In Memoriam: Dr. Marvin van Lierop (1958 – 2025)
| starnieuws | Door: Redactie
Marvin van Lierop Op 12 juli, deze maand, is onze dierbare vriend en collega Marvin overleden. Hij is 67 jaar oud geworden.Marvin was revalidatiearts, een sportief mens in hart en nieren, en
bovenal een warm en inspirerend persoon. Met toewijding en een aanstekelijke energie heeft hij zich jarenlang ingezet voor de ontwikkeling van het Revalidatiecentrum en de Mytylschool in Paramaribo. Zijn inzet was nooit half werk: waar Marvin was, gebeurde iets. Hij bracht beweging, letterlijk en figuurlijk.Ik heb Marvin goed leren kennen in 1991 in Gent, toen hij nog in opleiding was tot medisch specialist. Vanaf het eerste moment was ons contact bijzonder. Dat kwam niet in de laatste plaats door zijn innemende persoonlijkheid: opgewekt, levenslustig, vol humor en warmte. Zo iemand vergeet je niet. Hij maakte het gemakkelijk om van hem
te houden. Als collega, als vriend, als mens.De afgelopen zes jaar waren zwaar. Hij werd ziek, en hoewel de prognose weinig hoopvol was, trotseerde hij alle verwachtingen. Hij tartte de statistieken. Met moed, doorzettingsvermogen en een bijna onverwoestbare levenslust rekte hij de tijd verder op dan wie dan ook voor mogelijk had gehouden. Het tekent zijn geestkracht, zijn karakter, zijn unieke positieve manier van in het leven staan.Het is bijzonder pijnlijk dat juist hij, met zo’n levensblij en opgewekt karakter, zo vroeg heeft moeten gaan. Het verdriet is groot. Maar Marvin zou niet willen dat we bij de pakken neerzitten. Hij zou willen dat we het leven omarmen, dat we de kracht die in hem zo zichtbaar was, voortzetten. In ons werk, in onze houding, in onze verbondenheid.In nagedachtenis aan Marvin denk ik daarom aan zijn optimisme, zijn lichtheid en de manier waarop hij ons heeft geraakt. De tekst van het mooie gedicht: "Do Not Stand at My Grave and Weep", van Mary Elizabeth Frye, komt dan in mij op. Woorden die hij zou kunnen hebben gekozen:Do not stand at my grave and weep,I am not there; I do not sleep.I am a thousand winds that blow,I am the diamond glints on snow,I am the sunlight on ripened grain,I am the gentle autumn rain.When you awaken in the morning’s hush,I am the swift uplifting rushOf quiet birds in circled flight.I am the soft stars that shine at night.Do not stand at my grave and cry,I am not there; I did not die.Wij zullen Marvin intens missen.Maar laat ons hem gedenken in de geest van wie hij werkelijk was: opgewekt, toegewijd, vol leven. Laten we ons gemis omvormen tot dankbaarheid. Voor wie hij was, voor wat hij gaf, en voor het feit dat hij, op zijn unieke manier, niet voor niets geleefd heeft. Laat onze droefheid plaatsmaken voor de vreugde van herinnering.Want hij leeft voort. In ons hart, in onze verhalen, in alles wat hij in beweging bracht. Onuitwisbaar gegrift in het leven van velen die hem gekend hebben.Julian Pengel, VMS-lid
| starnieuws | Door: Redactie
