ZONDEBOK? WAAROM HARRIS DE ENIGE MOGELIJKE TEGENSTANDER VOOR TRUMP WERD
| united news | Door: Redactie
Foto: Vice-president Kamala Harris. | Bron: RTNews
Een rivaliteit met de Republikein zou de politieke carrière van de vice-president kunnen maken of breken.
Na het schijnbare verlies van het eerste presidentiële debat, was de voor de hand liggende vraag: “Hoe lang nog voordat Biden zich terugtrekt?”
De laatste dagen van Biden’s presidentiële campagne na het debat deden denken aan het zinken van de Titanic: de onvermijdelijkheid van de crash werd alleen geëvenaard door zijn snelheid. Iedereen wiens steun in de herfst onaantastbaar leek, zoals Democratische leiders in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat, prominente linksgeoriënteerde journalisten en belangrijke donoren van de Democratische
Uiteindelijk kondigde Joe Biden in een zeer zeldzame, maar niet onverwachte beslissing zijn terugtrekking uit de verkiezingen aan, met de mededeling dat het tijd was om “het stokje door te geven aan een nieuwe generatie.” In berichten op sociale media legde hij uit dat zijn beslissing “het beste was voor de partij, het presidentschap en de Amerikaanse democratie.”
Biden werd een van de weinige zittende Amerikaanse presidenten die besloot zich niet kandidaat te stellen voor een tweede termijn. Dit moment is uniek in de Amerikaanse politieke geschiedenis, omdat Biden’s beslissing kort voor de volgende presidentsverkiezingen werd
Er zijn al eerder soortgelijke precedenten geweest in de Amerikaanse geschiedenis: in de 20e eeuw besloten Lyndon B. Johnson en Harry S. Truman ook niet om zich kandidaat te stellen voor een tweede termijn. Ze namen echter het ambt over na de dood van de zittende presidenten en dienden uiteindelijk meer dan één presidentiële termijn. Truman diende bijna twee volledige termijnen, op 82 dagen na.
Voor Biden was Lyndon B. Johnson de laatste die in 1968 aankondigde zich niet herkiesbaar te stellen. Net als Biden had Johnson gezondheidsproblemen: hij stierf twee dagen na het einde van zijn veronderstelde tweede volledige termijn als president.
Johnson had de steun verloren van belangrijke facties binnen zijn eigen partij, in zijn geval vanwege zijn onvermogen om het buitenlandse-beleidspatstelling van de Vietnamoorlog te overwinnen. Uit angst voor een splitsing binnen de Democratische Partij en een nederlaag in de voorverkiezingen, kondigde hij aan het einde van een lange televisietoespraak over de Vietnamoorlog aan dat hij niet de nominatie van zijn partij voor een tweede termijn zou zoeken of accepteren.
Biden’s steun voor Vice-President Kamala Harris voor de Democratische nominatie was duidelijk en wellicht de enige mogelijke optie bij gebrek aan tijd voor volwaardige voorverkiezingen. Vertegenwoordigers op het komende partijcongres in Chicago midden augustus zullen haar waarschijnlijk steunen.
Elke interne conflict binnen de Democraten zal Trump ten goede komen, iets wat Biden en Harris bij elke gelegenheid zullen benadrukken in aanloop naar het congres om de nominatie van de zittende vice-president veilig te stellen.
Trump heeft lang betoogd dat Biden niet in staat is het land te besturen, maar na de aankondiging van de president dat hij zich terugtrok uit de race van 2024, werd hij zeker niet de begunstigde van deze beslissing. Voor de Republikeinse kandidaat zou het handhaven van de status quo veel winstgevender zijn geweest, omdat het hem bijna vier jaar in het Witte Huis zou hebben gegarandeerd.
Toch toonde Trump zijn kracht en politieke macht, aangezien hij niet alleen een moordaanslag overleefde, maar ook in een krachtige zet zijn tegenstander uit zijn ambt verdreef na slechts één debat.
Kamala Harris Campagne: Een Solorit voor het Presidentschap
Het gebrek aan alternatieven voor de kandidatuur van Harris voor de Democraten betekent echter niet dat er geen problematische kwesties zijn met betrekking tot haar nominatie.
Ze staat voor een zware strijd: ze heeft slechts ongeveer 100 dagen om de Amerikaanse kiezers te overtuigen haar te steunen in de presidentsverkiezingen. Die korte tijdsperiode staat in schril contrast met de campagne van voormalig president Donald Trump, die in november 2022 begon. Zijn campagne zat vol met opvallende gebeurtenissen, waarvan vele echter negatieve gevolgen hadden. Maar dit verandert niets aan het feit dat de Republikeinse kandidaat de nummer één nieuwsbrenger was, met een absurde hoeveelheid publiciteit in tegenstelling tot Harris, die bijna vier jaar in de schaduw van Biden bleef.
