Column: Meer dan plicht: de kracht van trots en toewijding
| starnieuws | Door: Redactie
Tijdens mijn verblijf in Beijing valt het me op: hier gaat het werk van mensen vaak verder dan een simpele plicht. Hier ademt iedereen trots en toewijding - een stille kracht die
de stad in beweging houdt en de gemeenschap verbindt. Het is niet alleen de indrukwekkende grandeur van de stad of de rijke geschiedenis die me raakt, maar vooral de manier waarop elke burger zijn rol vervult met een hartstocht die je zelden zo intens ervaart.Of het nu de straatveger is die onvermoeibaar de straten schoonhoudt bij het eerste ochtendgloren, de winkelier die zijn waren met oprechte trots presenteert, of de technicus die nauwgezet werkt aan infrastructuur die miljoenen mensen dagelijks verbindt - overal voel je een diepgewortelde betrokkenheid. Het is geen vanzelfsprekendheid, maar een bewuste keuze: een erezaak die verder
reikt dan het individu.Tijdens mijn ochtendwandelingen ontmoette ik een seniore straatveger. Met een gebogen rug veegde hij de bladeren van het pad. Ik gebaarde dat ik de bezem wilde proberen. Hij keek verbaasd, maar na wat meer gebaren pakte ik de bezem en begon te vegen. De man straalde alsof hij niet wist wat hem overkwam. Met zo'n bezem van fijne bamboetakken ging het vegen vlot en in enkele minuten was het plekje waar de man bezig was ontdaan van de bladeren. Ik gaf de bezem terug en hij bleef buigen en stralen. Het gaf een goed gevoel de man zo blij te zien. Hij is altijd zo toegewijd aan zijn taak om het wandelpad schoon te houden. Hij is continu bezig, klaagt nooit, terwijl de groeven in zijn gezicht duidelijk een hard leven laten zien.Mijn gedachten keren terug naar mijn land, Suriname. Ik zoek voorbeelden van diezelfde toewijding onder ons. Zijn wij werkelijk toegewijd aan de taken waarvoor we betaald worden? Voelen we trots over wat we doen? Als ambtenaar, bent u werkelijk toegewijd aan uw functie? Bent u trots op het werk dat u verricht? Diezelfde vragen gelden voor alle burgers: de politieagent, de brandweerman, de buschauffeur, de onderwijzer, zelfs de schoonmaakster.Durven wij die vragen eerlijk te beantwoorden? Te vaak grijpen we naar uiterste middelen om onze doelen te bereiken: acties, werkonderbrekingen, het ontzeggen van onderwijs aan kinderen die het al moeilijk hebben in onze verdeeldheid. Het lijkt alsof het nastreven van snelle winst het hoogste doel is, ongeacht de middelen en zonder oog voor de gevolgen voor anderen. Het ik-gevoel overheerst. We zijn toegewijd aan onszelf en koesteren trots op vaak oppervlakkige of zelfs schadelijke prestaties.In Beijing daarentegen komt toewijding voort uit een collectief besef dat iedere taak, hoe klein ook, bijdraagt aan het grotere geheel. Het is een trots die je in de ogen van mensen ziet schitteren - een stille belofte aan hun omgeving, hun stad, hun land, en aan zichzelf. Het is de erkenning dat individuele inzet onlosmakelijk verbonden is met het welzijn van de gemeenschap.Binnenkort vieren we in Suriname vijftig jaar onafhankelijkheid met de gebruikelijke fanfare. Maar wat gebeurt er daarna? Gaan we werkelijk samen verder? Of keert ieder terug naar zijn eigen eiland? De straten zullen vol liggen met afval van het feest. Het gezamenlijke besef om onze leefomgeving te beschermen ontbreekt, terwijl we tegelijk schreeuwen om schoonmaak als het vuil een dag blijft liggen. In plaats van elkaar te versterken, groeit de kloof tussen ons, gevoed door kortzichtig eigenbelang.Ik besef dat ook in Beijing niet alles vlekkeloos is. Maar wat daar telt, is het bewustzijn dat alleen door samen te werken - met alle neuzen dezelfde kant op - mensen niet alleen voor zichzelf, maar ook voor hun buren, hun families, hun volk en hun land een betere toekomst kunnen bouwen.In een wereld waar snelle successen en individuele prestaties vaak worden geprezen, herinnert Beijing ons eraan dat ware trots voortkomt uit dagelijkse inzet en oprechte toewijding. Het is een universele les, die ons allemaal kan inspireren, waar we ook zijn.
Toewijding en trots zijn geen luxe - het zijn de fundamenten waarop een samenleving bouwt aan haar toekomst.
Indra Toelsie
| starnieuws | Door: Redactie
