SCHULDEISERS VAN SURINAME WORDEN ONGEDULDIG
| united news | Door: Redactie
Door Armand Snijders
Het blijft moeilijk gaan met de herschikking van de enorme schulden van Suriname. De schuldeisers nemen geen genoegen met het voorstel vanuit Paramaribo om minstens dertig procent van de nog te vorderen bedragen in te leveren, ook al omdat dit niet voor iedereen geldt. Terwijl de impasse waarin de onderhandelingen zitten verder groeit, neemt ook het ongeduld van veel schuldeisers toe.
Suriname en Nederland hebben vorige week een bilaterale overeenkomst getekend over een schuldherschikking , zo meldde de Communicatie Dienst Suriname (CDS) vorige week enthousiast. Het is de tweede overeenkomst met een lidland van de zogeheten Club van Parijs,
Maar terwijl president Chandrikapersad Santokhi vorig jaar juni in De Nationale Assemblee zei dat buitenlandse overheden en multilaterale instellingen gevraagd zou worden om een verlies te accepteren van gemiddeld 30 procent, krijgen Nederland en Frankrijk toch de volle pond. Dat wekt veel wrevel bij andere schuldeisers.
Sinds 2020, toen de regering-Santokhi/Brunswijk het roer overnam, is er nauwelijks nog iets is afgelost. Men wilde eerst met alle schuldeisers rond de tafel om wat van de openstaande leningen af te krijgen en vooral gunstiger aflossingsvoorwaarden te krijgen. Over herschikking van de geërfde lokale staatsschuld
Het staatshoofd was optimistisch over de uitkomst van de gesprekken met alle buitenlandse schuldeisers, die dus werden gevraagd om 30 procent van de schuld kwijt te schelden en voor de resterende schuld veel gunstiger aflossingsvoorwaarden te hanteren. De obligatiehouders van Oppenheimers zouden zelfs 70 procent van hun schuld moeten afschrijven.
Het optimisme van Santokhi bleek echter veel te groot en hij kwam van een koude kermis thuis. Geen enkele schuldeiser was bereid in te leveren. Pas na twee jaar kon de regering een eerste succesje melden: de Club van Parijs, waar Frankrijk, Nederland, Israël, Italië en Zweden deel van uitmaken, toonde zich bereid te praten over een bilaterale schuldherschikking ter waarde van ruim 95 miljoen euro.
Dit is in vergelijking met de wereldwijde totale schuld van 4 miljard US dollar slechts een schijntje. Bovendien was er nog geen overeenstemming met de aangesloten individuele landen: de mededeling van het ministerie van Financiën en Planning was dus eigenlijk alleen maar bedoeld om de samenleving zoet te houden. Immers, van alle kanten klonk steeds meer kritiek dat de schuldherschikking zo lang op zich liet wachten.
Ook met de twee grootste schuldeisers, China en India, verkeren de onderhandelingen op zijn zachtst gezegd in een enorme impasse. Vooral China is niet bereid een flink stuk van het geleende bedrag zomaar in te leveren. Over de onderhandelingen met India, waar we een schuld van naar verluidt ruim 100 miljoen US dollar hebben, horen we niets .
Achaibersing heeft wel regelmatig herhaald dat “het proces vlot loopt en het de verwachting is om snel tot een goede afronding te komen”. Maar van een goede afronding is tot op heden nog geen sprake.
Frankrijk en Nederland zijn dus als eerste landen akkoord gegaan met de herschikking, maar zonder de gehoopte ‘haircut’ van 30 procent. Suriname mag de bedragen wel veel later en tegen gunstiger voorwaarden afbetalen.
Bij Nederland betreft het een schuld aan de ING Bank ter waarde van 23,9 miljoen euro voor de bouw van de tweede nieuw Carolinabrug. Nederland moest hier voor opdraaien omdat ze garant stond voor de aflossingen. Eind 2021 stond er nog circa 13 miljoen euro open en de achterstand in betalingen bedroeg 4 miljoen euro.
Bij de herschikking van deze schuld is overeengekomen dat de achterstanden voor 60 procent deze maand wordt betaald en de resterende 40 procent in november 2024. De totale schuldenlast (interest en aflossing) over de jaren 2022-2024 worden in de periode 2030 tot en met 2036 afgelost tegen een vaste rentevoet voor de Euribor (Euro Interbank Offered Rate) zes maanden van 0,291 procent gedurende deze periode. In 2024 zal besloten worden hoe de restant schuld van ongeveer 1,2 miljoen euro zal worden afgelost. Met de Fransen werd een soortgelijke deal bereikt over een achterstallige schuld van ruim 40 miljoen euro.
En dan zijn er nog de obligatiehouders van Oppenheimer, waar de vorige regering in totaal 675 miljoen US dollar bij heeft geleend. Eind oktober 2020 zat Suriname voor het eerst met deze schuldeisers rond de tafel over herschikking van de leningen te praten. Alle opbeurende verhalen ten spijt van Santokhi, Achaibersing en minister Albert Ramdin, die tegenwoordig ook Financiën en Planning onder zijn hoede heeft, dat men verwacht overeenstemming te bereiken met de Amerikanen, zitten ook deze onderhandelingen muurvast. Allereerst zijn zij van mening dat voor iedere schuldeiser dezelfde haircut zou moeten gelden. En dus dat zij niet de enige moeten zijn die 70 procent zouden moeten inleveren.
Maar de regering ging de onderhandelingen in met het voorstel dat zij meer moeten bloeden. En dat terwijl bijvoorbeeld de lokale commerciële banken, die uiteindelijk mede-verantwoordelijk zijn voor de crisis waar het land nu in verkeert, werden gespaard en nooit een cent hoefden in te leveren. Dat kon ook niet, want die stonden er zo beroerd voor dat ze dan direct omgevallen zouden zijn. Maar het was niet te verkopen aan de gepikeerde schuldenaren van Oppenheimer, die vooralsnog weigerden verder te praten. Daarom werd er nooit een akkoord bereikt.
De bal ligt nu vooral bij de regering. De bondholders van Oppenheimer zeggen hooguit te willen praten over een korting van 20 procent. Als Suriname daarmee akkoord gaat en ook aan alle andere voorwaarden wil voldoen, staan nog al die andere inmiddels ongeduldige schuldeisers in de rij om hun vele miljoenen US dollars op te halen die ze hebben uitgeleend.
ANALYSE
Abonneer op ons youtube kanaal.
Bedankt voor het kijken en abonneren.
'Suriname Nieuws Centrale'
| united news | Door: Redactie
