Corruptie en Surinaamse politiek lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden
| culturu.com | Door: Robin Austen
De Surinaamse politiek torst al decennialang het zware juk van corruptie. Bij elke nieuwe wisseling van de wacht, staat ‘corruptiebestrijding’ hoog op de prioriteitenlijst. De start van een nieuwe regering is vaak hoopgevend, maar als de kruitdampen van de verkiezingswinst zijn vervaagd, steekt het ene na het andere corruptieschandaal weer de kop op. Suriname staat op een gênante 94e plaats binnen de corruptie index van de toonaangevende non- profit organisatie transparancy international en heeft de twijfelachtige eer, die plek te delen met onder andere landen als Tanzania, Ethiopië en Kazachstan.
De Affaire Pokie
Het meest recente schandaal in de Surinaamse politiek, dat weer eens naar
Dit is een ernstige zaak. Ernstiger misschien is nog wel dat er, behalve kritiek in krantencommentaren, weinig gebeurde en het leven verder ging. In een land waar er niet veel hoeft te gebeuren voordat er protestacties ontstaan, blijkt het ontslaan van een minister die niet zwicht voor corruptie geen reden te zijn om massaal de straat op te gaan en dat geeft te denken.
Het departement Grondbeleid en Bosbeheer
Pokie is een van de weinigen die op het ministerie van grondbeleid en Bosbeheer niet is gezwicht voor de verleidingen om corruptieve handelingen te plegen.
In de Front periode onder Ronald Venetiaan, zwaaide Michael Tjon Tjien Fa de scepter op dit ministerie namens de PL (Pertjajah Luhur) van Paul Soemohardjo. Er volgde het ene na het andere schandaal rond gronduitgifte met als dieptepunt de kwestie West Leisure Hotel NV. Hierbij wilden de huidige minister van Binnenlandse zaken en zoon van PL Leider Somohardjo (Bronto Somohardjo red.) samen met een zakenpartner in een beschermd natuurgebied onder meer een hotel en een jachthaven aanleggen. Michael Jong Tjien Fa bleef desondanks aanzitten tot en met 2010.
Martinus Sastroredjo werd vervolgens na de verkiezingen in 2010 namens de KTPI, minister onder Bouterse I. Evenals Pokie maakte hij zich niet geliefd bij z’n partij, omdat hij een grootschalig onderzoek wilde doen naar vermeende onregelmatigheden op het departement. Echter moest hij vrij snel het pad ruimen, nadat bleek dat zijn partner grond had aangevraagd. Sastroredjo beweerde dat de stukken en aantijging vals waren maar kreeg toch, na aandringen van z’n eigen partij, ontslag van toenmalig president Bouterse.
In 2017 trad Roline Samsoedien aan op het ministerie als vervanger van Steven Relyveld. Samsodien raakte al vrij snel in opspraak, nadat ze ervan beschuldigd werd dat ze zich stukken grond zou hebben toegeëigend. Ze hield de eer aan zichzelf en verdween in 2019 uit het politiek establishment.
Haar opvolger Lekhram Soerdjan (NDP), weigerde vervolgens grondbeschikkingen te geven aan NDP-sympathisanten en mocht vertrekken. Mike Noersalim, minister namens politieke partij HVB (Hervormings en Vernieuwingsbeweging)in het kabinet Bouterse II, wilde op het laatste moment, voor de machtsovername, van de huidige regering grond in de beschermde Cultuurtuin uitgeven. Het zorgde voor zoveel ophef, en werd gelukkig door minister Pokie, die net was aangetreden, teruggedraaid.
Integriteit in de Surinaamse politiek
Het bovenstaande geeft een ontluisterend beeld van de onfrisse praktijken, die zich op slechts één departement hebben afgespeeld de afgelopen 10 jaren onder de verschillende bewindslieden. Het lijkt een ongeschreven regel dat wie netjes in het gareel van de politieke partij loopt, niets te vrezen heeft en wie dat niet doet onherroepelijk eruit wordt geknikkerd.
Terecht rijst de vraag bij menigeen of er in de Surinaamse politiek wel mensen zijn die het politieke hart op de juiste plek hebben en een politieke carrière ambiëren die niet voortvloeit uit het streven naar eigen gewin.
Het blijkt helaas dat politici die integriteit hoog in het vaandel dragen in de Surinaamse maatschappij nauwelijks enige populariteit genieten.
