Schaatser Anice Das: 'Eerste schaatser uit India ooit op Winterspelen'
Land van afkomst: Anice Das
ARTIKELWelke rol speelt afkomst in Nederland? Dat onderzoekt de Volkskrant in een reeks interviews. Schaatser Anice Das (32): 'Al mijn ploeggenoten zijn blank, maar het is nooit een onderwerp.'
Nadat ze zich in Heerenveen had gekwalificeerd voor de Olympische Spelen, ging Anice Das eten halen bij een Surinaams restaurant in Steenwijk. Het was eind december, haar winnende schaatsrace op de 500 meter was zojuist live uitgezonden op NPO1. 'Niemand herkende me in dat restaurantje, ik had niet de indruk dat ze het hadden gevolgd.'
VOEL JE JE VERBONDEN MET ANDERE MINDERHEDEN?
'Niet speciaal. Ik kan het wel zien als
Als baby werd Anice Das samen met haar tweelingzus in Bombay door een echtpaar uit Assen geadopteerd. Nooit zijn ze teruggeweest. 'Ik vind het leuk om over India te lezen. Of met Google Maps te kijken hoe het eruit ziet. Arm en rijk leven naast elkaar. Het is een mooi land. Erg druk.'
In gesprek
Schrijver Robert Vuijsje (Alleen maar nette mensen, Beste vriend) interviewt voor V Nederlanders over de rol die afkomst speelt in hun leven. Hij spreekt onder anderen nog met scheidsrechter Shona Shukrula (Surinaams) en gitarist Erwin Java (Indonesisch)
WILDE JE NIET ZELF ZIEN HOE HET DAAR IS?
'We hadden plannen, maar er is geen tijd voor. Mijn zus is vorig jaar bevallen. En ik ben bezig met schaatsen, dat is waar ik me nu op richt. Het tv-programma Spoorloos is ermee bezig geweest. Maar ze konden niets vinden over onze biologische moeder.'
VOEL JE EEN STERKE BAND MET JE ZUS?
Anice Das (India, 1985) schaatst voor Nederland op 18 februari de 500 meter voor vrouwen op de Olympische Winterspelen in Pyeongchang.
Nederlands
'Als ik schaats.'
Indiaas
'Lekker Indiaas eten.'
Eten
'Indiase curry's. Maar ook sushi en soep.'
Partner
'Al mijn relaties waren met autochtone Nederlanders. Ik zit in de schaatswereld, daar is 99 procent wit.'
Noord- en Zuid-Korea op de Olympische Spelen.
'Heel mooi. De Spelen zijn er om mensen te verbinden. Ik hoop dat het bijdraagt aan de wereldvrede.'
'We delen alles met elkaar. Als zij verdrietig is, ben ik het ook. Ik kan pas gelukkig zijn als zij blij is. Bij tweelingen zie je dat vaker. Onze band is intens omdat we een tweeling zijn, niet omdat we allebei geadopteerd werden.' Dan zegt ze: 'Op de basisschool in Assen zat van alles. Turks, Moluks, kinderen uit Iran. Het was normaal dat wij een ander kleurtje hadden. Onze ouders waren gewoon onze ouders. In ons gezin waren wij niet zo bezig met wat andere mensen over ons dachten. Ik kan er niets spannends over vertellen.'
JE ZEGT HET BIJNA VERONTSCHULDIGEND.
'Niemand heeft ooit iets gezegd over mijn huidskleur. Alleen journalisten vragen er steeds naar.'
MISSCHIEN OMDAT SCHAATSEN ZO'N WITTE SPORT IS?
'Toen ik begon, had je internationaal Shani Davis al, de donkere Amerikaan. Hij was de pionier. Al mijn ploeggenoten zijn wit, maar het is nooit een onderwerp. Alleen in de zomer, als zij allemaal in de zon zitten om bruin te worden. Dan maken ze grapjes over hoe oneerlijk het is dat ik al zo bruin ben. Ik ben blij met mijn bruine huidje, ik krijg er alleen maar complimenten over. Ook over mijn haar. Andere vrouwen zeggen: ik wilde dat ik net zo'n dikke bos zwart haar had.
'Ik denk dat het door de opvoeding komt. Op school werden wij niet gezien als anders omdat we ons niet anders gedroegen. Wij werden opgevoed met: respecteer anderen. De andere kinderen deden dat ook.'
ZIE JE FYSIEKE VERSCHILLEN MET JE PLOEGGENOTEN?
'Binnen de ploeg hebben we allemaal een andere anatomie. Korte benen, lange benen. Ik heb hoge kuiten en lange pezen. Komt dat uit India? Ik weet het niet. Met mijn donkere huid maak ik minder vitamine D aan, dat is het enige. Zeker in een land als Nederland, waar de zon niet schijnt.'
JIJ BENT SPRINTER. IS DAT EEN ANDER TYPE MENS DAN EEN SCHAATSER VOOR DE LANGERE AFSTANDEN?
'Sprinters zijn explosiever en impulsiever. Wij moeten agressief zijn, daar hoort een temperament bij. Alleen zie ik dat bij mezelf niet zo. Ik zie het meer als fysieke eigenschappen.'
IS HET MOEILIJK OM RUSTIG TE BLIJVEN BIJ ZO'N KORTE RACE?
'Op de 500 meter gaat het om de balans tussen techniek en agressief rijden. Dit is het hele ding: kun je die balans vinden terwijl je onder spanning staat? Op de dag zelf is het honderd procent mentaal. We zijn allemaal fit en getraind. Het verschil wordt gemaakt in je hoofd. Als je denkt: ik ben zo zenuwachtig dat ik moet kotsen - hoe ga je daarmee om?'
DENK JIJ WEL EENS DAT JE MOET KOTSEN?
'Natuurlijk. Dan ben ik zo misselijk dat ik geen hap door mijn keel krijg. Het olympisch kwalificatietoernooi was heel spannend. Dit was mijn laatste kans. Ik ben 32, ik verwacht niet dat ik over vier jaar nog schaats.'
WAT DOE JE ALS HET ZO SPANNEND IS?
'Ik deel het met mijn trainer. Hij zorgt ervoor dat ik me richt op iets anders. Op de techniek.'
MAAK JE IN PYEONGCHANG KANS OP EEN MEDAILLE?
'Op papier niet. Ik ben niet bezig met een medaille, ik wil daar een persoonlijk record rijden.'
DOET INDIA MEE AAN DE WINTERSPELEN?
'Ik geloof dat ze één jongen hebben die meedoet aan het skiën en één bij het rodelen. Als schaatser ben ik de eerste uit India die ooit aan de Winterspelen heeft meegedaan. Dat is een historisch moment.'
MERK JE DAAR IETS VAN?
'Ik geloof dat ze het in India wel leuk vinden, ik krijg ineens veel persaanvragen. Dat vind ik heel speciaal. Zo zie je hoe groot de Olympische Spelen zijn.'
