Israël betaalt de prijs voor de Slag om Gaza
| dagblad suriname | Door: Redactie
In 2007 verheugden de Israëli’s zich over de gevechten tussen Hamas en de Palestijnse Autoriteit in de Slag om Gaza. Honderden stierven in die strijd tussen broers. Hamas nam de controle over de hele Gazastrook over en verdreef leden van Fatah naar Ramallah. Israëlische media verspreidden beelden van enkele van deze personen in hun ondergoed op straat nadat ze naar de Westelijke Jordaanoever waren gevlucht.
Voor Israël was deze situatie gunstig. De Palestijnen waren in beslag genomen door interne conflicten, wat leidde tot de opkomst van twee conflicterende Palestijnse staatjes, in plaats van dat ze vooruitgang boekten in de richting van
De levens van de Palestijnen in Gaza werden een voortdurende staat van ellende, omdat grensovergangen werden gesloten en het levensonderhoud werd ontwricht. Er werden tunnels gegraven
Sinds 2007 zit Gaza gevangen in een vacuüm, met uitzondering van Hamas als militaire organisatie, die concurreert met de Palestijnse Islamitische Jihad, maar deze niet erkent. Stofzuigers, zoals we die zien in Libië, Jemen, Libanon en Afghanistan, vormen een aanzienlijke bedreiging voor de stabiliteit. Deze dreiging reikt verder dan de bevolking van Gaza en Israël, aangezien veel militanten die gewapende operaties tegen Egypte op het Sinaï-schiereiland hebben uitgevoerd, vanuit Gaza zijn geïnfiltreerd. Zelfs binnen Gaza heeft Hamas niet langer de absolute macht, nu de Palestijnse Islamitische Jihad en aan Al Qaeda gelieerde groepen zijn ontstaan.
Als Israël werkelijk op zoek is naar stabiliteit, moet het zijn beleid heroverwegen dat de verwezenlijking van de belofte van de Oslo-akkoorden om een Palestijnse staat te stichten in de weg staat, en zijn interacties met de PA opnieuw evalueren. Ware vrede en stabiliteit kunnen alleen worden bereikt met een legitieme Palestijnse regering die over echt gezag beschikt en wordt gesteund door de internationale gemeenschap.Te midden van het aanhoudende conflict is de aandacht gericht op Hamas en Israël, terwijl de PA aan de zijlijn blijft staan. De waarheid is dat de ontwrichting en verzwakking van de regering van Ramallah hebben bijgedragen aan de groei van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad, niet alleen in Gaza maar ook op de Westelijke Jordaanoever.Sinds de scheiding heeft de PA te maken gehad met een achteruitgang in haar capaciteiten, functies en invloed. De wurging van de PA heeft tot doel de oprichting van een Palestijnse staat te voorkomen, terwijl haar gezag wordt beperkt tot gebieden die aanzienlijk kleiner zijn dan wat was overeengekomen in de Oslo-akkoorden (de PA controleert momenteel slechts 1.000 vierkante kilometer van de ruim 5.000 vierkante kilometer). km vastgelegd in de Oslo-akkoorden).
Bovendien blijft de Gazastrook buiten zijn jurisdictie. Nu het leiderschap van de PA is ondermijnd, is het onrealistisch om van hen te verwachten dat zij hun controle zullen uitbreiden en de verantwoordelijkheid zullen dragen. De veiligheid van Israël is onlosmakelijk verbonden met de stabiliteit van de Palestijnse gebieden. Net als elke andere natie moeten de Palestijnen de bevoegdheid krijgen om hun regio’s te besturen. Dit vereist steun voor de PA, de ontwikkeling van haar capaciteiten en de uitbreiding van haar capaciteiten in de loop van de tijd.Israël kan de aanpak van het Assad-regime niet overnemen en 2,5 miljoen Palestijnen met geweld naar Egypte, het enige buurland, deporteren. Ook kan zij de langdurige gevolgen van de sluiting van Gaza onder het gezag van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad niet tolereren.
| dagblad suriname | Door: Redactie
