Armoede
| dagblad suriname | Door: Redactie
De laatste jaren is de kreet, ‘we`pina’, als een vastzittende plaat, in de samenleving te horen. Er zijn mensen die dit zien als opzet om de huidige regering zwart te maken, dan is er nog de groep die twijfelt tussen waarheid en opzettelijke sabotage en tenslotte de groep die er absoluut in gelooft dat er grote armoede heerst in Suriname. Tot deze laatste groep behoren vooral de Surinaamse Nederlanders die op vakantie zijn in Suriname. Deze mensen luisteren vaak eenzijdig naar enkele klagers en baseren daar hun mening op.
De hamvraag is: ”Wat verstaan mensen onder armoede?”
Een blik in de wereld laat echter zien dat mensen, zeer subjectief, hun mening over armoede baseren op hun eigen economische situatie van dat moment. Er zijn mensen die al lopen te klagen als ze zich plots geen luxe meer kunnen permitteren en dan is er nog de groep die niet klaagt, maar waarvan de afgrijselijke beelden op de
Gelukkig hebben we deze beelden nooit in Suriname gezien. Het klimaat in Suriname is van dien aard dat men het hele jaar door kan planten. Op de bermen en langs kreken, ligt groente voor het plukken. In de vele wateren, die Suriname rijk is, kan er gratis gevist worden. Daarom vraag ik me af of men in Suriname wel weet wat echte armoede en echte honger is.
De oorzaken van armoede kunnen zijn, geen of onvoldoende scholing, slecht betaalde banen, inflatie waardoor de koopkracht achteruit gaat.
Theoretisch kent men twee soorten armoede, namelijk de absolute en de relatieve armoede. Bij de absolute armoede gaat het om leven en dood, dus net genoeg voedsel hebben om niet dood te gaan(bijv. ontwikkelingslanden). Relatieve armoede is meer de ongelijke verdeling van inkomens. Tegenwoordig spreekt men ook nog van moderne armoede. Dat is als de overheidszorg tekort schiet, dan veranderen de leefvormen en levenskansen voor mensen die aan de onderkant van de inkomens verdeling zitten, kortom, de sociale gevolgen van het leven op het sociaal minimum.
Welvarende, goedopgeleide mensen kijken vaak op een beperkte manier naar armoede omdat ze zich in hun ideale positie, geen voorstelling kunnen maken van armoede. Ze zeggen dan heel gemakkelijk: ”Armoede is je eigen schuld, dan had jij je maar moeten scholen, armoede is gebrek aan geld en treft alleen de mensen die op de laagste maatschappelijke ladder zitten, armoede leidt tot domme, ongezonde keuzes.” Kortom men associeert armoede met gebrek aan geld en laag opgeleid. Dat is erg kortzichtig, want goed opgeleid hoeft niet automatisch te leiden naar een goed betaalde baan. Karakter is ook zeer belangrijk. Iemand met een minder goede opleiding kan het namelijk ook ver schoppen met wat goede wil en doorzettingsvermogen. Waar een wil is, is een weg.
Jammer genoeg verschuilen velen zich vaak achter het excuus dat er geen geld voor studie is en gaat men liever op de hoeken van de straten rondhangen dan een opleiding te volgen.
De thuissituatie en de opstelling van de staat spelen hier een grote rol. Er zijn mensen die hun kinderen stimuleren om te studeren of om een vak te leren. Maar er zijn ook mensen die hun kinderen niet stimuleren. Ondanks dat men in een penibele financiële situatie verkeert, worden er, zeer onverantwoord, een groot aantal kinderen op de wereld gezet. Deze kinderen kunnen zich niet optrekken aan een voorbeeldfiguur in het gezin en blijven hangen in een situatie van arm en afhankelijk. En dit kan generaties lang doorgaan.
Nederland is het wandelende voorbeeld dat de staat debet is aan de gemakzuchtige en afhankelijke opstelling van het volk. Dit welvarende land heeft goedbedoeld, vele sociale voorzieningen voor haar volk gecreëerd. Die pakken jammer genoeg vaak verkeerd uit. De opstelling van velen wordt steeds meer: ”Ik hoef niet te leren, ik krijg wel bijstand, sociale steun en subsidie, ik kan mijn tijd lekker besteden aan rotzooi trappen, zuipen en drugsgebruik, de staat zorgt er wel voor dat ik medische zorg krijg en kan afkicken, de staat zorgt voor mij van wieg tot graf.”
Armoede kan iedereen overkomen, zelfs mensen die werken en een vast inkomen hebben. Dat vaste inkomen kan plots, door onvoorziene omstandigheden, komen weg te vallen en leiden tot armoede en afhankelijkheid.
Een problematisch gevolg van armoede is dat het mensen kan plaatsen in een isolement.
In deze moderne wereld waarin wetenschap, technologie, industrie, economie op hoog niveau presteren, zijn armoede en ongelijkheid niet alleen onvoorstelbare plagen, maar kunnen ze ook worden beschouwd als een sociaal kwaad.
Beste mensen, armoede moet beslist de wereld uit. Maar we moeten het overwinnen van armoede niet zien als een gebaar van liefdadigheid maar als een daad van rechtvaardigheid. Het gaat namelijk om de bescherming van een fundamenteel mensenrecht, het recht op waardigheid en een fatsoenlijk leven.
Poverty is not an accident, it is man-made and can only be removed by the actions of human beings. (Nelson Mandela)
Josta Vaseur
| dagblad suriname | Door: Redactie
