Veiligheid totaal zoek aan de oostgrens
| starnieuws | Door: Redactie
Frans-Guyana, is een ware bron van ergernis voor zowel de Franse als Surinaamse autoriteiten die de rust en orde moeten waarborgen. Niets en niemand kan gegarandeerd zijn van veiligheid aan de linker- en rechteroever van deze waterwegen. De criminelen zijn er heer en meester op
In de afgelopen decennia hebben beleidsmakers aan beide kanten van de grensrivieren talloze pogingen ondernomen om deze ordeverstoorders serieus aan te pakken, maar het lijkt op dweilen met de kraan open. De concentratie van de criminele daden vinden plaats in en rondom de grenssteden Albina en St. Laurent. De Marowijnerivier vormt steeds weer de vluchtweg. De focus moet vanuit de veiligheidsautoriteiten niet alleen worden gericht op de repressieve aanpak; er moeten meer preventieve acties worden ondernomen om het veiligheidsgevoel te waarborgen.
Er speelt een aantal issues mee die een effectieve en efficiënte aanpak in de weg staan. AllereerstEr is vaak ook op beleidsniveau ervoor gepleit om de gemeenschappen goed in kaart te brengen en een speciale programma voor hen te ontwikkelen om gedaan te krijgen dat ze worden begeleid en vervolgens nuttig kunnen zijn voor de maatschappij. Met speciale praktische scholing kunnen ze gerekruteerd worden voor werkgelegenheid bij een werkgever of het opzetten van een kleine zelfstandige onderneming met een begeleidingstraject daaraan gekoppeld.
Succesvolle implementatie van zo een programma zou het veiligheidsgevoel en sociaal-maatschappelijk leven aan weerszijden van de Marowijnerivier aanmerkelijk verbeteren. De elementen uit de gemeenschap die de boel frustreren en op losse schroeven zetten zouden dan nuttig ingezet kunnen worden voor dezelfde gemeenschap.
Want waarmee vooral de Franse gendarme in de straten van St. Laurent nu mee bezig is, kan volgens mij worden gekwalificeerd als symptoombestrijding. Meestal worden de straatventers overhoop gehaald en al hun producten worden in beslag genomen. Dit is niet effectief en efficiënt, want de volgende dag zijn ze er weer en dat gaat zo door. Deze aanpak mist het duurzame karakter.Dit fenomeen, waarbij mensen van de ene grensstad op illegale wijze allerlei producten proberen te slijten aan de mensen, heb je overal bij grenssteden in wereld, vooral waar de economische condities beter zijn in die ene stad dan in de andere stad en waar de overheidsgezagsstructuren niet optimaal functioneren als in die andere stad. Dus van overheidswege zal actie ondernomen moeten worden om dit verschijnsel tot aanvaardbare proporties terug te dringen, maar ervan uitgaan dat dit gespuis definitief uitgeroeid zal worden is en blijft een utopie.Ettiré Patra Voorzitter Stichting Opo Taangpu Sranang| starnieuws | Door: Redactie
