‘Tijdbom in het Stuwmeer’: milieuactivist Erlan Sleur luidt noodklok over giflozingen en falende handhaving
| waterkant | Door: Redactie
In de nieuwste aflevering van The Dave Podcast uit Paramaribo zet milieuactivist Erlan Sleur (Chemicus/biochemicus) een alarmerend beeld neer van de goudwinning in het binnenland van Suriname. Volgens Sleur wordt in en rond het Brokopondostuwmeer op grote schaal gewerkt met cyanideprocessen (Jin Chan) en bijtende chemicaliën zoals caustic soda, met directe lozingen in het milieu en ernstige gevolgen voor mens en natuur.
“We hebben het over een chemische tijdbom. Arsenicum, kwik en lood komen vrij en belanden in water en voedselketen,” waarschuwt hij.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Sleur stelt dat hij sinds 2006 stelselmatig stuit op illegale mijnbouw in beschermde gebieden—waaronder Brownsberg—en op ‘blinde muren’ bij politie en
De activist zegt dat gifbassins en dammen bij lage waterstand zichtbaar waren en dat bij stijgend peil vervuiling het stuwmeer instroomt. Hij verwijst naar veldbezoeken, satellietbeelden, teststrips met sterke cyanide-indicaties, en meldingen uit dorpen rond het meer over dode vissen, zieke dieren en verontreinigd drinkwater. “Dit is niet incidenteel; ik ken 10 tot 15 locaties waar op
In het gesprek gaat Sleur verder in op de formele goudketen en de informele sector. Hij stelt dat de illegale productiede output van de grote mijnen ruimschoots overtreft, terwijl afdracht en cijfers voor het publiek onzichtbaar blijven. Ook hekelt hij een “gedoog- en chantagecultuur” waarbij traditionele gezagsdragers onder druk zouden worden gezet om afspraken of afkoopsommen te accepteren, waardoor gemeenschappen verdeeld raken en protest verstomt.
Podcast-host Dave van Aarde toont zich zichtbaar ontdaan en vraagt waarom bij bekende namen en openbare aanwijzingen nog steeds niets gebeurt. Sleur: “Zodra de betrokkenheid van invloedrijke personen duidelijk wordt, valt het strafproces stil. Goedgeïnformeerde burgers mijden aangifte uit veiligheidsvrees.” De activist verwijst daarnaast naar eerdere incidenten met omgeslagen chemie-boten en stelt dat interne informatie-uitwisseling soms terechtkomt bij partijen op wie toezicht gehouden moet worden.
Sleur benadrukt dat het probleem breder en dieper is dan één ministerie of één bestuursperiode. Hij wijst op de internationale goudprijs, de vraag naar goud en zwakke controleketens als drijvers van de ecologische schade. Ook buiten de goudwinning, zoals bij houtkap in het Saamaka-gebied, zouden gemeenschappen volgens hem kampen met illegale druk, wegen in kwetsbare zones en verlies aan vertrouwen in instituut en bestuur.
Toch wil Sleur hoop houden. Hij zegt een gesprek met de president te hebben gehad en hoopt dat “de wil om recht te zetten” zich vertaalt in zichtbare handhaving, interministeriële samenwerking, openbaarmaking van productie- en exportcijfers, en een onafhankelijk feitenonderzoek naar giflozingen en vergunningen. “Kies voor rechtsorde boven willekeur,” besluit hij.
Bekijk de uitzending hier:
| waterkant | Door: Redactie
