Column: Alternatieven?

Assembleevoorzitter Marinus Bee (links achter) omringd door kinderen die net een mooie setdans presenteerden. Robby Berghout, voorzitter van Stiwewa, (rechts) kijkt toe,

Reeds twee weken worden we bestookt met nieuws over toenemend jeugdgeweld. Steekincidenten van jongeren mogen rekenen op uitzonderlijk aandacht. Maar is deze excessieve aandacht niet precies wat personen met een afwijkend gedrag willen. Het staat mij nog altijd bij dat de moordenaar van John Lennon als motief voor zijn daad aangaf populair te willen worden. 

De buitengewone aandacht voor plegers van geweld brengt mij terug naar mij psychologielessen, waar ik leerde over twee stamvaders van de psychoanalyse; Sigmund Freud en Alfred Adler. Freud zag seksuele drift als het dominante impuls bij de mens, terwijl Alfred Adler dat dominante impuls zocht in  Gemeinschaftsgefühl, Anerkennung (Gemeenschapsgevoel, erkenning). Terwijl door vele de denkbeelden van Freud tot vandaag nog worden omarmd kan ik mij  terugvinden in vooral de zienswijze van Adler.

Erkenning is een belangrijke drijfveer voor de mens. Iedereen vindt het fijn om van tijd tot tijd een compliment te ontvangen. Mensen willen weleens het middelpunt van de belangstelling zijn. Uitbundige verjaardagsfeesten zijn daar onder andere een voorbeeld van. Atleten besteden veel tijd aan trainen om één keer in de zoveel tijd op het erepodium te kunnen staan. Zangers, schrijvers, schilders, interieurverzorgers, koks, allen stellen zij erkenning op prijs. Erkenning is de beantwoording van veel inspanning en discipline.

Waarom zou het met de Surinaamse jeugd anders zijn? Ook zij willen erkenning. Als het niet goedschiks kan dan maar kwaadschiks. Ook al is het maar voor één keer.

In het afgelopen weekend waren wat activiteiten voor de jongeren. De Jongereninformatiebeurs, de World Youth Skills Days. Ik kies er echter voor stil te staan bij de viering van het 45-jarig bestaan van Stiwewa en de schoolsportdag georganiseerd door de sportvereniging Yellow Birds. Voor deze activiteiten was er niet zoveel belangstelling als voor jeugdige geweldplegers. Maar door deze positieve activiteiten in de spotlight te brengen biedt men de jongeren een alternatief. Via de activiteiten die deze organisaties aanbieden kan je ook erkenning krijgen, kan je ook schitteren!

Enkele vrijwilligers.

Als de ABC-presentator Gerold Vliet aan Robby Berghout – voorzitter van Stiwewa - vraagt wat het geheime wapen van deze welzijnsorganisatie is, om het in al die 45 jaren financieel te kunnen bolwerken is het antwoord: -Ontvangen middelen besteden wij voor de activiteiten waarvoor we ze kregen.  

-We leggen regelmatig verantwoording af aan onze sponsoren. Jaarlijks ontvangen zij een foto -, een schriftelijke en een financiële reportage. 

Wat waren de wapenfeiten van Stiwewa? -Elke maand wordt er minimaal één activiteit georganiseerd. - Op enkele – 8 of 9 – scholen in de omgeving is het slagingspercentage van 52 naar 87% en op andere van 48 naar 90% gestegen. -Ten derde hebben we tientallen werkloze alleenstaande moeders, gehandicapten en jongeren aan werk geholpen.

- Onze vakantieactiviteiten duren 6 weken lang. Zodra de scholen sluiten, begint Stiwewa met haar vakantieactiviteiten. In het Algemeen worden vakantiescholen gehouden van 09.00 tot 13.00. De vakantieactiviteiten van Stiwea zijn dagelijks van 08.00 tot 19.00, waarbij de kinderen ter plekke kunnen eten en baden.

