Reactie op: 'Kookvideo met mogelijk grote gevolgen'
| starnieuws | Door: Redactie
In het artikel op Starnieuws 'Kookvideo met mogelijk grote gevolgen' is het opmerkelijk hoe een moreel kompas van ons land wordt opgeworpen, terwijl de verontwaardiging niets anders is dan politiek theater verpakt
Selectieve verontwaardiging is ook immoreel
De auteur van het opiniestuk noemt Kadensi’s bezoek "een bewust politiek signaal". Dat mag, maar dan moeten we ook durven kijken naar wie dat narratief voedt.
Waar was deze morele woede toen politieke figuren uit andere hoeken van het spectrum zich openlijk omringden met figuren uit de onderwereld? Wanneer veroordeelden op andere verkiezingslijsten prijkten? Deze stilte maakt duidelijk: het gaat hier niet om morele principes. Het gaat om politieke opportuniteit. De suggestie dat de president hiermee "criminaliteit normaliseert" is dan ook ronduit lasterlijk.
Het verwijt dat deze actie de reputatie van Suriname schaadt, is ironisch, gezien het feit dat juist het overdreven moraliseren, en het publiekelijk framen van de president als immoreel, een veel schadelijker beeld naar buiten brengt dan het feit dat hij een burger laat koken in zijn huis.
De balans na bijna vijf jaar
Is alles vlekkeloos verlopen de afgelopen vijf jaar? Zeker niet! Laten we de context niet vergeten: deze regering erfde een land op de rand van een economische catastrofe. Vier jaar lang heeft men geprobeerd dat recht te trekken, met internationale hulp, pijnlijke bezuinigingen en structurele hervormingen. Moeilijke keuzes, met echte gevolgen. Maar in plaats van dat debat te voeren, kiest men voor een filmpje van een kokende man als politiek kapmes. We mogen daar kritiek op hebben, maar dan wel met eerlijke maatstaven en niet te snel en makkelijk kiezen voor gemakzuchtig framen.
Politiek gewin boven landsbelang
Wie werkelijk geeft om het imago van Suriname, kiest niet voor karaktermoord op de president in de internationale schijnwerpers. Wie werkelijk geeft om jeugd, recht en orde, toont leiderschap door debat te voeren op inhoud, niet op symboliek. En wie werkelijk denkt dat Suriname beter verdient, komt met oplossingen in plaats van stemmingmakerij.
Wat werkelijk verontrustend is, is de manier waarop symboliek boven inhoud wordt geplaatst. Een filmpje van een kokende Kadensi zegt niks over het begrotingstekort, de gezondheidszorg, of het herstel van de SRD. Maar het biedt wel goedkoop munitie voor opposanten die zelf geen concreet alternatief bieden.
Tot die tijd blijft deze aanval wat het werkelijk is: een staaltje holle verontwaardiging, met als enig doel het beschadigen van een man en via hem, het presidentschap, in aanloop naar de verkiezingen. Een president die, ondanks alles, de waardigheid van zijn ambt blijft bewaken. Iets waar zijn critici nog wat van kunnen leren.
Fares I. Naipal
in morele taal. De opinie die president Santokhi's ontmoeting met de heer Kadensi bestempelt als "het dieptepunt van vier jaar bestuur" is niet alleen misleidend, maar getuigt van een diep respectloos discours richting het hoogste ambt van ons land. Wie zo omgaat met het hoogste instituut van het land, miskent niet alleen de persoon Santokhi, maar schendt ook het respect dat we collectief behoren te tonen aan het ambt zelf.
Selectieve verontwaardiging is ook immoreel
De auteur van het opiniestuk noemt Kadensi’s bezoek "een bewust politiek signaal". Dat mag, maar dan moeten we ook durven kijken naar wie dat narratief voedt.
Wie deelt het filmpje? Wie plaatst het in een politieke context?
Waar was deze morele woede toen politieke figuren uit andere hoeken van het spectrum zich openlijk omringden met figuren uit de onderwereld? Wanneer veroordeelden op andere verkiezingslijsten prijkten? Deze stilte maakt duidelijk: het gaat hier niet om morele principes. Het gaat om politieke opportuniteit. De suggestie dat de president hiermee "criminaliteit normaliseert" is dan ook ronduit lasterlijk.
Het verwijt dat deze actie de reputatie van Suriname schaadt, is ironisch, gezien het feit dat juist het overdreven moraliseren, en het publiekelijk framen van de president als immoreel, een veel schadelijker beeld naar buiten brengt dan het feit dat hij een burger laat koken in zijn huis.
De balans na bijna vijf jaar
Is alles vlekkeloos verlopen de afgelopen vijf jaar? Zeker niet! Laten we de context niet vergeten: deze regering erfde een land op de rand van een economische catastrofe. Vier jaar lang heeft men geprobeerd dat recht te trekken, met internationale hulp, pijnlijke bezuinigingen en structurele hervormingen. Moeilijke keuzes, met echte gevolgen. Maar in plaats van dat debat te voeren, kiest men voor een filmpje van een kokende man als politiek kapmes. We mogen daar kritiek op hebben, maar dan wel met eerlijke maatstaven en niet te snel en makkelijk kiezen voor gemakzuchtig framen.
Politiek gewin boven landsbelang
Wie werkelijk geeft om het imago van Suriname, kiest niet voor karaktermoord op de president in de internationale schijnwerpers. Wie werkelijk geeft om jeugd, recht en orde, toont leiderschap door debat te voeren op inhoud, niet op symboliek. En wie werkelijk denkt dat Suriname beter verdient, komt met oplossingen in plaats van stemmingmakerij.
Wat werkelijk verontrustend is, is de manier waarop symboliek boven inhoud wordt geplaatst. Een filmpje van een kokende Kadensi zegt niks over het begrotingstekort, de gezondheidszorg, of het herstel van de SRD. Maar het biedt wel goedkoop munitie voor opposanten die zelf geen concreet alternatief bieden.
Tot die tijd blijft deze aanval wat het werkelijk is: een staaltje holle verontwaardiging, met als enig doel het beschadigen van een man en via hem, het presidentschap, in aanloop naar de verkiezingen. Een president die, ondanks alles, de waardigheid van zijn ambt blijft bewaken. Iets waar zijn critici nog wat van kunnen leren.
Fares I. Naipal
| starnieuws | Door: Redactie