Voormalig assembleelid namens DOE (Democratie en ontwikkeling in Eenheid) Carl Breeveld werd weleens gekscherend het geweten van het parlement genoemd. Breeveld bleef gedurende zijn DNA-lidmaatschap hameren op de noodzaak van de strijd tegen corruptie, maar kreeg bedroevend weinig bijval en sprak de gemiddelde Surinaamse kiezer nauwelijks aan.
De nieuwe Partijvoorzitter van DOE, en teven lijsttrekker Steven Alfaisi liet al zijn bezittingen, voordat hij zich kandidaat stelde bij DNA vastleggen via een Notaris. “Ik zal, dus indien in de gelegenheid gesteld een publieke functie uit te oefenen, nooit misbruik maken van staatsmiddelen of doen aan zelfverrijking van mijn familie, partijgenoten of kennissen. Alle vermogen verkregen gedurende of na mijn eventuele periode als publieke functionaris zal transparant en te traceren zijn,” stelt de politicus in een interview met Starnieuws.
Alfaisi haalde de DNA niet, simpelweg omdat de gemiddelde Surinaamse kiezer weinig boodschap heeft en weinig prioriteit geeft aan politici die niet met populistische taal rondstrooien. Alfaisi z’n kansen waren wellicht groter geweest, als hij op podia allerlei loze beloften zou hebben gedaan of gewoon ordinair met geld zou hebben gestrooid, zoals enkele van z’n collega’s politici.
Schoppen tegen de schenen
Gelukkig zijn er ook nog politici die niet in de partijdiscipline meelopen en kritisch blijven kijken naar wat er binnen hun partij gebeurt.
Edward Belfort heeft zich naar aanleiding van het “Pokie debacle” zeer kritisch opgesteld tegenover z’n eigen partij. In een interview met Frans Pinas van Radio Stanvaste stelde Belfort onverbloemd vast, dat een heleboel partij leden binnen de ABOP hem met de nek aankijken nadat hij openlijk en onomwonden aangaf achter Diana Pokie te staan. Hij onthulde daarin ook dat partijleider Brunswijk had gedreigd hem uit de partij te royeren. Er valt genoeg op en aan te merken aan Edward Belfort maar je kunt van hem niet beweren dat hij een meeloper is.
Ook VHP- parlementariër Mahinder Jogis schuwt de moeilijke confrontaties niet. Boze tongen beweren dat Jogi zelf in het district Saramacca aan grond is gekomen op een manier die het daglicht niet kunnen verdragen. Dit zijn vooralsnog aantijgingen die nooit bewezen zijn. Ook Jogi gaat er met gestrekt been in tegen ministers uit z’n eigen VHP partij. Zo eiste hij onlangs het vertrek van VHP-minister Walden vanwege haar betrokkenheid bij bedrijven en stichtingen en noemde hij de VHP ministers Nurmohamed en Prahlad Sewdien van respectievelijk Openbare Werken en LVV, ronduit zwak en incapabel.
Goede inborst zonder politieke ervaring
In 2020 besloot de ondernemer en filantroop Louis Vismale actief in de politiek te stappen. Vismale is een bekend gezicht in de samenleving en wordt alom geprezen vanwege zijn sociale inborst. Via zijn stichting 1 voor 12 springt Hij regelmatig in de bres voor de zwakkeren in de samenleving. Vismale was kandidaat nummer2 voor de HVB (Hervormings en Vernieuwingsbeweging) maar zijn partij heeft geen DNA zetel behaald.
Het blijft gissen of zijn integere en sociale inborst sterk genoeg en bestand is tegen de smerige valkuilen van de politiek. De naam van HVB voorzitter, toenmalig minister Mike Noersalim, duikt op in allerlei onfrisse zaken en de partij is ontstaan na een ruzie binnen de PL van Paul Soemohardjo. Desalniettemin heeft de Surinaamse politiek leiders nodig die zich, net als Vismale, bijvoorbeeld aantoonbaar sterk maken voor de zwakkeren in de samenleving, maar vooral integer zijn.
Trieste realiteit
De realiteit is echter, dat veel Surinaamse politici moraal en ethiek minder belangrijk schijnen te vinden en vaak met populistische teksten, valse beloften en schijnbewegingen, zoals het rondstrooien van geld, het hart van de Surinaamse kiezer proberen te winnen. Zolang dat de norm blijft zal Suriname in de onderste regionen van de corruptie index van transparancy international blijven bungelen en dat is een trieste constatering.
Door: Robin Austen
Bron: https://www.culturu.com/nieuws/suriname/corruptie-en-surinaamse-politie…
| culturu.com | Door: Robin Austen