Koninkrijk Suriname
| dagblad suriname | Door: Redactie
De zaak van de EBS is op een heel interessante Surinaamse manier afgelopen. We hebben sinds kort een koning in Suriname. De koning is geïnstitutionaliseerd met buitenlandse en met name Afrikaanse inbreng en zegen. We hebben Suriname zowel als republiek en als monarchie. De monarchie is functioneel, de familie Brunswijk lijkt de koninklijke familie te zijn. De indruk dat alleen Ronnie Brunswijk een koninklijke functie heeft, is incorrect. De moeder van de koninklijke hoogheid heeft ook bemoeienis in staatszaken, ook de vrouw, de broer en enkele kinderen.
Alle kinderen een adellijke titel toekennen zou te ver voeren, omdat dit te ver
De uitgebreide familie trekt een behoorlijk bedrag uit de staatsbegroting, dat is
We schrijven dit naar aanleiding van de manier waarop het conflict tussen de bond en het management is beëindigd. Het begon allemaal met een gesprek dat naar verluidt de moeder van de vp en ABOP-voorziter zou hebben met de kibbelende partijen. Dus in Suriname is het zo dat wanneer de koning en de prins met staatszaken in de clinch raken, de moeder ingrijpt via de matriarchale lijn die heilig is. Daardoor wordt egotripperij geneutraliseerd waarvan de koning en de prins last zouden hebben. Dan komen zaken wel los.
Dat we in iets gelijkend op een bananenrepubliek wonen, werd laatst ook duidelijk bij de bekendmaking van de vrede die was ontstaan tussen de EBS-directie en de bond. Ten eerste wordt een lied door de koning ingezet om de verhitte gemoederen van de bond (OWOS) te bedaren, en het werkt. In Suriname hebben we dus geen sociaal dialoog maar neutraliserend gezang. Daarna wordt de gehekelde directeur tegen wie het vertrouwen is opgezegd, toegezongen alsof hij een held is. Zijn naan wordt gescandeerd door de leden van OWOS alsof deze man een beschermheilige is van de bond. Daarna wordt de bondsvoorzitter, die evengoed op staande voet ontslagen had kunnen zijn door de directeur, ware het niet dat het ontslag door Arbeid was afgekeurd, naar voren gehaald en klemt de directeur hem naast zich om zijn schouder, net 2 vrienden van de glo. Ze maken plechtig en foto.
En…met interventie van de koningsmoeder, gezang van de koning en een fotomoment van de prins die even de boosdoener was, is een arbeidsconflict in Suriname opgelost. Deze zaak is misschien een good practice en een voorbeeld voor de wereld hoe op een innovatieve manier arbeidsconflicten op te lossen. Dit moet worden tentoon gesteld en aan de wereld worden getoond.
Intussen is dus het ontslag van de bondsvoorzitter misschien ook van de baan en is de directeur weer bereid om met hem om de tafel te gaan zitten. Een ding is ook duidelijk geworden. Het is niet de president van de (bananen)republiek die de zware dingen oplost, maar de koning in de nieuwe monarchie. Daarbij is ook duidelijk gemaakt wie geschikt is om de volgende leider te worden die met zijn koningshuis boven partijen kan staan. Maar wat willen wij in ons land? Willen we een republiek of een koninkrijk?
De vraag is nu hoe deze vakbond verder zal gaan in de arbeidsverhoudingen met de werkgever. Zal de werkgever steeds met respect worden behandeld en dat er geen kritiek meer komt vanuit de bond naar de directie? Dat zou dan een ongezonde verhouding zijn. Wat we niet begrijpen van de bond is hoe men een dag terug ruzie heeft met een directeur en een dag erna dezelfde directeur de hemel in wordt geprezen en er lofzang voor hem wordt gezongen. Wij vermoeden dat de bond straks niet op gezonde wijze in staat zal zijn om op normale wijze te functioneren. Wij hopen dat over het functioneren van de vakbond in het bedrijf afspraken zijn gemaakt. We hopen ook dat de leiders van de bond hun les hebben geleerd en dat zaken grondiger moeten worden aangepakt en niet emotioneel op social media. Confrontatie is uiteindelijk onvermijdelijk maar het is niet de eerste stap. Aan beide kanten zijn fouten gemaakt en we hopen dat ze hun lessen hebben geleerd.
| dagblad suriname | Door: Redactie
