VOORLICHTING OVERHEID SCHIET NOG ALTIJD TEKORT

Fotocompilatie: President Chandrikapersad Santokhi. |Auteur: Armand Snijders.

De regering heeft onlangs beloofd dat er op korte termijn stappen zullen worden ondernomen om de communicatie met burgers te verbeteren, zodat overheidsinformatie beter wordt verspreid en toegankelijker wordt voor de samenleving. Bij het horen van dit bericht zullen heel veel Surinamers een déjà vu-gevoel hebben gekregen.

Vorige week werd het volk weer eens geconfronteerd met de wijze waarop de president Chandrikapersad Santokhi meent zijn volk denkt te moeten informeren, ditmaal over zijn reis naar Aruba en Curaçao. Pas op de laatste dag van zijn verblijf op Curaçao werd via de Communicatie Dienst Suriname (CDS)

bekendgemaakt dat Santokhi aansluitend door zou reizen naar Miami, om vervolgens op 29 en 30 oktober in het Colombiaanse Cali een milieuconferentie bij te wonen. Waarom hij via Miami reist en wat hij daar gaat doen, mogen we gissen, vanuit Curaçao zijn er immers uitstekende rechtstreekse verbindingen naar Colombia.

Kennelijk vertrouwt hij zijn minister Marciano Dasai van Ruimtelijke Ordening en Milieu onvoldoende dat die deze conferentie alleen af kan. Om die reden gaat ook waakhond Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken mee. Los van dat is het moment erg ongelukkig uitgekozen om weg te zijn uit Suriname, terwijl er bergen brandende kwesties

in eigen land liggen te wachten om opgelost te worden, zoals de benoeming van een nieuwe minister van Binnenlandse Zaken.

Dat de communicatie beter moet, horen we al ruim vier jaar van Santokhi en deze regering. Dus dat dit ook naar voren kwam bij een onderzoek van ‘onafhankelijke deskundigen’ die door het ministerie van Financiën en Planning waren ingezet om van 12 september tot 3 oktober uit te vogelen hoe de bevolking denkt over allerlei zaken, wekt geen verbazing. Wat echter wel verbazing oproept, is waarom er juist nu zo’n onderzoek moest plaatsvinden.

Het zal veel geld hebben gekost en de uitkomst stond vooraf eigenlijk al vast. En waaróm was het onderzoek eigenlijk nodig. Er is de afgelopen jaren van regeringszijde al heel veel energie en vooral geld gestopt in werkgroepen, presidentiële commissies, bevriende communicatiestrategen en andere deskundigen die de mislukkingen op het gebied van de voorlichting haarfijn hebben blootgelegd.

Inmiddels ziet de gewone burger het bos niet meer door alle voorlichtings- en communicatiediensten die als paddenstoelen – meestal uit de koker van Santokhi – zijn verrezen.

Naast de CDS zijn er verschillende communicatieafdelingen bij de diverse ministeries en een eigen voorlichtingsdienstdienst van de vicepresident. De CDS is echter het meest bekend in de samenleving en is de opvolger van het Nationaal Informatie Instituut (NII) dat onder Bouterse was opgezet en – weliswaar wat gekleurd – onder leiding van vakman Clifton Limburg de overheidsinformatie bracht. Santokhi wilde het allemaal anders en liet het NII transformeren tot de CDS.

Hij nam ook heel veel communicatiemedewerkers aan, waarvan de meesten met nauwelijks ervaring. Maar dat hoefde ook niet, want ze moesten vooral de boodschap van de regering verspreiden. De positieve boodschappen welteverstaan, Er worden – vaak slecht geschreven – persberichten bij de vleet verzonden, terwijl de media heel vaak niet meer worden uitgenodigd om objectief verslag te doen van gebeurtenissen. Daardoor is de CDS verworden tot een propagandadienst van de regering, waar ondemocratische staten als Noord-Korea, China en Rusland jaloers op zouden kunnen zijn.

Hoe rommelig en eenzijdig informatie wordt verstrekt, is bijvoorbeeld te zien bij het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Dat maakt wel iedere maand bekend dat de AOV-uitkeringen zijn overgemaakt, maar zwijgt al maanden over dat de kinderbijslag maar niet wordt uitgekeerd. En dat terwijl tienduizenden ouders daar reikhalzend naar uitkijken, maar zij worden in het ongewisse gelaten. Het is slechts één van de vele voorbeelden van selectieve informatieverstrekking door de overheid, die het vertrouwen van de kiezers in deze regering hebben aangetast.

Hoewel Santokhi met de CDS dus een stevig voorlichtingsapparaat tot zijn beschikking heeft, werd vanuit zijn kabinet ook nog eens de Communicatie Unit President (CUP) in het leven geroepen. Onduidelijk is zo langzamerhand wie wat doet en waarvoor die verantwoordelijk is. Ook journalisten zien vaak door de vele bomen het bos niet meer.

Van tijd tot tijd verrijzen er echter nog andere nieuwe werkarmen, die een bepaald facet van de voorlichting ter hand moet nemen. Zoals vorig jaar het ‘Coördinatieteam Structuur en Communicatielijnen met betrekking tot de Nationale Dialogen’ dat bestaat uit een coördinatieteam, monitoringsteam en de clusterministers.

Geen hond begreep wat daar het nut van was, evenals van de in de kiem gesmoorde National Dialoog, waar Santokhi zich volledig op stuk had gebeten en waar niets positiefs is uitgekomen. Iedere keer als de president in de problemen dreigt te geraken omdat hij geen oplossing heeft, schuift hij die problemen af op de commissies en werkgroepen die hij instelt. Ook wat de voorlichting betreft.

Het valt nu al te voorspellen wat de recent aangekondigde campagne voor betere informatie naar de bevolking toe uiteindelijk zal opleveren. Misschien dat Santokhi daar tekst en uitleg over kan geven, als hij volgende week na zijn stiekem verlengde reis terug is gekeerd. Tot op heden heeft de president er geen blijk van gegeven bereid te zijn relevante informatie eerlijk met de bevolking te delen. Pas als dat eindelijk gebeurt, kan weer een beetje vertrouwen bij de samenleving worden teruggewonnen.

ANALYSE