Herhaling van 2006? Waarom Israëls grondoffensief in Libanon niet makkelijk zal zijn
| dagblad suriname | Door: Redactie
De mislukkingen van het verleden zijn groot nu Israël een nieuwe militaire aanval op Zuid-Libanon start.
De laatste keer dat het Israëlische leger in Libanon voet aan de grond had, was een debacle.
De maandlange oorlog die in juli 2006 begon, zag Israëlische soldaten vastlopen in hevige gevechten, terwijl Hezbollah-strijders de ene tankcolonne na de andere naar zorgvuldig voorbereide hinderlagen leidden.
Minstens 20 tanks werden vernietigd en 121 Israëlische soldaten kwamen om. De door de overheid aangestelde Winograd-commissie die was ingesteld om de uitkomst van de oorlog te beoordelen, concludeerde dat “Israël een lange oorlog begon, die eindigde zonder een duidelijke militaire overwinning”.
Die
Bijna twee decennia later kondigde het Israëlische leger dinsdag aan dat het een “beperkte, lokale en gerichte” grondoperatie in Zuid-Libanon tegen Hezbollah zou lanceren. Maar het bewijs op de grond, gebaseerd op de aard en omvang van de troepen en tanks die door Israël voor de operatie
Hezbollah – dat ontkende dat Israëlische troepen dinsdag Libanees grondgebied waren binnengekomen – begon op 8 oktober vorig jaar met het afvuren van raketten op Israël in een poging om druk uit te oefenen op zijn zuidelijke buur om een staakt-het-vuren in Gaza te accepteren. Ongeveer 60.000 inwoners van Noord-Israël zijn ontheemd geraakt als gevolg van het Hezbollah-bombardement. De Libanese groep heeft herhaaldelijk beloofd alle vijandelijkheden te staken als Israël de jarenlange oorlog in Gaza beëindigt na de aanval van Hamas op 7 oktober, waarbij bijna 1.100 mensen in Israël werden gedood. Meer dan 41.600 Palestijnen zijn gedood in de oorlog in Gaza.
De raketten van Israël op Libanon in het afgelopen jaar hebben meer dan 100.000 mensen ontheemd. Vorige week heeft Israël zijn bombardementencampagne opgevoerd met een reeks luchtaanvallen op Hezbollah-doelen, waaronder een op vrijdag waarbij de langdurige leider van de groep, Hassan Nasrallah, werd gedood. Alleen al de afgelopen week moesten meer dan een miljoen Libanezen hun huizen en gemeenschappen ontvluchten en onderdak zoeken in scholen, kampen en op straat.
Het doel dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zich heeft gesteld, is een bekend doel: ervoor zorgen dat Hezbollah geen bedreiging meer kan vormen voor Israëliërs, met name voor de ontheemde gemeenschappen die de regering naar huis wil laten terugkeren.
Maar analisten zeggen dat zijn regering de capaciteit van de groep om op eigen terrein te vechten en het risico dat Israël vastloopt in een nieuwe langdurige oorlog in Libanon, onderschat.
GevechtsvoorbereidingDe Israëlische stafchef van het leger, Herzi Halevi, leek te knikken naar de lessen die in 2006 zijn geleerd over gevechtsvoorbereiding toen hij vorige week de 7th Armored Brigade toesprak, voorafgaand aan de grondaanval.
“[In] uw ontmoeting met Hezbollah-agenten, [zult u] hen laten zien wat het betekent om het op te nemen tegen een professionele, zeer bekwame en in de strijd ervaren strijdmacht,” vertelde hij een groep soldaten. “U komt veel sterker en veel meer ervaren dan zij. U zult daarheen gaan, de vijand vernietigen en hun infrastructuur definitief vernietigen.”
Naast de 7th Armored Brigade mobiliseerde het Israëlische leger zijn 98e divisie van in de strijd beproefde luchtlandingstroepen, die al maandenlang tegen Hamas in Gaza vochten, en activeerde reservisten die dienden in eenheden van het Northern Command.
Alex Gatopoulos, Defensieredacteur van Al Jazeera, zei dat Israël door elite-eenheden te sturen, aan Hezbollah de boodschap overbrengt dat het serieus is in zijn doel om het te ontmantelen.
“De divisie bestaat uit ongeveer 12.000 tot 14.000 elitetroepen en wordt ondersteund door tientallen tanks en natuurlijk ook artillerie”, zei Gatapoulos. De soldaten die in Zuid-Libanon zijn gestationeerd, zijn ook “gehard in de strijd, hoewel inmiddels uitgeput, na een jaar van conflict [in Gaza]”.
In tegenstelling tot 2006, toen Israël overhaast een operatie had opgezet als reactie op de moord door Hezbollah-strijders op acht van zijn soldaten en de ontvoering van nog eens twee officieren, heeft het leger de basis gelegd voor zijn huidige militaire offensief.
Op 23 september lanceerde het een spervuur van enorme luchtaanvallen gericht op de voorraden, depots en lanceerinrichtingen van Hezbollah in heel Libanon, minder dan een week nadat piepers en portofoons die door Hezbollah-leden werden gebruikt, ontploften in een aanval die de groep aan Israël toeschrijft.
Vrijdag werd de leider van Hezbollah van de afgelopen 32 jaar, Hassan Nasrallah, gedood bij een Israëlische luchtaanval op Beiroet – een dramatische inbreuk op de veiligheid voor de geheime Libanese groep. Verschillende andere hoge Hezbollah-leiders en commandanten zijn de afgelopen dagen ook gedood.
