• zondag 27 October 2024
  • Het laatste nieuws uit Suriname

Column: Sport is verworden tot oorlog

| starnieuws | Door: Redactie

Vaak hoor je mensen roepen dat sport verbroedert, maar wanneer je kijkt naar het gedrag van actoren binnen de sport, dan kom je er gauw achter dat deze mening over sport die trouwens ook gedeeld wordt door grote sportorganisaties, niets meer is dan een holle frase. Misschien was dat in beginsel wel de bedoeling, echter is het al geruime tijd

niet meer het geval. Kijkend naar de misstanden die zich in de sport voltrekken, kan gerust gesteld worden dat sport oorlog is. Vooral op grote toernooien waarbij er grote geldprijzen worden uitgeloofd, merken we dat zowel sporters als het management en de supporters een ware oorlog met elkaar voeren. Er wordt alles aan gedaan om de overwinning naar zich toe te trekken, ook al betekent het dat men letterlijk met elkaar op de vuist moet gaan.

Bij het oudste sportevenement dat wereldwijd veel bekijks heeft (Olympische Spelen), omdat ook atleten die de limieten niet gehaald hebben, door middel van zogenaamde ‘wildcards’

in de gelegenheid worden gesteld om te participeren, waardoor alle landen aanwezig kunnen zijn. Daarnaast zijn er veel verschillende takken van sport waarbij sporters elkaar kunnen bekampen en wordt de drempel steeds lager, zodat zoveel mogelijk mensen kunnen deelnemen. Met deze methode lukt het de organisatie aardig om de aandacht van de hele wereld voor geruime tijd vast te houden. Op financieel gebied doet men goede zaken, omdat wereldmerken in de rij staan om tegen astronomische bedragen mee te liften met de immense populariteit van dit evenement.

Het zal oplettende toeschouwers wel zijn opgevallen dat er geleidelijk aan een verlegging van het accent plaatsvindt van sportbeleving naar het binnenhalen van enorme financiële meevallers. De normen en waarden die aanvankelijk golden, worden daarbij overboord gegooid. Het lijkt er zelfs op dat atleten uit landen die veel sporters afvaardigen, worden bevoordeeld ten opzichte van atleten uit landen met een kleinere afvaardiging. Sport lijkt dus verworden te zijn tot een oorlog waarbij het slagveld zich niet tot een geografische plaats beperkt en ook de aanvang reeds ruim voor de officiële startdatum is, terwijl het voor velen onduidelijk is wie de deelnemers zijn. De schorsing van Issam Asinga die besloot voor een ‘onbeduidend’ land als Suriname uit te komen, moet misschien in dit licht bekeken worden.

Opmerkelijk en zeker niet minder schandalig bij de Olympische Spelen, is hetgeen zich bij het onderdeel voetbal in de openingsfase voltrok tussen Argentinië en Marokko, waarbij er hele rare beslissingen zijn genomen door de arbitrage. De wedstrijd werd voor maar liefst 2 uren stilgelegd, nadat de wereldkampioen dacht een punt uit het vuur gesleept te hebben. Supporters bestormden het veld dat even leek te veranderen in een slagveld en uiteindelijk werd de wedstrijd beslist in het voordeel van Marokko. Ook bij de wedstrijd tussen Argentinië en Frankrijk hebben zich situaties voorgedaan die niets te maken hebben met sport en nog minder met verbroedering, maar eerder met handelingen die je op een slagveld ziet. Sport in zijn huidige vorm heeft dus geen verbroedering tot doel, maar veel meer weg van oorlogvoering.

Mireille Hoepel

| starnieuws | Door: Redactie