ANALYSE | PERTJAJAH LUHUR GOKT VOLLEDIG VERKEERD
| united news | Door: Redactie
Foto compilatie: Bronto Somohardjo | Auteur: Armand Snijders
Terwijl de twee eigen ministers in de regering ondermaats presteren en de partij afstevent op een historische verkiezingsnederlaag, gokken de toppers van Pertjajah Luhur op de naïviteit van het volk om toch nog wat zetels binnen te schrapen. Dan doen ze met onrealistische belofte, waar geen verstandige kiezer intrapt.
Iedereen weet dat beloftes van politici in verkiezingstijd hetzelfde zijn als softijs in de hete zon: ze verdwijnen voor je er erg in hebt en uiteindelijk sta je met lege handen. Als de verkiezingen voorbij zijn, besef je dat je (opnieuw) bedonderd bent. Toch
Iedere partij en iedere politicus maakt zich schuldig aan bedenkelijke vormen van campagnevoering, maar vader Paul en zoon Bronto Somohardjo hebben dit tot een ongekende kunst verheven. De inmiddels 81-jarige Somo senior staat er binnen de Javaanse gemeenschap vooral om bekend dat hij decennialang bij iedere verkiezing half Javaans-Suriname een perceel beloofde als hij zou winnen. Daartoe werden iedere vijf
Uiteindelijk konden de aanvragers wachten tot ze een ons wogen, want een stukje grond kregen ze nooit, terwijl de mensen er wel naar smachtten. Inmiddels hebben de meeste Javaanse kiezers door dat ze al die decennia dat ze de formulieren braaf invulden, enorm in de maling zijn genomen. Dat Somohardjo aan de andere kant zelf wel via allerlei stichtingen (zoals de stichting Dikin) grootgrondbezitter werd, is hem enorm kwalijk genomen en heeft mede tot de aanstaande politieke neergang van hem en zijn partij geleid.
Zoon Bronto is slim genoeg om dat te beseffen, maar niet slim genoeg om die neergang tegen te gaan. Als ondervoorzitter probeert hij de kiezers wel te paaien met beloftes in de hoop hun stemmen weer terug te winnen. Een daarvan is dat ieder gezinshoofd middels een versnelde procedure aan een vuistvuurwapen kan komen “om het gezin en bezittingen te beschermen”. Gevreesd wordt dat dit echter de criminaliteit in het land alleen maar toe doet nemen en dat het wapenbezit juist geweld uitlokt, dat dodelijke gevolgen kan hebben.
Bovendien is het maar de vraag of het wapenbezit voor gewone burgers wel in lijn is met wat in de Koran staat. Moslims (waartoe de Somo’s ook behoren) zijn over het algemeen geen mensen die snel naar de wapens grijpen, hoewel de Islam geen pacifistische godsdienst is. Het staat in specifieke omstandigheden zelfs gewettigd geweld toe.
De Koran en de leer van de profeet Muhammad bieden echter richtlijnen en beperkingen voor het gebruik van geweld, maar het blijft vaag wat en wanner nu wel en niet precies mag. Daardoor worden deze instructies vaak uit hun context gehaald. Bronto Somohardjo vindt kennelijk ook dat de Koran voldoende ruimte biedt om zijn opmerkelijke verkiezingsbelofte te kunnen doen.
En dan is er nog zijn “heldere visie” op de toekomstige verdeling van de olie-inkomsten in Suriname. Als het aan Somohardjo junior ligt, krijgt iedere Surinamer een aandeel van tienduizend dollar en een dividenduitkering uit deze inkomsten. “Wij als enige partij hebben een plan voor de oliedollars.
De eerste drie jaren gaat men zevenduizend miljoen dollar verdienen aan olie. Wij zeggen: bij wet moet elke geborene een aandelenpakket krijgen van tienduizend dollar. Bij wet moet elke persoon die 21 jaar is een dividenduitkering krijgen van tienduizend dollar. En bij wet mag het volk goedkope aandelen kopen.”
Dat klinkt als een wild en moeilijk uitvoerbaar plan waar niemand in zal trappen. Allereerst is het nog altijd onduidelijk óf en wanneer de eerste olie wordt opgepompt en zo ja, wanneer Suriname daar profijt van zal hebben. En waarom zouden de kiezers het vertrouwen moeten hebben dat ook zij er wat van gaan zien? De opbrengsten van bauxiet en goud zijn immers ook in de zakken van multinationals en politici verdwenen. En daar was Pertjajah Luhur mede voor verantwoordelijk.
Gelukkig voor waarschijnlijk heel veel Surinamers is dat vader Somohardjo geen interesse meer zegt te hebben in een politieke functie na de verkiezingen van 2025. Hij ziet voor zichzelf een rol weggelegd als kabinetsinformateur, waarmee hij kan bijdragen aan de samenstelling van de regering. Hij wil dat doen door hearings te houden en te beoordelen welke personen het beste een kabinet kunnen vormen. Als de opeenvolgende regeringen waarvan zijn partij deel van uitgemaakt heeft dat ook hadden gedaan, had het land er waarschijnlijk een stuk beter voorgestaan.
De realiteit is dat Pertjajah Luhur niet meer dan twee zetels zal behalen bij de volgende verkiezingen, zeggen ook tal van deskundigen. Dus vader en zoon Somohardjo, die tegen beter weten in samen op meer dan tien zetels rekenen, kunnen de komende maanden nog zoveel beloven, maar uiteindelijk zullen ze van een hele koude kermis thuiskomen. De kiezers van tegenwoordig stemmen meer en meer met hun verstand dan met hun hart.
UNITEDNEWS
| united news | Door: Redactie