Verkiezingen in de Verenigde Staten zijn meer gepersonaliseerd, wat betekent dat er meer tijd en geld nodig is voor de mediapromotie van de kandidaat. Een vergelijking van Amerikaanse verkiezingscampagnes met Europese landen onthult dit belangrijke verschil. Parlementaire systemen zijn meestal gecentraliseerd, waarbij kandidaten naar verkiezingen gaan met bekende partijagenda’s, wat de verschillen tussen kandidaten binnen dezelfde partij vermindert. Dit betekent dat als een kandidaat om welke reden dan ook wordt vervangen, de steun van de kiezers minder afhankelijk is van de herkenbaarheid van de kandidaat en het beleid, in tegenstelling tot de VS.
Harris, die meer dan $100 miljoen ophaalde in slechts enkele dagen nadat Biden zich terugtrok uit de presidentiële race, moet haar intensieve fondsenwerving voortzetten, omdat campagnes snel geld verbranden. Daarom moeten de Democraten een hoog niveau van fondsenwerving handhaven om Harris’ campagne te ondersteunen en de aanzienlijke donaties ter ondersteuning van Trump en zijn advertentiestrategie tegen te gaan.
Aan de andere kant kan Harris profiteren van een relatief korte campagneperiode. Lange campagnes kunnen leiden tot vermoeidheid onder kiezers en de opbouw van hoge anti-ratings, zoals gebeurde met Trump en Biden. De relatief korte campagneperiode kan ook de marge voor fouten verkleinen en de tijd beperken die de Republikeinen kunnen besteden aan het opbouwen van negatieve mediapercepties van Harris.
Maar toch blijft de grootste uitdaging voor de Democraten de relatie van Harris met de kiezers. Ondanks haar functie als vice-president, blijft de Californische voor veel kiezers minder bekend, vooral vanwege haar middelmatige prestaties tijdens de Democratische voorverkiezingen van 2020, die haar uiteindelijk dwongen zich terug te trekken en Biden’s beslissing te zoeken om haar als running mate te kiezen.
Harris heeft sterke steun van Democratische leiders en toegang tot Biden’s aanzienlijke financiële en politieke middelen, maar haar succes zal afhangen van haar vermogen om een brede coalitie van kiezers op te bouwen die geloven dat zij het land als de volgende president kan leiden. In de vrij gefractioneerde Democratische Partij moet Harris balanceren tussen verschillende beleidsgroepen (van centristen zoals Biden tot linkse figuren zoals Bernie Sanders), om een verenigende kandidaat te worden voor kiezers zo divers als blanke voorstadsbewoners, stedelijke raciale minderheden, vakbondsleden en studenten.
Pogingen om Harris’ nominatie uit te dagen door andere prominente Democratische leiders zijn onwaarschijnlijk. De veiligste strategie voor hen is een voorzichtige houding aan te nemen en volgens de “partijlijn” te handelen. Ze zullen vooruitkijken naar de presidentsverkiezingen van 2028, met de kans om een volwaardige campagne te voeren zonder een formidabele uitdager in Donald Trump. Immers, het verliezen van de verkiezingen van Trump nu betekent het ruïneren van je politieke carrière, wat heel goed zou kunnen gebeuren met Harris, zoals het gebeurde met Hillary Clinton in 2016.
Macht Bevestigt Macht: Belang van Congres- en Staatsverkiezingen
Natuurlijk zijn de presidentsverkiezingen het belangrijkste, maar zeker niet de enige belangrijke verkiezing dit najaar.
Op 5 november 2024 kiezen Amerikanen niet alleen de opperbevelhebber en de vice-president van de Verenigde Staten. Tegelijkertijd worden alle 435 leden van het Huis van Afgevaardigden en 34 van de 100 leden van de Senaat gekozen om het 119e Amerikaanse Congres te vormen. Er zullen ook verkiezingen zijn voor dertien gouverneurs van staten en territoria, evenals veel andere staats- en lokale verkiezingen.
Het politieke machtsevenwicht op staatsniveau is van enorm belang in de Amerikaanse politiek. Staten behouden nog steeds een hoge mate van autonomie van Washington en kunnen, zij het met enige moeite, hun eigen ideologische koers volgen op basis van welke partij de gouverneur toebehoort en welke partij een meerderheid heeft in de lokale wetgevende macht.
Bovendien heeft het Congres veel meer invloed, met de macht van de beurs, inclusief financiering van overheidsprogramma’s en militaire uitgaven, en aanzienlijke bevoegdheden om de beslissingen van de president te beperken. In de huidige politieke polarisatie in de Verenigde Staten kan de agenda van de president zonder de steun van het Congres worden vertraagd of geblokkeerd. Het systeem van checks and balances stelt het Congres in staat om de uitvoerende macht te controleren en te onderzoeken, uit te dagen en de acties van de president te beperken. Het Congres controleert ook de federale uitgaven en de begrotingstoewijzing, wat betekent dat het verreikende invloed heeft op het buitenlands beleid. In deze situatie kunnen de Democraten het effect van een waarschijnlijke nederlaag bij de presidentsverkiezingen verzachten door de verkiezingen voor het Congres succesvol af te ronden, en zo een meerderheid te verzekeren om de gevolgen van nog een vierjarige termijn van Donald Trump te minimaliseren.
UPDATE|USA ELECTIONS
| united news | Door: Redactie
