• zondag 24 November 2024
  • Het laatste nieuws uit Suriname

Beëindig het Channisme en maak Suriname vrij voor eerlijke leiders

| snc.com | Door: Drs. S. Harinandan Singh

Srefidensie van 25 november 1975 bracht Surinamers geen recht op zelfbeschikking. Dat is tot nu een loze kreet voor de meeste Surinamers gebleven. Einde van het Channisme kan dat wel mogelijk maken. Bijna halve eeuw na de zelfstandigheid huilt mamma Sranan om echte srefidensie. Wat zou het fantastisch zijn als het staatshoofd op de 46ste Srefidensiedag het ‘recht op daadwerkelijke zelfbeschikking voor alle Surinamers proclameert. Want de facto is dat na de onafhankelijk voor velen helaas een farce gebleven. Als de president het einde van zijn Channisme epoque morgen proclameert dan verricht hij daardoor een welkome daad.  

11px;">Het Arronisme

Na eeuwenlang koloniaal bewind en onderdrukking beloofden de ‘nationalisten’ op 25 november 1975 de veiligheid, rust, vrede, zelfbeschikking en zelfontplooiing voor elke Surinaamse burger te brengen. Feitelijk paste dat beeld bij het Arronnisme. Al binnen de eerste republikeinse regeerperiode bleek dat de regeringsleider Henck Arron (NPS) scheve schaatsen ging rijden. Met name het geld dat Suriname voor de ontwikkeling van de natie meekreeg werd in ambitieuze projecten in het verre binnenland van Suriname verbrast.

De roep van kleine ondernemers bv in de agrarische sector tot een beleid voor micro-ondernemingen werd door deze man genegeerd. Het toenmalige bewind ging

dermate onverantwoord met de ontvangen centjes van de Nederlandse belastingbetalers om, dat er op 25 februari 1980 het bewind Arron door de militaire staatsgreep moest wijken. Einde van het Arronnisme. Hoewel signalen bestonden, dat Nederland deze coup had geïnitieerd, werd tot heden geen juridische verklaring voor gegeven. Feit is dat de srefidensie aan de gewone Surinamer onvoldoende vruchten tot 1980 bracht, behalve dan voor een kleine elite club. De geldschieter begreep dat wel en ondernam blijkbaar geheime actie tot afetting.

Het Boutisme

De epoque Boutisme begon met een protestbeweging van een aantal sergeanten geleid door de sportinstructeur D.D. Bouterse uit Nederland. Enfin, al direct na de staatsgreep van 25 februari 1980 schonk Nederland hem ruim een halve miljard gulden om geheel naar eigen inzicht dat geldbedrag uit de ontwikkelingshulp te besteden. Wat daarmee werd gedaan vroeg tot heden geen mens naar. Wel kwamen er enkele duurzame voorzieningen voor de natie tot stand, maar de gewone burgers konden hun zelfbeschikkingsrechten nog niet voldoende waarmaken. Na jaren van militaire dictatuur ontaarde de samenleving in een verdeelde natie.

Dat  bracht de burgeroorlog met zich mee geleid door bankrover Ronny Brunswijk, die thans tot vice president is verheven. De epoque Boutisme maakte wel een aantal sluwerikken tot miljoenairs, maar bracht daardoor Suriname naar de afgrond. De oude politieke leiders die door het Boutisme jaren onklaar waren gemaakt, mochten in een frontverband onder curatele van coupleider D D Bouterse tussendoor tevergeefs proberen de rechten van individuele burgers alsnog te herstellen. Maar dat lukte niet.                                     
Het volk koos in mei 2010 uiteindelijk toch weer voor het Boutisme. Dat duurde een decenniumlang, waarbij van Mama Sranan een faled state werd gemaakt met het internationale imago van een narcostaat. De epoque Boutisme kon de veiligheid, rust, vrede, zelfbeschikking en zelfontplooiing voor de Surinaamse burger na de verkiezingen van 25 mei als een natte droom achterlaten. Alleen een boevenclubje werd erg rijk gemaakt.

