Suriname duikt weer op, herstel is ieniemienie
| starnieuws | Door: Redactie
Juli 2020. De heer Santokhi trekt een oranje veiligheidshesje aan, springt in de reddingsboot, trotseert de zware storm, wordt belaagd door de verwoestende coronaviruspandemie en de Russisch-Oekraïense-oorlogsinflatie, trekt de verdrinkende economie uit het water en peddelt richting de kust, waar de beste stuurlui aan wal staan te schreeuwen en zwaaien. Ook in de boot zit de heer Brunswijk, in een
De vorige held, de heer Bouterse, was wellicht blij dat het volk hem had afgezet. In mijn verbeelding kijkt hij naar de lege schatkist en de pijnlijke staatsschuld: Oeh! default! geen krediet meer. De rode vlag werd roder. Aflossing en rente vreten alle inkomsten op. Geen geld meer voor ambtenaren, kinderen (onderwijs), gezondheid, veiligheid. Er moest cito een nieuwe held op het bordes worden getild om niet dieper te zinken. Vier jaar later is Suriname niet
Maar het volk betaalt de prijs van de hoge inflatie als gevolg van de losgelaten wisselkoers en de afbouw van subsidies; gedurfde maatregelen, ondanks de angst voor massale onrust. Het is een bewust gecreëerde gecontroleerde crisis, noodzakelijk om de grote crisis te bestrijden, want bankroetisme is kanker, ga je niet te lijf met calpol en oso dresi, maar met scalpel en chemo. De shocktherapie heeft velen skeerder gemaakt; sommigen kunnen rekeningen niet meer betalen, anderen houden zich drijvend met meerdere banen en vindingrijkheid. Maar er zijn ook tap-uku-luilakken, alsof het elke dag zondag is. De werkloosheid is 15%, maar werkgevers vinden geen arbeiders (luiheid of slechte lonen?).
Vakbonden protesteren; hun leden moeten rondkomen met 300 euro per maand. In het olierijke Nigeria protesteren vakbonden tegen salarissen van 20 euro per maand. Armoede is relatief. Meer geld voor ambtenaren = meer inflatie. Alleen productie en export lossen problemen op. Armoede heeft overigens meer met cultuur dan met geld te maken. Suriname verdiende miljarden, maar er is meer vernietigd dan opgebouwd. Subculturen hinderen elkaar, al dan niet gedreven door wrokkige frustratie of roofzuchtige vraatzucht; antagonisme en vijandschap winnen het van vriendschap, samenwerking en medegevoel. Het pad naar vernietiging is bekend, maar niet hoe men het mijdt.
Dit verkiezingsjaar zullen opnieuw leiders met messiaanse luchtjes op podia verschijnen. Ze zullen over water lopen, water in wijn veranderen, doden opwekken. Vraag niet om onderbouwing en cijfers. Er zullen nieuwe leiders solliciteren: aardig en energiek, maar zonder ervaring. De NDP heeft ervaring, maar lijdt onder het imago van economische ondergang. Ze draagt het stempel van een veroordeelde die gevlogen is. Kan de partij iets anders worden dan ze is geweest? De held-schurk, gevallen en op de vlucht voor de ‘hel’, heeft nog steeds enkele apostelen en veel discipelen. Onderdeel van hervorming moet zijn dat criminelen zich niet thuis voelen in een partij. Niemand wil terug naar een roofzuchtig decennium.
VHP en NDP zijn ongemakkelijke bedgenoten, omdat ze vallen over begrippen als democratie en rechtsstaat. De morele broeders VHP en NPS hebben bewezen dat zij voor de ‘winkel’ kunnen zorgen. Maar de NPS liet haar trouwe broeder in de steek, omdat ze weinig in de coalitie-pap te brokken had. Als je maar drie zielige zetels hebt, heb je dat vooral aan jezelf te wijten; met slechte cijfers kan je niet doorstromen. ABOP/PL is een muur van eigenbelang waartegen partijen botsen en deuken oplopen. Democratie dwingt om samen te werken, water in de wijn te doen. De samenwerking met de ABOP heeft de VHP gekneusd.
Als er in 2025 geen politieke aardverschuiving plaatsvindt, zullen VHP, een hervormde NDP en een derde partij moeten samenwerken. De kiezer beslist. De VHP heeft het voortouw genomen in de strijd tegen de grootste financiële crisis ooit. Subsidies zijn afgebouwd, spookambtenaren uitgerookt; buitenlandse schulden gesaneerd, binnenlandse schulden betaald. Het buitenlandse vertrouwen keert stapvoets terug. De president kent de belangrijke hoofdpijndossiers en heeft crisiservaring. Anderen zullen eerst moeten oefenen in het pierenbadje.
Opportunisten zullen politiek pissen, braken, zweten, veel BS verkopen, kortom alles doen om macht te verwerven en zichzelf te verrijken met het laaghangende fruit van de olieboom. Investeerders houden niet van ‘gangsterisme’ en van politici wier onopgevoede kant snel zichtbaar wordt. Wilde, ruwe mensen of mensen die houden van eten en slapen zijn ook geen reclame voor een land. Investeerders zien liever orde, ijver, continuïteit van goed beleid en vooral een jihad tegen corruptie met tanden (geen melktanden).
Juni 2024. Zaken gaan weer een beetje zoals het hoort: economische groei (hoewel miezerig), begrotingsdiscipline, stabiele wisselkoers, dalende inflatie, toenemend investeerdersvertrouwen. Het schip is niet vergaan, lofwaardig. Waar vind je een goede kapitein voor de volgende reis? Kiezers kunnen dit in 2025 zelf bepalen.
D. Balraadjsing| starnieuws | Door: Redactie
