Ontwikkeling voor Suriname zonder productiviteit?

Een paar weken geleden heeft een team van World Bank en IDB een “Poverty and Equity Assessment” rapport overgedragen aan de Suriname regering. Dat rapport zou interessant moeten zijn, omdat regeerstrategieën van Surinaamse politici en landsbestuurders in de tientallen jaren achter ons, slechts hebben geresulteerd in aanhoudende en consistente armoede en achteruitgang en wordt de ellende alsmaar erger. Welke strategieën zouden de IDB en de World Bank dan samen willen toepassen om Suriname uiteindelijk te helpen aan vooruitgang?Nog in een recent rapport (2021) van de World Bank wordt aangegeven hoe essentieel productiviteit en innovatie zijn voor het bestrijden van armoede. Onder andere is aangegeven, dat:- “Productivity-enhancing technological innovation is key for reducing poverty and raising living standards” en, - “Productivity growth is the key driver of sustainable income growth and poverty reduction. Its effects on human welfare are enormous”.En dat is precies waar wij Surinamers al zo lang naar hunkeren: verbetering van armoede en verbetering in levensstandaarden. En de World Bank zegt: “Productivity growth is the key driver...”. Het wekt daarom nogal wat verbazing dat het rapport, maar niets significant zegt over de productiviteit en verbetering ervan in Suriname om armoede te bestrijden. In plaats daarvan, noemt het rapport andere oorzaken, zoals tekort aan menselijk kapitaal, onderwijs, genderongelijkheid, etnische en geografische ongelijkheid en zwakke sociale bijstand. Het rapport gaat helemaal voorbij om gebrek aan productiviteit en innovatie te noemen als de bron oorzaak van al die problemen, terwijl in haast elke sector van deze samenleving de productiviteit marginaal is. En daar is die toenemende armoede duidelijk een gevolg van.In werkelijkheid zijn er voor Suriname wel honderden, praktische en reële innovatieve en productiviteitsverhogende mogelijkheden om binnen 1 á 2 jaar uit te voeren en daarvan de vruchten te plukken. In haast elke sector zijn die mogelijkheden er. Honderden mogelijkheden, waarmee op korte tot middellange termijn een flinke opleving kan worden verkregen in heel Suriname. Een opleving om weer hoopvol te worden, met arbeid, prestaties en resultaten die zichtbaar worden en kwaliteit van het leven een nieuwe dimensie krijgt in dit land.Proberen IDB en IMF dan een loopje te nemen met de Surinaamse politici door een rapport te presenteren over armoedebestrijding, dat fundamenteel afwijkt van andere rapporten, die dringend productiviteit en innovatie aanbevelen voor armoedebestrijding? Het lijkt er niet op. Het armoedeprobleem in Suriname is echt wel een heel serieus probleem. En ze vragen om het armoedeprobleem op te lossen met een beter sociaal stelsel, niet met productiviteitsverbetering of combinatie daarvan. Ze zeggen dat we maar moeten hopen op de “Oil and Gas” era om het beter te hebben. Neen, het lijkt er niet op, dat ze een loopje willen nemen met Suriname. Eerder lijkt het erop, dat ze, na ruim drie jaren IMF-hulp, goed hebben begrepen, dat praten over productiviteit in Suriname aan dovemansoren is gezegd. Ze hebben dus streng geëist, dat dan maar alle subsidies moeten verdwijnen. De Surinaamse regering heeft toen ervoor gekozen om de bevolking te verarmen in plaats van met projecten te komen voor productiviteitsverbetering, of tenminste een combinatie daarvan. Een gedegen en gedetailleerd plan daarvoor zou zeker de volle ondersteuning krijgen van zowel IDB als IMF. Maar dat scheen te moeilijk te zijn voor onze politici en landsbestuurders.Er is veel kritiek geweest op het IMF over deze eis. Alle vingers wezen boos naar het IMF. Zij zijn de schuldigen, niet onze lieve landsbestuurders, dat we nu in deze armoedige situatie zijn terecht gekomen. Er zijn zelfs artikelen gepubliceerd, waarin is aangegeven, hoe IMF de landen waar zijn over de vloer komen, verarmen en afhankelijk maken van de rijke westerse landen.Na 3 jaren IMF en lening van ruim US$ 600 miljoen, zien we nauwelijks iets gebeuren op het vlak van productiviteit en innovatie. De conclusie moet worden getrokken, dat politici en landsbestuurders totaal niets snappen van productiviteit en innovatie, laat staan daar inhoud aan geven. Behalve het stoppen van subsidies zoals geëist door deze instanties, is er niets anders significants gebeurt in de afgelopen jaren. Dus de armoede zal voortduren, hoezeer we ook mogen wensen, hopen en geloven in verbetering.De IDB en World Bank rapporten over armoedebestrijding door productiviteit en innovatie liggen voor ons. Maar daar hebben onze politici en landsbestuurders geen boodschap aan. Dat is niet hun focus. Met de verkiezingen op komst is hun focus alleen gericht op welke beloften te doen, hoeveel zetels te halen en met wie samen te werken. Productiviteit en innovatie kunnen rustig wachten.Erwin A.Sadhoe    /