Desi en het seksleven
| de ware tijd | Door: Redactie
DE SNIJD / Armand Snijders
Nee hoor, dit wordt geen ranzig getinte column over de seksuele escapades van de bekendste én meest beruchte Surinamer. Daar heb ik helemaal geen behoefte aan en in mag aannemen u ook niet. Mocht dat wel zo zijn dan vind ik dat best, maar dan raad ik u aan om te zoeken op het internet, daar is van alles te vinden. Dus waarschijnlijk ook over het seksleven van Desi; misschien heeft iemand er lol in geschapen om iets met artificial intelligence (AI) in elkaar te flansen. You never know…
Waarom ik dan zo’n kop boven deze aflevering
“Ik reed afgelopen week richting Zanderij en kwam langs de Desiré Delano
Dat deze dag ooit door Desi – toen hij nog president was – tot nationale vrije dag (Dag van Bevrijding en Vernieuwing) is verheven, is volslagen belachelijk. Want hoe kun je het omverwerpen van een democratisch gekozen regering – hoe slecht die het ook doet – nu feestelijk herdenken? Maar ja, het was wel een vrije dag en daar zijn Surinamers dol op. Dus niemand kwam echt in opstand.
Deze vrije dag is direct na het aantreden van deze regering geschrapt, maar de inmiddels bejaarde coupplegers en hun schaarse aanhang komen nog wel ieder jaar op de avond van 24 februari bij elkaar bij het monument van de revolutie. Dit jaar zijn het er weer minder dan vorig jaar; een paar zijn dood en een aantal zit inmiddels in Santo Boma. Bouterse is dit jaar voor het eerst ook niet bij die herdenking, want hij is zoals bekend als veroordeeld moordenaar foetsie. Dus het wordt een feestje zonder feestvarken.
Er zullen ongetwijfeld nog wel wat andere varkens aanwezig zijn die feesten om deze gruwelijke schandvlek in de Surinaamse geschiedenis te herdenken, maar het zal toch anders zijn. Baas heeft zijn onuitwisbare stempel op een bepaalde groep mensen gedrukt, zij zullen hem nooit vergeten. Ook al is hij verantwoordelijk voor het martelen en doden van vijftien medemensen. En en passant ook nog veroordeeld voor drugshandel.
Ik reed afgelopen week richting Zanderij en kwam langs de Desiré Delano Bouterse Highway en vroeg mij af wanneer die naam zal worden gewijzigd. Want het kan toch niet zo zijn dat één van de eerste dingen die buitenlanders – die net zijn geland – zien, een naar een veroordeelde man vernoemde weg is. Dan kunnen we net zo goed Stolkertsijver omdopen tot Ronnie B. pasi, het Nationaal Indoor Stadion de naam van ex-directeur Joël ‘Bordo’ M. geven en Sana Budaya voortaan het Salam S. Cultureel Centrum noemen. Met een speciale kleedruimte voor de vrouwen waar alleen de naamgever een sleutel van krijgt. Een mooi voorbeeld voor de jeugd: als je zorgt dat je ondanks drugshandel, te moorden of in de bobi van meisjes te knijpen toch in het machtscentrum komt, dan kun je in Suriname veel verder komen dan met eerlijk werk.
Slechts weinig mensen maken gebruik van de Desiré Delano Bouterse Highway. Maar er schijnt vooral in de nachtelijke uren wel behoorlijk wat activiteit te zijn. Allereerst is het in trek als racebaan voor snelheidsduivels die in het duister met gierende banden daar illegaal racen. De vele remsporen zijn daar het bewijs van. Het is veel te ver weg voor de politie om daarnaartoe te rijden en in te grijpen. Of hun eigen voertuigen zijn defect en er is geen brandstof.
Voor de andere nachtelijke bezigheid moet je wat beter zoeken; hier en daar kun je in de berm gebruikte condooms vinden, als stille getuigen dat er een behoorlijk bruisend seksleven plaatsvindt. Dat heb ik van horen zeggen hoor, ik heb het niet met eigen ogen gezien. Maar ik kan het mij voorstellen dat mannen en vrouwen daarnaartoe trekken. Het is vanuit Paramaribo een eindje rijden, maar dan kun je wel in alle rust je ‘ding’ doen. Het is er minder druk dan in bijvoorbeeld de Cultuurtuin.
U zult moeten toegeven dat dankzij deze toevoeging de kop boven dit stuk nu op waarheid berust. Want de column gaat inderdaad over Desi én het seksleven. Alleen niet over het seksleven van Desi. Daar weet ik ook heel weinig vanaf. Nou ja, het is niet waar dat ik echt helemaal niets van weet; hij heeft daarover tegen mij – terwijl we allebei een flinke slok Blue Label achter onze kiezen hadden – in het verleden wel eens een tipje van de sluier opgelicht.
Ik heb die details altijd voor mij gehouden. Enerzijds omdat het toch min of meer een privéaangelegenheid betrof en anderzijds omdat dat preutse mensen het ranzig zouden kunnen vinden. Ik heb hem destijds ook gevraagd hoeveel kinderen hij in werkelijkheid heeft, mede gezien zijn schuins marcherende reputatie en zijn antwoord was opvallend eerlijk: “Dino, Peggy en Jen-ai…. en daarnaast zullen er buiten ongetwijfeld nog wel wat kinderen van mij rondlopen.”
Inmiddels is de ex-dictator veel ouder en als veroordeelde zware crimineel bovendien op de vlucht. Dus ik weet niet of hij op zijn onderduikadres met zijn aftakelende lijf vrouwelijk bezoek zal ontvangen. Trouwens, die vrouwen kunnen daar voor worden vervolgd: als je hand- en spandiensten levert aan een voortvluchtige – in welke vorm dan ook – kan justitie je in je lurven grijpen.
Maar ik denk dat hij zich niet meer tegoed doet aan allerlei vrouwelijk schoon. Als je het mij vraagt, is hij daar niet eens toe in staat. En gezien alle lieve berichtjes die Ingrid de laatste tijd op Facebook zet, denk ik dat het wel snor zit tussen die twee en dat hij geen behoefte heeft aan ander gezelschap. Maar ja, Ingrid mag hij ook niet zien, al betwijfel ik of dat ook niet gebeurt.
Als dat niet zo is, dan is zijn leven wel heel erg saai geworden. Maar anders kan Desi altijd nog ongezien naar de naar hem vernoemde highway om te kijken of daar toevallig in het duister een verdwaalde vrouw loopt. Dan zijn de miljoenen Chinese US dollars die hij heeft geleend om deze aan te leggen, toch niet helemaal aan niemendal besteed.-.
| de ware tijd | Door: Redactie
