Venezuela en Guyana op de rode lijn

Hoewel president Irfaan Ali van Guyana en president Maduro elkaar op donderdag 14 december zullen ontmoeten op uitnodiging van de premier van St. Vincent en de Grenadines om te praten over het grensconflict tussen beide landen, is men niet hoopvol gestemd dat het positief zal aflopen.

Ali heeft gecommuniceerd dat de kwestie van de landgrens, die bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ) ligt, niet besproken zal worden tijdens de bilaterale gesprekken en dat Guyana de beslissing van het ICJ zal respecteren.

Maduro daarentegen heeft zijn referendum al gehouden, waarbij het Venezolaanse volk zich heeft uitgesproken voor het annexeren van het gebied. Venezuela heeft

reeds een nieuwe landkaart uitgegeven met het Essequibo-gebied als haar toebehorend.

Het ligt niet in de lijn der verwachting dat een van de landen zal willen inleveren, ondanks het feit dat vele landen in de regio wensen dat Zuid-Amerika als Caribisch gebied oorlogsvrij blijft.

Militair conflict

Hoewel Guyana bij een gewapend conflict geenszins is opgewassen tegen het Venezolaanse leger, kan ze rekenen op Amerikaanse militaire steun. Hoe deze steun eruit zal zien, is vooralsnog niet duidelijk. De Verenigde Staten zit nu met de handen vol met de Russisch-Oekraïense oorlog, waar ze Oekraïne voorziet van miljarden aan militaire steun.

Ze heeft ook een waakzaam oog

in het Midden-Oosten, in de oorlog tussen Israël en Hamas, waar zij Israël eveneens voorziet van miljarden dollars aan militaire steun en ook heeft de VS twee vliegdekschepen in de regio gestationeerd.

In hoeverre de Verenigde Staten zich nog een derde front kan veroorloven, wat hen voornamelijk financieel zal kosten, zal niet in dank worden afgenomen door de Amerikaanse burgers die het al niet eens zijn met de militaire uitgaven aan andere landen. De extra miljarden dollars aan uitgaven drukken ook op de eigen begroting.

Bij het eventueel sturen van troepen zal dit ten koste gaan van de populariteit van de Amerikaanse president Joe Biden, die nu al in de peilingen negatief uitkomt tegenover zijn rivaal Donald Trump.

De Verenigde Staten moest met de staart tussen de benen Afghanistan ontvluchten.

Het zal mogelijk niet uitgesloten zijn dat ze een kleine militaire basis zet  in Guyana voor logistieke ondersteuning.

Venezuela heeft reeds extra troepen ingezet bij de grens met Essequibo en bouwt een marinebasis in de regio. Annexatie van het gebied wordt lastig, omdat het gaat om een moeilijk begaanbaar gebied. Het Venezolaanse leger kan op andersoortige steun rekenen van Rusland en Iran. Hoewel Rusland ook bezig is met haar eigen oorlog tegen Oekraïne, zal ze geen oorlogsmateriaal kunnen missen ten behoeve van Venezuela. Ze heeft zelfs een tekort en kopen ook van Iran.

Financieel zal Rusland dat ook niet kunnen, omdat zijn eigen oorlog die miljoenen per dag kost, ook drukt op hun eigen begroting.

Venezuela zou wel de gevreesde Wagner-manschappen kunnen krijgen, waarvan wordt beweerd dat enkelen al in het land zijn.

Oorlog dicht bij huis

Venezuela is na het begin van de vorige eeuw niet in een oorlog geraakt tussen twee staten. Ze zijn wel in conflict geraakt met Colombiaanse gewapende groepen in de grensregio, maar deze zijn niet geëscaleerd tot grootschalige oorlogen tussen de twee naties. Beide presidenten hebben op nationalistisch en politiek oogpunt baat bij deze spanningen.

Velen geloven dat de uitlokking van Maduro bluf is en hij geen actie zal ondernemen.

Maduro heeft verkiezingen volgend jaar, waarbij de Verenigde Staten een deel van de sancties tegen het land voor zes maanden heeft opgeheven op voorwaarde dat er eerlijke verkiezingen worden gehouden.

Met de annexatie in zicht en de uitbreiding van het Venezolaanse territorium sluit het volk zich achter Maduro en laat hun economische problemen achterwege.

Niemand wenst dan uitgemaakt te worden voor een antinationalist.

Venezuela is het land met de grootste oliereserves ter wereld, maar door de Amerikaanse sancties hebben ze die niet maximaal kunnen benutten, wat heeft geleid tot economisch verval en armoede in het land. Ze produceren thans 300.000 vaten per dag, waarvan de grootste afnemer China is. In een normale situatie produceerden ze eens 2 miljoen vaten per dag.

Groepen hebben geprobeerd de regering van Maduro met militair geweld omver te werpen, wat is mislukt.

Ook is geprobeerd de oppositieleider Juan Guaidó in het zadel te helpen met steun van de VS en de EU, om hem als de Venezolaanse president te installeren, wat ook is mislukt.

De regering van Venezuela kan rekenen op de militaire krijgsmacht.

Het gebied dat wordt opgeëist door Venezuela is een gebied rijk aan mineralen en in zee ook aan olie. De eis betreft niet alleen het vasteland van Essequibo, maar ook de 200 zeemijlen zeewateren van Essequibo.

Binnen deze eis van de 200 mijl zit ook een groot deel van de Surinaamse wateren met het olie-rijke blok 58.

De oliewinningen in Guyana worden gedaan door de Amerikaanse oliegigant ExxonMobil. De president van ExxonMobil Guyana heeft, ondanks de spanningen, melding gemaakt dat ExxonMobil niet zal vertrekken.

President Ali en de PPP halen ook hun politiek voordeel uit deze spanningen

De politieke partij PPP heeft niet met een grote meerderheid de verkiezingen gewonnen. Hoewel ze olie hebben gevonden, is de bevolking zeer ontstemd omdat ze vinden dat het volk de voordelen niet ziet en de verdiensten worden gestolen door de Guyaanse politieke elite. Het volk ziet geen vooruitgang in hun dagelijks leven.

Guyanezen vinden dat er uitbuiting plaatsvindt door ExxonMobil van de VS door een zeer slecht contract dat de Guyaanse regering heeft gesloten.

In Guyana zegt men dat alle politieke partijen zich gedragen als prostituees voor de VS oliemaatschappijen. Deze spanningen zorgen er ook voor dat de Guyanezen hun interne problemen terzijde leggen ten voordele van de politieke partij PPP van president Ali.

Het zal een zeer angstaanjagende zaak zijn als Guyana troepen van de Verenigde Staten gaat toelaten bij een eventueel militair conflict.

De moderne geschiedenis heeft uitgewezen dat, waar de VS zich militair mee bemoeit, het gebied een brandhaard wordt van ongekend geweld.

Het is ook niet duidelijk of Brazilië dat ook zal toelaten, aangezien ze zeker geen Amerikaanse troepen willen in hun achtertuin.

De Surinaamse regering moet ook niet zomaar toelaten dat de Guyanezen unilateraal een besluit nemen over Amerikaanse troepen nabij ons. Het gewapend conflict zal ongekende gevolgen hebben voor ons land en herstel zal jaren duren, met het gevaar van onder andere een vluchtelingenstroom naar ons land en de vlucht van Surinamers uit hun eigen land naar betere oorden.

Suriname heeft geen voordeel bij een oorlog zo dicht bij huis en ook niet in een regio die geen grote escalatie heeft gekend zoals andere landen in andere werelddelen.