Trinidad: Voormalig premier Basdeo Panday (90) overleden

Voormalig premier Basdeo Panday van Trinidad en Tobago is op nieuwjaarsdag overleden. Hij is 90 jaar geworden.

"Als je mij en een leeuw ziet vechten, heb dan geen medelijden met mij, maar met de leeuw." Dat waren de beroemde strijdwoorden van voormalig premier Basdeo Panday van Trinidad & Tobago. Zo leefde hij zijn leven. Terwijl de wereld de eerste dag van

het nieuwe jaar vierde, stierf Panday op 90-jarige leeftijd. Volgens zijn dochter Mickela stierf hij met zijn laarzen aan.Mickela, voormalig parlementslid van Oropouche West en het enige kind dat in de politieke voetsporen van haar vader trad, deelde via een Facebook-bericht mee dat haar vader was overleden.Zij schreef: "Met diep verdriet willen we delen dat onze liefhebbende echtgenoot en vader, Basdeo Panday, op 1 januari 2024 is overleden, omringd door zijn familie.In leven en dood was hij een vechter. Hij ging heen met zijn laarzen aan en hield iedereen om hem heen scherp met zijn gevatheid en humor."Panday had hartproblemen en onderging in 1989 een drievoudige bypass-operatie en in 1995 een angioplastiekprocedure. Op 14 december 2023 gaf zijn familie een verklaring af over zijn gezondheid.Ze zeiden dat Panday, na overleg met zijn artsen in Trinidad en Tobago, naar de VS was gereisd om medische zorgen over zijn gezondheid te onderzoeken.Toen het nieuws over zijn dood verspreidde, werden de sociale media overspoeld met berichten, foto's en eerbetoon aan de eerste premier van Indiase afkomst, die door velen werd geprezen als de 'beste premier' van Trinidad en Tobago.Panday werd geboren op 25 mei 1933 en was tussen 1995 en 2001 de vijfde premier van het land.In 1957 verliet Panday Trinidad en Tobago om naar het Verenigd Koninkrijk te gaan om zijn opleiding voort te zetten. Hij behaalde een diploma drama aan de London School of Dramatic Art in 1960 en een graad in rechten in 1962 aan de Inns of Court School of Law, waar hij lid was van Lincoln's Inn en vervolgens toetrad tot de balie.Hij behaalde in 1965 ook een Bachelor of Science in economie aan de Universiteit van Londen als externe student.Terwijl hij in het Verenigd Koninkrijk was, werkte Panday als arbeider op een bouwplaats, als klerk bij de London County Council en als elektricien om in zijn levensonderhoud te voorzien via de universiteit.Hij verscheen ook in verschillende acteerrollen, waaronder Nine Hours to Rama (1963) en The Winston Affair (1964).Panday keerde terug naar Trinidad en Tobago en in 1965 begon hij aan zijn politieke erfenis toen hij zich aansloot bij de Arbeiders- en Boerenpartij. Het duurde tot 1972 voordat hij de zalen van het parlement betrad als oppositie-senator voor de Democratische Arbeiderspartij (DLP).In 1973 werd hij lid van de All Trinidad Sugar Estates and Factory Workers Union en werd later president-generaal van de vakbond.In 1975 richtte Panday samen met collega-vakbondsleider George Weekes en Raffique Shah het United Labour Front (ULF) op.Een jaar later, in 1976, won Panday bij de algemene verkiezingen de zetel van het kiesdistrict Couva Noord en werd hij de officiële oppositieleider van het land.Politieke strijdEr was interne strijd in de ULF en Panday was medeoprichter van de Trinidad en Tobago National Alliance met voormalig president Arthur NR Robinson van het Democratic Action Congress en Lloyd Best van de Tapia House Group.In 1984 werd de Nationale Alliantie de Nationale Alliantie voor Wederopbouw (NAR) en in 1985 fuseerde ze met de Organisatie voor Nationale Wederopbouw. In 1986 wonnen ze de algemene verkiezingen.Panday werd benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken en Internationale Handel. Er ontstond een onderlinge strijd en Panday beschuldigde Robinson en de regering van discriminatie van Indiërs en autocratisch bestuur.Robinson herschikte als reactie daarop zijn kabinet en Panday kreeg verminderde ministeriële verantwoordelijkheden.De onderlinge strijd ging door, met als hoogtepunt dat Panday, Kelvin Ramnath en Trevor Sudama op 8 februari 1988 uit de partij werden gezet.Panday en de andere verdreven ministers richtten de Caucus for Love, Unity and Brotherhood (CLUB '88) op, die op 30 april 1989 het United National Congress (UNC) werd. Tweede overwinningBij de algemene verkiezingen van 1995 schreef Panday geschiedenis toen er snelle verkiezingen werden uitgeschreven. Panday kwam aan de macht toen het UNC en de NAR een coalitie vormden.Hij maakte een historische stap als premier en benoemde Kamla Persad-Bissessar tot de eerste vrouwelijke procureur-generaal.In 2000 leidde Panday het UNC opnieuw naar de overwinning bij de verkiezingen en werd hij voor de tweede keer beëdigd als premier.Een jaar later, in 2001, beweerden UNC-parlementsleden Ramesh Maharaj, Trevor Sudama en Ralph Maraj echter dat er sprake was van corruptie bij de overheid en werd Panday gedwongen nieuwe verkiezingen uit te schrijven, wat resulteerde in een ongekende gelijke stand van 18–18 tussen het UNC en de PNM, wat leidde tot een constitutionele crisis over wie de regering moest vormen.De toenmalige president Robinson koos de door Patrick Manning geleide PNM om het land te leiden.Het parlement werd ontbonden en in 2002 werden nieuwe verkiezingen uitgeschreven nadat het er niet in was geslaagd een voorzitter te kiezen.Panday keerde terug als oppositieleider. In 2006 werd Panday veroordeeld wegens het niet opgeven van een bankrekening in Londen bij de Integrity Commission nadat hij in 2002 was aangeklaagd.Panday kreeg te maken met verdere juridische uitdagingen toen hij, zijn vrouw Oma, voormalig UNC-parlementslid Carlos John en zakenman Ishwar Galbaransingh (voorzitter van Northern Construction Ltd) in mei 2005 werden gearresteerd op beschuldiging van corruptie.Panday weigerde borgtocht en was de eerste premier die gevangen werd gezet. Hij accepteerde de verlaagde borgsom een paar dagen later en werd vrijgelaten. De aanklachten in deze zaak tegen Panday werden in 2012 ingetrokken.Nadat Panday geconfronteerd werd met het drama van het vermeende corruptieschandaal op de luchthaven, nomineerde Panday in september 2005 Winston Dookeran als de opvolger van de partijleider.Er waren grote uitdagingen met dit dubbele leiderschap, die ertoe leidden dat Dookeran afbrak en het Congress of the People (COP) vormde.Schuldig zoals ten laste gelegdOp 24 april 2006 werd Panday schuldig bevonden aan alle drie de aanklachten uit 2002, en veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid en een boete van TT $ 20.000. Hij ging tegen de beslissing in beroep.Na zijn veroordeling in 2006 werd Panday’s positie als leider van de oppositie ingetrokken en diende Kamla Persad-Bissessar als UNC-leider.In 2007 werd Panday echter hersteld als UNC-leider toen het Hof van Beroep de veroordeling tegen Panday vernietigde op grond van een oneerlijk proces en vooringenomenheid door de voormalige hoofdmagistraat Sherman McNicolls.Op 24 januari 2010 werd Panday bij de interne verkiezingen van de UNC verslagen door Persad-Bissessar.Op 25 februari 2010 trok de toenmalige president George Maxwell Richards de benoeming van Panday tot leider van de oppositie in en verving hem door Persad-Bissessar nadat de meerderheid van de parlementsleden van de oppositie haar steun had betuigd.Op 26 juni 2012 werd Panday vrijgesproken van alle aanklachten, omdat de magistraat verklaarde dat hij geen eerlijk proces had gekregen.Laatst gezienPanday werd voor het laatst publiekelijk gezien in september 2023 tijdens de ceremoniële opening van het parlement, waar president Christine Kangaloo de regering en de oppositie opriep om samen te werken om de misdaad aan te pakken.Hij voorspelde nauwkeurig en zei toen dat hij er geen vertrouwen in had dat er enige samenwerking zou zijn.In mei vorig jaar vierde Panday zijn 90e verjaardag en zei dat hij niet van plan was ergens anders ter wereld te zijn, behalve in zijn geliefde Trinidad en Tobago, met familie en vrienden.Dus toen zijn familie een feest op de Malediven of Disney World voorstelde, weigerde Panday en zei: 'Het was mijn wens om op mijn 90e verjaardag nergens anders te zijn dan bij mijn familie en dierbare vrienden te zijn die ik al zoveel jaren heb verwaarloosd. terwijl ik verteerd werd door de politiek.”Panday zei dat zijn wens "voordat hij naar het grote hiernamaals ging" zou zijn om tijd door te brengen met zijn familie en goede vrienden.Panday krijgt een staatsbegrafenis. Hij wordt overleefd door zijn vrouw en vier dochters.