LOCAL CONTENT IN DE OLIESECTOR | WERELDWIJDE AANPAK MET SURINAME IN HET VIZIER
| united news | Door: Redactie
Bron: OilNow.
Steeds meer olieproducerende landen zetten in op lokaal profijt van de winningsindustrie, via zogenoemde local content policies.
Deze beleidsmaatregelen verplichten buitenlandse oliebedrijven om lokale arbeidskrachten in te huren, diensten en goederen bij nationale ondernemingen af te nemen en te investeren in kennisoverdracht en opleiding. In sommige gevallen wordt zelfs een verplicht aandelenbelang voor lokale entiteiten voorgeschreven.
Het doel is om voorbij te gaan aan louter inkomstenwerving, en in plaats daarvan binnenlandse industriële capaciteit op te bouwen, de afhankelijkheid van buitenlandse expertise te verkleinen en bredere economische ontwikkeling te stimuleren.
De invulling en effectiviteit van dit beleid lopen wereldwijd sterk uiteen. Een vergelijking
Noorwegen bouwde een toonaangevende offshore-sector op door te investeren in infrastructuur, onderwijs en innovatie, en eiste samenwerking tussen buitenlandse firma’s en Noorse leveranciers.
Brazilië kent strikte quota: bij offshoreprojecten moet tussen de 35% en 67% lokaal worden betrokken. De nationale olieautoriteit en Petrobras controleren streng op naleving.
Trinidad en Tobago werkt beleidsmatig in plaats van wettelijk. De Local Content Charter stimuleert lokaal inkopen en werkgelegenheid, maar stelt geen harde normen. In de praktijk loopt de toepassing uiteen: zo gebruikte BPTT’s Galeota-project ruim 90% lokale arbeidskrachten.
Mexico voerde in 2013 hervormingen in. Het lokale aandeel moet in de eerste fase 25%
Venezuela koppelt lokaal beleid aan staatscontrole. PDVSA, de nationale oliemaatschappij, voert projecten grotendeels zelf uit of via joint ventures, met verplichte inzet van 90% Venezolaanse arbeidskrachten.
Colombia integreert lokaal beleid in zijn vergunningsproces. Aannemers moeten sociale en economische voordelen aantonen, al zijn er geen vaste quota.
Guyana verplicht via wet sinds 2021 lokale participatie in meer dan 40 categorieën. Bedrijven moeten Guyanees eigendom (minstens 51%) respecteren. Sinds 2015 is ruim 1,5 miljard dollar bij lokale leveranciers besteed, goed voor 6.000 banen, ondanks uitdagingen als financieringstekorten en een tekort aan geschoolde arbeidskrachten.
Suriname heeft nog geen formeel local content-beleid. De Petroleumwet van 1990 bevat enkel richtlijnen die staatsbedrijven aansporen tot efficiënte exploratie, kennisoverdracht, lokale training en milieubescherming. Volgens Annand Jagesar, directeur van Staatsolie, zou Suriname beter varen bij beleid dan bij wetgeving. Met het oog op first oil in 2028, groeit de aandacht voor lokale inbedding. Staatsolie coördineert de uitvoering via productie-delingscontracten en verwacht van buitenlandse partners dat zij, mits internationaal concurrerend, lokale goederen en diensten benutten.
UNITEDNEWS
| united news | Door: Redactie