Channisme kwam

Tot de verkiezingen van mei 2020 was de hoop op zelfbeschikking voor de Surinamer een verre droom gebleven. Maar de oud politiecommissaris Chan Santokhi slaagde met zijn ‘meet the People campagne’ erin een electoraal winst te boeken. Hij kreeg de gelegen zichzelf tot het staatshoofd te laten bekronen. Daarmee werd de epoque Chanisme ingeleid. Met zijn inmiddels (gewraakte) credo “Wo-e- set-eng’ wist hij daarna nog meer loyaliteit, hoop en vertrouwen van de keizers voor zich te winnen. De diepe verlangens tot echte  srefidensie of zelfbeschikking zou hij wel waar kunnen maken. Wel, na ruim 18 maanden van regeren is hij veel verder van huis dan verwacht.

De verarmde burgers voelen zich op allerlei fronten door deze regering gepakt en bedrogen, aangezien zij nu het gelag van de jarenlange ellende moeten betalen. Het Channisme had hen een totaal ander beeld voorgehouden. Laat het duidelijk zijn dat ik geen intentie heb om de absurde ellendigheid van nu op het bord van het staatshoofd te schuiven. Op zijn manier tracht president Santokhi het land nog boven water te houden. Echter de condities die decennialang door zijn voorgangers daartoe werden geschapen zal hij niet binnen 10 jaar kunnen wegnemen. Evenwel, door het zelf beëindigen van de epoque Channisme kan hij nog veel goodwill bij het electoraat behouden. Dat erodeert met de dag.

Proclamatie van nieuwe verkiezingen 

Op 46deste republikeinse verjaardag van Suriname kan het staatshoofd met een felicitatieboodschap komen, waarbij hij met volle overtuiging aankondigt, dat epoque Channisme voorbij is. Die epoque karakteriseert zich als het veel beloven, maar weinig warmaken.  Geen diasporafonds, geen New Surfin, geen Deens waterstofbedrijf, geen IMF goedkeuring, geen terugvordering van geplunderde miljarden, geen bestrijding van nepotisme, geen afslanking van  ambtenarenapparaat, geen welvaart voor allen, geen verantwoorde gezondheidszorg, geen orde , geen vrede, geen eliminatie van criminele delicten, geen stuiten van berovingen, etc. Wellicht leggen duistere krachten een zware wissel op het staatshoofd? Dat kan hij blijkbaar niet weren. 

Alles wijst vandaag de dag op, dat deze regering de nagelaten puin niet kan opruimen. Er zit te veel stront aan de knikkers. Het is strategisch de juiste daad om nu de nieuwe verkiezingen voor 25 mei 2022 aan te kondigen. Dat zou een groot cadeau van het staatshoofd aan het volk zijn. Hij kan er veel mee winnen als hij dat morgen zou aankondigen. Daarmee geeft hij het electoraat haar grondrecht in handen om zelf te beslissen wie de leiders van Mama Sranan in 2022 worden. Dat doet recht aan de srefidensie; dus aan het recht van individuele zelfbeschikking. Laat de kiezer in alle vrijheid, rust, vrede en veiligheid op een eerlijke wijze bepalen door wie ze wil worden geleid en geregeerd. Want hetgeen thans zich in het land voordoet is vechten tegen onzichtbare spoken. En die kleven aan deze regering vast. 

Drs. S. Harinandan Singh (oud voorzitter VHP- Sympathisanten Nederland)
Contact: singhs@hetnet.nl


 

SurinameNieuwsCentrale.com publiceert vaak ingezonden stukken van schrijvers. De redactie is niet verantwoordelijk voor de inhoudelijke juistheid van een ingezonden brief. Plaatsing houdt niet in dat de redactie achter de inhoud van het bericht staat. Een brief wordt uitsluitend geplaatst als de bron bij ons bekend is. De naam van de afzender wordt onder het artikel geplaatst. NAW- en e-mailgegevens worden niet openbaar gemaakt.

Het e-mailadres van de opinieredactie van SurinameNieuwsCentrale.com:
SurinameNieuwsCentrale@gmail.com

| snc.com | Door: Drs. S. Harinandan Singh