Tijdens de receptie op de verjaardagsmiddag geeft Robby Berghout trots aan dat alle Stiwewa vrijwilligers in al die 45 jaren pro deo voor de organisatie hebben gewerkt. De feestvreugde werd verhoogd door de aanwezigheid van de heren Harold Pultoo, vertegenwoordiger van de president, Marinus Bee, voorzitter van DNA en Riad Nurmohamed, minister van OW&V.  Voorzitter Bee die duidelijk zijn betrokkenheid bij het werk toonde, prees Stiwewa voor het feit dat ze werkt aan ontwikkeling vanuit de basis. Veelzeggend was zijn opmerking: We verwachten veel van onze kinderen zonder in ze te investeren.  

Het gebouw en terrein van Stiwewa.

Ik moest en zou zaterdag ook aanwezig zijn bij de schoolsportdag die de sportvereniging Yellow Birds had georganiseerd. Al was het maar om nostalgische impressies van de schoolsportdagen van weleer, die ooit in het - toen nog - Suriname stadion werden gehouden, te doen herleven.

Yellow Birds had de St. Paschalis, Christus Koning en de St. Bernadetteschool uitgenodigd en ook de School van Jong Talent.  Spannende wedstrijden. Het opgekomen publiek kon wat meer zijn, maar zeker ook de belangstelling vanuit de media.

Aangezien er (nog?) geen tribune op het terrein is moesten velen genoegen nemen met een staanplaats. Maar dat werd met liefde gedaan. Vertederend was het antwoord van een vrouw - die reeds lang gestaan had - op mijn vraag waarom zij er was. Ik heb mijn kleinzoon gebracht en ik blijf kijken hoe hij straks zal rennen.  Voor haar kleinzoon heeft ze alles over ook als ze twee uur lang moet staan. Op de schouders van deze soort grootmoeders is het nieuwe Suriname zich aan het formeren. Bedankt Yellow Birds voor je positieve bijdrage hieraan. Bedankt al die vrijwilligers onder bezielende leiding van Ivan Fernald.

Enkele maanden geleden bestond Yellow Birds 60 jaar. Er was in dat weekend echter meer aandacht voor de wandaden van de herrieschoppers van 17 februari - met hun misinterpretatie van de ongelukkige slogan Alles plat - dan voor de belangrijke bijdragen van Yellow Birds in al die jaren.

Net als Stiwewa moet Yellow Birds het vooral van vrijwilligers hebben om de verschillende takken van sport te blijven aanbieden aan geïnteresseerden. Het is te hopen dat veel leerlingen van de scholen die afgelopen zaterdag meededen zich bij Yellow Birds zullen aansluiten tot meerde glorie van de sport in Suriname. Laat de regering proactief handelen en de jeugdsport van meer ruimte en middelen voorzien en niet schitteren door reactief handelen wanneer afgedwaalden zich weerens misdragen.

In 1986 werd door de Verenigde Naties (VN) 5 december uitgeroepen tot de International Volunteer Day (Internationale Vrijwilligersdag).  Zou Suriname – indien dit nog niet gebeurd – niet jaarlijks onze waardering moeten laten blijken aan onze vrijwilligers? Aan al de leiders van de padvinderij, van de sport, culturele, welzijnsorganisaties en al de organisaties die ons niet bekend zijn, maar die mee helpen aan de positieve vorming van onze medeburgers.

Dit moet geen nationale vrije dag zijn. Maar een dag waarbij het sStaatshoofd, de voorzitter van De Nationale Assemblee of/en de Districten Commissarissen vrijwilligers een hart onder de  riem steken. Vrijwilligers vooral bedanken voor wat ze vaak onbezoldigd voor de samenleving doen.

Maar ook zou erover moeten nagedacht worden of van de overheid niet een kleine bijdragen aan de vrijwilligers zou kunnen worden gegeven voor wat ze preventief voor de samenleving doen. Laten wij wat teruggeven voor het velen dat deze groep mensen voor onze jeugd doen  i.p.v. te klagen over misstanden onder de jongeren. Ook hier geldt de mooie uitspraak uit China: Het is beter een kaars aan te steken dan te klagen over duisternis.

Hans Breeveld