Protest bij lezing president Suriname
| nrc.nl | Door: Eppo König
Met een lawaaiprotest van pannendeksels, toeters, snerpende fluitjes en gejoel wordt de Surinaamse president vrijdagavond onthaald – net als de andere bezoekers van de Anton de Kom-lezing in het Tropeninstituut in Amsterdam, die Chan Santokhi (62) dit jaar houdt.
De vele tientallen demonstranten achter het hek – deels aanhangers van Santokhi’s politieke rivaal Desi Bouterse – zijn boos. Hoe kan het dat een president die „etnisch beleid” voert, en zijn eigen Hindoestaanse gemeenschap zou voortrekken, déze lezing mag geven, vraagt Renate op een bankje met haar dochter.
De jaarlijkse Anton de Kom-lezing van het Verzetsmuseum en dagblad Trouw, vernoemd naar de Surinaamse antikoloniale
De demonstranten zijn boos dat Santokhi zijn vrouw en mensen uit eigen kring hoge functies rond de regering heeft gegeven. Maar ook dat Suriname langs de economische afgrond glijdt en mensen arm zijn. Santokhi is „geen leider, maar een mísleider”, vindt Steve, terwijl De Kom juist voor „rechtvaardigheid, vrede en gelijkwaardigheid” vocht. Steve wil, net als Renate, niet met zijn volledige naam in de krant.
„Geen enkel staatshoofd is vrij van kritiek”, introduceert Verzetsmuseum-directeur Liesbeth van der Horst de spreker.
Als president van Suriname wil Santokhi niet ingaan op discriminatie en racisme in Nederland, zegt hij. Zijn lezing gaat over de kracht van de multiculturele samenleving van Suriname: een republiek met „bijkans twintig etnische groepen” waar ongeveer „dertig talen” worden gesproken. Met marrons, Afro-Surinamers, Chinezen, Hindoestanen en Javanen, tot „de afstammelingen van de Nederlandse boeren, de Buru’s”.
„Wij zijn allen Surinamers”, zegt hij. „Ik weet dat sommige zich afvragen, hoor ik erbij?”, grapt hij.
Santokhi noemt het de „mamio-samenleving: een mozaïeksamenleving” waarbij individuele vrijheid „de kracht van het geheel” wordt.
Zeker sinds de onafhankelijkheid van Suriname van Nederland in 1975 is het land de etnische verzuiling aan het loslaten, volgens de president. „Dat sommigen de etnische scheidslijnen soms aandikten en voor eigen gewin gebruikten, is ongelukkig. Dat polariseert onnodig en brengt de vreedzame co-existentie in gevaar.”
Vanaf 2015 heeft Santokhi geprobeerd om zijn politieke partij de VHP, „die tot dan toe bekend stond als een op één etniciteit gerichte partij, om te vormen tot een multi-etnische partij”, zegt hijzelf. „Wij willen niet terugvallen in het moeras van verdeel-en-heers-politiek. Niet door de kolonisator, maar ook niet door onze eigen mensen”, zegt Santokhi.
Roti-rol
„Wat Suriname laat zien, is dat een gesegregeerde samenleving niet per definitie tot een verdeeld land leidt”, vervolgt hij. Zolang buren maar intensief met elkaar omgaan en verschillende culturen „een herkenbare plek” krijgen, zoals „muziek en sport, maar ook de Surinaamse keuken”, zegt hij. Als jonge politieman heeft hij het zelf gezien in steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, zegt hij. „Wie kent niet de roti-rol? Of een lekker Surinaamse pom?”
Foto: Foto: De Surinaamse president Chandrikapersad Santokhi, afgelopen donderdag in de Ridderzaal aan het Binnenhof.Foto Marco de Swart/ANP
Bron: https://www.nrc.nl/nieuws/2021/09/11/protest-bij-lezing-president-suriname-a4057970
| nrc.nl | Door: Eppo König
