HomeNet Binnen | Columns | Ingezonden |
Waarom is reizen naar en uit Suriname zo ingewikkeld?
| starnieuws | Door: Redactie
Voor veel Surinaamse Nederlanders is de reis naar hun geboorteland Suriname moeizaam, kostbaar en vaak frustrerend. Dat geldt ook voor elke willekeurige toerist. Ironisch genoeg is het voor hen eenvoudiger om vrij
door Europa en andere delen van de wereld te reizen, dan om voet aan de grond te zetten in het land waarmee zij zich emotioneel, cultureel en familiair verbonden voelen. Dat zou anders moeten.Een land van herkomst, maar geen open welkomWie denkt dat het land waar je geboren bent je met open armen ontvangt, komt bedrogen uit. Suriname heeft zijn toegangsbeleid ingericht op basis van achterhaalde visumregels, bureaucratische eisen en digitale formulieren die vooral ouderen in de diaspora en voor toeristen moeilijk kunnen invullen. Surinaamse Nederlanders worden op die manier eerder als vreemdelingen behandeld dan als erfgenamen van het land.
Dit alles speelt zich af tegen een achtergrond waarin juist deze groep zich inzet voor het land: van financiële steun aan familieleden tot donaties aan maatschappelijke instellingen en het verschepen van hulpgoederen. Ondanks die betrokkenheid worden ze vooral geconfronteerd met obstakels, onbegrip en hoge kosten.Surinaamse Nederlanders zouden het op prijs stellen als de bestaande belemmeringen en entreegelden door de Surinaamse staat worden heroverwogen.Vliegen naar Suriname: een prijzige hindernisbaanDe reis naar Suriname is voor velen financieel onhaalbaar geworden. Door het gebrek aan concurrentie in de luchtvaart, met name door de dominante positie van de KLM, blijven de ticketprijzen torenhoog. Tegelijk blijft de overheid passief, terwijl alternatieven met andere luchtvaartmaatschappijen of landen niet serieus worden verkend. Toeristen wijken uit naar goedkopere en beter bereikbare bestemmingen. En zo 'vliegt' de vele 'toerismevaluta' Suriname voorbij naar andere vakantielanden.Pijnlijke contrast met Caricom-burgersWat wringt, is dat burgers van Caricom landen veel eenvoudiger toegang hebben tot Suriname. Zij reizen zonder visum en profiteren van hun regionale status. Surinaamse Nederlanders daarentegen, vaak geboren in Suriname of kinderen van Surinaamse ouders, worden onderworpen aan strengere regels en kosten. Een gezin bestaande uit vijf personen betaalt al gauw € 250,00 aan entry fee. Hun verbondenheid met het land lijkt ondergeschikt gemaakt aan diplomatieke gevoeligheden en verouderde regelgeving.Suriname laat hier een enorme kans liggen. De diaspora vertegenwoordigt een bron van kennis, ervaring, kapitaal en liefde voor het moederland. In plaats van hen te benaderen als bondgenoten in ontwikkeling, houdt het land hen op afstand met bureaucratie, achterdocht en uitsluiting. Ondanks ervaring met het drukke verkeer in Europese landen, hun rijbewijs slechts twee weken geldig in Suriname. Weer kosten om een internationaal rijbewijs te kopen. Een lastminuteticket is door de formaliteiten vrijwel onmogelijk om af te reizen. Er wordt het allerbeste gepredikt, maar in de praktijk ontbreekt het aan uitvoering. Kortom: veel praten over toerisme en weinig doen. Waarom worden mensen die hun familie ondersteunen en willen investeren in Suriname niet met open armen ontvangen? Waarom ontbreekt een actief beleid dat hun loyaliteit erkent en vergemakkelijkt? PSA (Personen van Surinaamse Afkomst) is niet de ultieme oplossing.Vastgelopen in diplomatieke 'wederkerigheid'Een van de grootste fouten in het buitenlandsbeleid van Suriname is de krampachtige vasthoudendheid aan het diplomatieke principe van wederkerigheid. Omdat Nederland Surinamers visumplichtig behandelt, doet Suriname hetzelfde terug. Dat klinkt misschien fair, maar werkt in de praktijk averechts. Suriname straft daarmee vooral zijn eigen mensen. In plaats van proactief beleid te voeren in het landsbelang, stelt het zich op als slachtoffer van het koloniale verleden. Suriname is een soevereine staat. Het heeft de vrijheid om een koers te varen die zijn burgers, waar ook ter wereld, ten goede komt.Een nieuwe visie op burgerschap en verbondenheidHet is tijd dat Suriname zijn kijk op nationaliteit en burgerschap heroverweegt. Mensen met Surinaamse wortels horen bij de Surinaamse natie, ongeacht waar zij wonen. Hun erfgoed, hun betrokkenheid en hun bijdrage zijn onmiskenbaar. Dat vraagt om beleid dat de deur opent, niet op een kier zet, of sluit. Maak reizen naar Suriname toegankelijk, betaalbaar en waardig. Doorbreek het monopolie in de luchtvaart en gooi het land open. Investeer in partnerschap met de diaspora. Laat loyaliteit wederzijds zijn.Suriname heeft geen belang bij muren, maar bij bruggen. Geen visumplicht, maar gastvrijheid. Geen wederkerigheid uit revanche, maar rechtvaardigheid uit visie. Het is tijd om de retoriek van verbondenheid om te zetten in daadkracht. Laat Suriname opnieuw voelen als een thuis en niet als een grenspost.Headly R. Binderhagel
| starnieuws | Door: Redactie
