Column: De clown met de stekker in de hand
| starnieuws | Door: Redactie
Er zijn clowns die zichzelf niet grappig vinden. Die niet beseffen dat hun theatrale gedrag aanleiding kan zijn voor satire,
In de ontslagbrief sprak de voltallige directie van een ‘grove belediging’ en ‘denigrerende kwalificatie’. Je zou denken dat Hellings een staatsgeheim lekte of de directeur fysiek aanviel met een fikse stroomstoot, maar nee: hij uitte satire. En eerlijk is
De ware satire zit dan ook niet in de post van Hellings, maar in de reactie van het bedrijf. Een top van het staatsbedrijf, verantwoordelijk voor de elektriciteitsvoorziening van het land, voelt zich zó bedreigd door een online opmerking dat het besluit iemand direct te ontslaan. Alsof er een staatsgreep beraamd werd in de controlekamer van de EBS. Dit ontslag is geen incident, maar een symptoom. Het toont hoe macht in Suriname te vaak wordt verward met eigendom. Het publieke ambt verwordt tot privébezit. Brunswijk heeft de boodschap duidelijk gemaakt: wie lacht, vliegt eruit. De EBS wordt geleid als een hofhouding, niet als een nutsbedrijf. En wie de nar een nar noemt, wordt eruit gegooid.
Hellings is vaker doelwit geweest van Brunswijks wraakzucht. Een eerdere ontslagpoging sneuvelde bij de ontslagcommissie en de rechter. Nu probeert men het opnieuw, in de hoop dat het dit keer blijft plakken. Want in de wereld van Brunswijk is kritiek ondermijning, satire een persoonlijke aanval, en vakbondswerk vijandelijk gedrag.Er wordt niet meer op beleid gestuurd, maar op emotie. Niet op dialoog, maar op krenking.
De directeur lijkt het bedrijf te leiden als zijn persoonlijke generator met extreem hoog voltage. Alsof de EBS een junglebar is, met hem aan de knoppen. En als iemand zegt dat hij die knoppen raar bedient, dan gaat niet alleen het licht uit - dan wordt je hele loopbaan kortgesloten. Zelfs een ogenschijnlijk deskundige leiding gedraagt zich als een verlengstuk van Brunswijks ego. De knop van de stroomvoorziening is veranderd in een draaiknop van persoonlijke afrekening. Besturen op ratio is ingewisseld voor beleid op basis van humeur.
Door Hellings te ontslaan, bevestigt Brunswijk precies het beeld dat hij probeerde te bestrijden. Hij maakt van zichzelf definitief een clown, maar dan zonder zelfspot. Het is alsof een generaal woedend wordt omdat iemand hem “maarschalkje” noemt, en vervolgens zijn hele legermacht inzet om de spotter te verjagen. Disproportioneel. Kleinzielig. En vooral: een gevaarlijk signaal in een democratische rechtsstaat.
De EBS verandert zo van een nutsbedrijf in een egobedrijf. Je mag er werken - zolang je stil bent, knikt, applaudisseert en vooral níet lacht. Zelfs niet als de directeur zichzelf pontificaal als komisch figuur presenteert. Want dit is geen grap meer. Dit is machtsmisbruik vermomd als gezagsuitoefening. Het is het monddood maken van vakbondsstemmen, verpakt in een juridisch sausje.
Maar als we niet meer mogen lachen om de macht, wat blijft er dan over van onze democratische ruimte? Als een directeur zich boven kritiek waant, zelfs boven het oordeel van de rechter, dan verliezen we iets fundamenteels: het onderscheid tussen gezag en grilligheid.
Misschien moet iemand de EBS-directeur uitleggen dat wie zich gedraagt als een clown, niet verbaasd moet zijn als hij zo genoemd wordt. En dat wie macht draagt, ook moet kunnen incasseren. De EBS levert stroom, maar dit ontslag verspreidt vooral iets anders: een ijzige kou over het vrije woord.
Wilfred Leeuwin
| starnieuws | Door: Redactie
