WAAROM DE HUIDIGE CRISIS INDIA EN RUSLAND NOG DICHTER BIJ ELKAAR BRENGT
| united news | Door: Redactie
De crisis in Oekraïne heeft een dramatische verschuiving in de structuur van de internationale betrekkingen aan het licht gebracht. Dit uit zich in de versnelling van Ruslands verschuiving naar Azië en India in het bijzonder.
Hoewel we de ingangsdatum nauwelijks kunnen bepalen zijn de symptomen zichtbaar. Sanctiebeleid, handelsoorlogen, controverses rond Covid-19, protectionisme, de nucleaire problemen van Iran en Noord-Korea en de terugtrekking van de VS uit Afghanistan zijn slechts enkele voorbeelden van een wereld in een staat van beroering. En natuurlijk de Russische inval in Oekraïne.
De huidige crisis vraagt in ieder geval van Moskou om een zekere zelfreflectie
Hij benadrukte hij dat de huidige crisis een “wake-up call” zou kunnen zijn voor Europa om ook te kijken naar dingen die al tien jaar in Azië gebeuren. Dit is een weerspiegeling van de toestand van slaapwandelen die wordt gekenmerkt door het negeren van de crises in Azië en het
De positie van Westerse landen ten opzichte van India komt neer op “je bent of voor ons, of tegen ons”. Het lijkt erop dat de westerse houding een gebrek aan begrip toont voor de rol van India in de Internationale arena en de geschiedenis van de ontwikkeling van het land.
Na het verkrijgen van zijn onafhankelijkheid, was de politieke cultuur van India gebaseerd op drie pijlers: de zoektocht naar een grotere politieke en economische status, het principe van neutraliteit en de pogingen om zijn morele standpunt in te nemen en uit te breiden als een stem van de postkoloniale wereld wanneer mogelijk.
Ondanks conceptuele aanpassingen bleef de essentie van het buitenlands beleid overeind: India handhaaft zijn evenwichtige positie en spreekt expliciet de belangen van ontwikkelingslanden uit. In het algemeen heeft dit beleid de functionele, co-existentiële en existentiële nationale belangen van het land veiliggesteld. Ondanks enkele sociaal-economische obstakels, zijn de resultaten voorlopig duidelijk: India is één van de belangrijkste economische machten geworden.
Het ontwikkelingspatroon kan worden uitgedrukt als een samenspel tussen de principes en belangen van het nationale beleid van India. Voor velen in India werd het Amerikaanse beleid als schadelijk beschouwd . De chaotische terugtrekking uit Afghanistan en een moeilijk te voorspellen sanctiebeleid jegens Iran door twee opeenvolgende regeringen zijn duidelijke voorbeelden.
Omdat in de huidige crisis er geen signalen zijn om tot wederzijds begrip te komen, is de enige manier om de waarden opnieuw te beoordelen het vinden van nieuwe doelgerichte manieren en bronnen van samenwerking. Dit zou ook gelden voor Rusland, dat Aziatische partners zoekt voor economische interactie. Zoals India, dat politieke en economische voordelen zal ontvangen door een bemiddelaar tussen de landen te zijn en financiële voordelen zal halen uit lucratievere deals en een grotere rol als economisch centrum.
Ondanks de geringe afhankelijkheid van invoer uit de landbouw, die afneemt als gevolg van de groeiende binnenlandse productie, speelt Rusland traditioneel een belangrijke rol in de toegang van India tot eetbare olie en meststoffen. Tegelijkertijd begrijpt de Russische Federatie dat India met het verloop van de crisis een meer exportgerichte positie inneemt. Dit betekent niet noodzakelijkerwijs een belangenverstrengeling.
Ten eerste is het land, ondanks de vrij grote graanreserves, niet immuun voor klimaatafwijkingen, met name hittegolven, cyclonen en overstromingen. Ten tweede zal de binnenlandse consumptie op middellange termijn zorgen voor de behoefte aan granen, olie, voer (gezien de uitgebreide veegroei) en andere producten. Voordelige transacties maken dit samenwerkingsgebied nog aantrekkelijker. Ten derde kan het wederzijds voordelige partnerschap worden uitgebreid tot andere landen waar een enorme behoefte bestaat aan voedselzekerheid. In het geval van Bangladesh zal het bijvoorbeeld helpen om incidentele spanningen met India over migratie te ‘verzachten’.
India streeft nu naar energietransitie-initiatieven die erop gericht zijn het aandeel van hernieuwbare energiebronnen te vergroten. Het belangrijkste aspect hierbij is de inzet van de regering om de energiezekerheid van het land te waarborgen, terwijl de rol van conventionele energiebronnen niet sterk zal afnemen. In dit opzicht kan Rusland een winstgevende partner worden in het geval van kolen-, gas- en olievoorraden. Een dergelijke samenwerking zou externe risico’s vermijden, die deels de kolencrisis en het energietekort van vorig jaar in bepaalde staten hebben veroorzaakt.
Wat wordt vergeten, is dat Rusland ondersteuning kan bieden aan de energietransitie-initiatieven van India. Ten eerste zal de bouw van kleine waterkrachtcentrales in Uttarakhand, Arunachal-Pradesh, Himachal-Pradesh, Jammu en Kasjmir helpen om energietekorten weg te werken. Ten tweede bleken gezamenlijke werken op het gebied van kernenergie niet alleen effectief te zijn in India, maar ook in andere landen – kijk naar Rooppur Power Plant als voorbeeld. De relevantie van multilaterale regionale energieprojecten (zoals Nepal-Bhutan-Bangladesh) zal alleen maar toenemen.
De positie van India in de regio zal de komende jaren worden versterkt en het land kan een ‘tegenwicht’ worden voor het actieve economische beleid van China, dat grotendeels een bron van zorg is voor de leiders van de Centraal-Aziatische landen.
Wat ook belangrijk is, is dat India een alternatieve route wordt naar Europa waarmee het land onlangs een connectiviteits partnerschapsovereenkomst heeft gesloten en die ook sterk afhankelijk is van Chinese goederen. Tegelijkertijd, als India een alternatief kan zijn in Centraal-Azië, kan de grotere rol van Rusland ook positief worden ervaren in Zuidoost-Azië.
Kortom, in moeilijke tijden is het vermogen om gemeenschappelijke interesses te vinden en wederzijds voordelige praktijkgerichte projecten te ontwikkelen bijzonder relevant. Zo wordt vriendschap op de proef gesteld. Tegelijkertijd begrijpt de Russische regering dat India zijn eigen nationale belangen zal nastreven en dat ‘eeuwige vriendschap’ niet bestaat in het buitenlands beleid.
Tegenwoordig zijn economische betrekkingen relevanter geworden en moeten de landen punten van gemeenschappelijk belang op economisch gebied herontdekken en bepaalde samenwerkingsmodellen ontwikkelen. Om ervoor te zorgen dat ze het kenmerk worden van de samenwerking tussen India en Rusland, is er een enorme behoefte aan politieke wil van beide kanten, die voortkomt uit de geschiedenis van vriendschap en het principe van wederzijds respect.
Abonneer op ons youtube kanaal.
Bedankt voor het kijken en abonneren.
'Suriname Nieuws Centrale'
| united news | Door: Redactie
