HOE NU VERDER MET DE VHP (EN SANTOKHI)?
| united news | Door: Redactie
Fotocompilatie: VHP-voorzitter en president Chandrikapersad Santokhi. | Auteur: Armand Snijders.
De VHP zal na de pijnlijke nederlaag bij de verkiezingen zichzelf opnieuw moeten uitvinden.
Het zal hoogstwaarschijnlijk lukken om de partij weer op te bouwen, maar dan is het wel zaak dat voorzitter Chandrikapersad Santokhi aan de kant wordt geschoven. Want hij is vooral verantwoordelijk voor het stembusdebacle.
De VHP heeft een hoge prijs betaald voor het chaotische beleid van Santokhi in de vijf jaar van zijn presidentschap. De oranje partij belandt daardoor nu in de oppositiebanken, waar het notabene als enige partij in plaats moet nemen. Onder meer de wijze waarop Santokhi coalitiepartners
Laatstgenoemde gooide hij op het eind van de regeerperiode uit de coalitie/regering omwille van de chantagepolitiek van Abop-voorzitter Ronnie Brunswijk. De NPS had hij halverwege al weggetreiterd met zijn onbegrijpelijke en minachtende gedrag, waarmee hij overigens ook anderen op de kast kreeg. Daardoor wilden de NPS en PL niet meer samenwerken en kozen de kant van de NDP
Santokhi blijft er nog altijd bij dat hij zeer populair is omdat hij met 45.475 stemmen de meeste stemmen kreeg (tegenover 41.610 voor zijn NDP-rivaal Jennifer Geerlings-Simons).
Maar dat is een
De NDP liet die keuze vrij en daar streden meerdere kandidaten om de gunst van de kiezers. Met name Ashwin Adhin voerde opvallend campagne, omdat hij in de aanloop naar 25 mei nog nadrukkelijk zei te zullen gaan voor het presidentschap. Hij sleepte uiteindelijk 19.193 stemmen binnen. Ingrid Bouterse-Waldring kreeg 6.680 stemmen en werd bij voorkeur in de DNA gekozen, en André Misiekaba 4.194.
Daarmee had de NDP vier kandidaten in de top-10. Bij de VHP waren dat behalve Santokhi Krishna Mathoera met 10.571 stemmen en Marciano Dasai (9.910 stemmen). Dat is opvallend omdat zij naast hun voorzitter nauwelijks campagne mochten voeren- of daar het geld niet voor (over) hadden. Toch wisten zij heel wat kiezers te trekken. Dus de resultaten van Santokhi zijn sterk vertekend en geven geen juist beeld van de populariteit van individuele kandidaten.
Het werkelijke verlies van de VHP is overigens groter dan op het eerste gezicht lijkt. Want uitgaande van de berekening op basis van landelijke evenredigheid, waarbij de VHP in 2023 23 zetels zou hebben gehaald, heeft de partij op 25 mei zes zetels moeten inleveren en geen drie. De NDP is daarentegen juist gegroeid van dertien naar achttien.
Die terugval valt niet alleen Santokhi aan te rekenen, ook het bestuur mag het zich aanrekenen dat zij ondanks alle signalen en rode vlaggen niet heeft ingegrepen. Maar dat heeft natuurlijk alles te maken met de hiërarchische verhoudingen binnen de partij, waarbij de voorzitter – in dit geval Santokhi – nauwelijks tegengesproken mag worden. Doe je dat toch, dan is het gedaan met je politieke ambities.
Na de smadelijke nederlaag van de VHP rest er voor Santokhi niets anders dan op te stappen als voorzitter en zijn diepe wonden te likken. Zo krijgt de partij de gelegenheid schoon schip te maken en het vertrouwen van de kiezers de komende jaren weer te herwinnen. En als hij niet uit zichzelf vertrekt, dan zal het bestuur zodra hij het presidentiële stokje heeft overgedragen, hem moeten dwingen om te vertrekken. Omwille van de rust in de partij, zou hij beter kunnen voorkomen dat er een paleisrevolutie uitbreekt. Want daar is niemand bij gebaat.
ANALYSE
| united news | Door: Redactie
