deze ontwikkeling niet als alleen iets juridisch gezien worden; het raakt aan een dieper begrip van onze relatie met de natuur, en een zoektocht naar een nieuwe balans. Het belangrijkste signaal dat gegeven wordt met al deze initiatieven is dat er in ons denken en handelen meer prioriteit gegeven moet worden aan de natuur.
Voor inheemse volkeren die al eeuwenlang de natuur beschermen, is dit echter geen nieuwe ontwikkeling. Voor hen is het een erkenning van hun traditionele kennis en zorg voor de natuur een integraal onderdeel van hun bestaan.
Rechten voor de natuur zijn onlosmakelijk verbonden met mensenrechten, specifiek met de rechten van de mensen die al eeuwenlang de natuur beschermen. Erkenning voor deze volkeren ontbreekt nog in Suriname waardoor we onszelf de enorme mogelijkheid ontzeggen om te leren van deze gidsen. Zij bezitten immers een wijsheid die gebaseerd is op zorg, wederkerigheid en respect voor de natuurlijke wereld. In het beheren van de rechten van de natuur kunnen we veel van hen leren. Het is een stap naar een wereld waarin mens en natuur in harmonie kunnen samenleven, waarin we erkennen dat we allemaal deel uitmaken van een groter geheel dat onze zorg en respect verdient.
Keuzes voor de toekomst In Suriname, waar de bescherming van de natuur geregeld is in de Natuurbeschermingswet van 1954, wordt er in De Nationale Assemblee nu gewerkt aan een nieuwe wet die recht doet aan modernere inzichten.
Suriname staat op het punt nieuwe keuzes te maken die de toekomst van ons land en onze natuur zullen bepalen. In het ene scenario omarmen we een model waarin de natuur centraal staat, waar natuur inclusief denken ons leidt naar groene omgevingen, natuurlijk voedsel en hoogwaardig drinkwater, waardoor gemeenschappen in alle districten vrij kunnen floreren.
In een ander scenario blijven we vasthouden aan de status quo, waardoor we passief blijven en de toekomst laten bepalen door projecten van buitenaf. Dit kan leiden tot het verlies van recreatieplekken, uitdroging van visplekken, warmere omgevingen en toenemende problemen voor gemeenschappen in het binnenland. Hoe Surinaams is Suriname nog zonder kasiri, dosi, telo, peprewatra of cassavebrood, simpelweg omdat cassaveteelten blijven mislukken?
Maar het derde scenario is het meest zorgwekkend. Als we de natuur negeren en ons volledig richten op ontginning van hulpbronnen en industriële ontwikkeling, riskeren we een wereld waarin de natuur slechts een herinnering is, waar wildlife is verdwenen, overstromingen en hitte normaal zijn en drinkwater een luxe wordt. Hoe Surinaams is Suriname nog zonder zwart kreekwater, vogels in de tuin of betaalbare verse vis en groenten op de markt?
De eerste stap is het updaten van onze regelgeving. Welke weg kiest Suriname voor de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen? Het is aan ons om te beslissen welke erfenis we willen nalaten: een bloeiende en duurzame natuur of een wereld van verloren kansen en spijt. De keuze is nu aan ons, en de tijd om te beslissen is nu.
Busi Taki: de groene agenda Als je meer wilt weten over de standpunten van beleids- en opiniemakers, mis dan niet het aankomende seizoen 5 van Busi Taki: de groene agenda. Christio Wijnhard duikt dieper in gesprek met politici, vertegenwoordigers van het bedrijfsleven en de rechterlijke macht om te achterhalen hoe groen hun agenda is. Blijf op de hoogte en ontdek wie zich op welke manier inzet voor een duurzame toekomst voor Suriname.
Lees meer over de Wet Duurzaam Natuurbeheer op www.keepsurinamegreen.sr
PERSBERICHT|STICHTING GROENE GROEI SURINAME
| united news | Door: Redactie
