’Slaafspel’ valt verkeerd bij Halsema op bezoek in Suriname
| telegraaf.nl | Door: Redactie
AMSTERDAM - Rond het bezoek van burgemeester Halsema aan Suriname is een discussie losgebarsten over herstelbetalingen voor het koloniale verleden. Halsema bood vorig jaar al excuses aan namens het Amsterdamse stadsbestuur.
Ze reisde vorige week door het land om de banden aan te halen met de voormalig Nederlandse kolonie. Maar in de Surinaamse pers kreeg Halsema de wind van voren omdat geld na haar uitgebreide excuses nu achterwege blijft. Want excuses zijn ’onlosmakelijk verbonden’ met herstelbetalingen, claimde Armand Zunder van de Nationale Reparatiecommissie in de Surinaamse krant De Ware Tijd.
„Wij willen samen met Amsterdam zitten en de inhoud van de excuses bepalen. En
Maar Amsterdam is niet voornemens om de knip te trekken, stelt Halsema in gesprek met het Parool. „Ik vind het pijnlijk dat je de waarde van het excuus afhankelijk maakt van geld. We zijn de eerste stad in Nederland geweest die excuses heeft gemaakt en die heb ik deze week herhaald op de Surinaamse radio. Die excuses zijn diep gemeend en vormen een beginpunt van nieuwe debatten. We werken aan een slavernijmuseum en zijn geïnteresseerd
Wel bood ze dus tijdens een radio-interview op ABC Suriname, opnieuw excuses aan. „Voor mij is het belangrijk dat we voet zetten op Surinaamse bodem en dat ik dat excuus herhaal. Amsterdam is rijk geworden met dank aan de kolonie Suriname”, zei ze. „De Amsterdammers van nu dragen geen enkele schuld. Maar zoals vele Surinamers erfgenamen zijn van tot slaaf gemaakten, ben ik een erfgenaam van een stadsbestuur van toen. Namens dat stadsbestuur heb ik mijn excuses aangeboden.”
Ketting om pols
Het bezoek aan Suriname liep overigens niet vlekkeloos. Het Parool maakt melding van een ongemakkelijk samenzijn tijdens een bezoek aan een ’plantage tour’: de Boni trail. Daar moest Halsema als een slaaf met een ketting om haar pols lopen, bevestigt haar woordvoerder. Dat was volgens de krant tegen het zere been van de burgemeester.
Ze zegt daarover: ’Als witte Nederlander, die daar plotseling een paar meter geketend moet lopen, voel ik gêne als ik het slavernijverleden moet herbeleven via een soort spel, terwijl ik me bewust ben van de wreedheden en de misdaden. Wij hebben misschien een andere behoefte aan beleving van slavernij dan in Suriname’. Ze noemde de ervaring ’disneyficatie’.
Daarop sloeg de organisatie hard terug. De Boni trail was gemaakt vanuit het ’perspectief’ van Surinamers. Iets waar het gemeentebestuur zelf de afgelopen vier jaar op hamerde: misstanden en vraagstukken altijd bekijken vanuit het perspectief van de ’onderdrukten’. Disneyficatie noemde de organisatie een ’cultureel imperialistische gedachte’.
| telegraaf.nl | Door: Redactie