Rodger Shanahan, een voormalig verbindingsofficier bij het Australische leger tijdens de oorlog tussen Israël en Hezbollah in 2006, zei dat het Israëlische leger “lessen heeft geleerd” van het laatste conflict en de capaciteiten van Hezbollah “heeft vernederd”.
“Het is veel meer gepland dan in 2006, veel meer voorbereidend werk, en Hezbollah is gedegradeerd tot een punt dat ze dat in 2006 niet waren”, vertelde de veiligheidsanalist voor het Midden-Oosten aan Al Jazeera.
Netanyahu’s politieke doel om de terugkeer van ontheemde Israëliërs naar het noorden te verzekeren, kan echter nog niet worden gegarandeerd. “Als je Hezbollah bent, zijn er niet veel raketten nodig om het noorden af te vuren om het te gevaarlijk te maken voor de Israëlische burgers om terug te keren”, zei de analist.
“Het is erg moeilijk voor het leger om het politieke doel te bereiken. Of je ervoor kunt zorgen dat het noorden van Israël veilig zal zijn voor iedereen om terug te keren, is een andere kwestie – en dat is net zo goed een politieke kwestie als een militaire kwestie.”
Hezbollah’s reactieHezbollah is nooit gestopt met trainen voor oorlog met Israël. “Hubris is een gevaarlijke toestand”, zei Gatopoulos over het Israëlische leger. “Als je denkt dat je tegenstander niet kan terugvechten, onderschat je ze.”
Vergeleken met 2006 is Hezbollah gegroeid van ongeveer 5.000 soldaten die naar het zuiden zijn gestuurd naar tienduizenden strijders. Het aantal strijders in de elite Radwan Force, die “in het zuiden trainen en de wegen en het terrein op hun duimpje kennen”, wordt ook geschat op ongeveer 3.000, aldus Gatopoulos.
Hezbollah zou een arsenaal aan raketten bezitten in de tienduizenden. De groep heeft ook gevechtservaring opgedaan in Syrië sinds 2013, toen het tussenbeide kwam ter ondersteuning van het regime van Bashar al-Assad.
Terwijl het Israëlische leger nu kan rekenen op een sterke vloot van bewakingsdrones om de hinderlagen van Hezbollah af te weren, zullen ondergrondse gevechtstunnels de Libanese groep waarschijnlijk nog steeds een militair voordeel op eigen terrein geven.
“Hezbollah heeft ook drones en ze kunnen Israëlische troepenbewegingen veel beter spotten dan in 2006,” zei Gatopoulos. “Beide partijen hebben ogen op het slagveld [maar] als je ondergrondse [capaciteiten] hebt waar de vijand niets van weet, geeft dat je de mogelijkheid om op te duiken en te vechten op een plek en in een richting die jij kiest, wat de vijand zal verrassen.”
OorlogsdoelenNabeel Khoury, voormalig Amerikaans diplomaat en senior fellow bij het Arab Center in Washington, DC, vertelde Al Jazeera dat Israël zijn doelen in zijn huidige conflicten niet beperkt tot het aanvallen van individuen binnen Hezbollah.
“Militair gezien zouden ze bepaalde doelen kunnen selecteren en bepaalde mensen kunnen doden. Maar hun doelen zijn veel breder dan dat. Ze gaan met een breed plan voor Gaza, de Westelijke Jordaanoever en nu, duidelijk, Libanon,” zei Khoury.
“Ik verwacht dus niet dat dit een korte doortocht door [Libanon] zal zijn en het zal zeker geen makkie worden voor de Israëli’s. Het zal moeilijk zijn. En het verzet tegen hen in Libanon zal er waarschijnlijk voor zorgen dat ze blijven, of ze dat nu willen of niet,” voegde hij toe.
Uiteindelijk heeft het Israëlische leger het ambitieuze doel gesteld om een “beperkte” operatie uit te voeren die desondanks de dreiging van Hezbollah wegneemt – een doel dat het keer op keer niet heeft bereikt.
Israëls eerste uitstapje naar Libanon in 1982 was ook bedacht als een korte missie gericht op het vernietigen van de dreiging van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Het resulteerde echter in een 18 jaar durende bezetting van Zuid-Libanon en een impopulaire langdurige oorlog.
De Israëlische grondinvasie en het bloedbad van 3500 mensen in de Palestijnse vluchtelingenkampen van Sabra en Shatila droegen uiteindelijk ook bij aan de opkomst van een nieuwe vijand in Libanon – Hezbollah – wiens ideologie alle daaropvolgende militaire pogingen om het te ontmantelen heeft doorstaan.
Een oplossing die Israël zou overwegen om het politieke doel van het terugsturen van zijn ontheemde inwoners te bereiken, is het creëren van een bufferzone in Zuid-Libanon.
De oplossing, die doet denken aan de lange bezetting die in 2000 eindigde, “gaat niet werken”, zei Gatopoulos.
“Als je een bufferzone wilt creëren, moet je troepen op de grond houden. En zij worden een ideaal doelwit”, zei hij. Israël zou dan buiten zijn “beperkte” bereik handelen en zijn leger in een nieuw moeras in Libanon verwikkelen.
Bovendien heeft Hezbollah een groot arsenaal met raketten met een groter bereik die Israëlisch grondgebied kunnen raken vanaf elke plek in Libanon, waardoor een bufferzone overbodig is om de veiligheid van het noorden te garanderen.
Het blijft onduidelijk hoe ver Israël bereid is te gaan – moreel en geografisch – om zijn politieke doelen veilig te stellen, aldus analisten.
Als de geschiedenis iets zegt, zei Gatopoulos, “zal dit een zeer rommelige operatie worden”.
Bron: Al Jazeera
| dagblad suriname | Door: Redactie
