President Simons schittert met Surinaamse diversiteit op VN-wereldforum
| starnieuws | Door: Redactie
President Jennifer Simons schitterde met een inhoudelijk gebalanceerde toespraak op het VN-wereldforum. Op kundige wijze bracht zij de politieke, sociale en natuur-democratie (eco-democratie) in evenwicht met elkaar: deze drie vormen van democratie werden internationaal, regionaal en nationaal gepresenteerd vanuit een Suriname, Natie van Diversiteit-perspectief.
In het licht van de huidige wereldwijde klimaat- en ecologische crisis presenteerde zij ‘Groen Suriname’ als voorbeeld voor de wereld. Tegelijkertijd uitte zij haar zorgen over toenemende conflicten en de klimaatcrisis wereldwijd en pleitte zij voor de bescherming en het behoud van de natuur- en culturele diversiteit. Dit
De harde werkelijkheid is dat de president van Suriname moet omgaan met een spagaat: de moeilijke positie die dwingt rekening te houden met tegengestelde belangen binnen de huidige ‘Mamio-regering’. Grote delen van deze regering nemen het niet nauw met de eco-democratie waarin natuurbehoud centraal staat. Terwijl president Simons oog heeft voor eco-democratie, bevinden zich in de Mamio-regering groepen en partijen met andere belangen.
Het betreft historisch gegroeide belangen bij de legale en illegale exploitatie van natuurlijke hulpbronnen (o.a. goud, bauxiet en hout). De samenwerking tussen partij- en etnische elites in de huidige coalitie gaat – net als bij vele voorgaande Mamio-regeringen – gepaard met inefficiënte machtsdeling en versnippering binnen de Surinaamse staat, zoals de verdeling van honderden posten (staatsbedrijven, dc’s, ambassadeposten en andere posities binnen de overheid). De circa 200 inactieve beleidsadviseurs (actieve onbekwame beleidsadviseurs niet meegeteld) spreken boekdelen over een gedegenereerd staatsapparaat.De tragiek is dat vitale delen van het Surinaamse bedrijfsleven (inclusief de diaspora) niet verder komen dan de hand ophouden bij multinationals en grote buitenlandse investeerders in de bauxiet-, goud- en oliesector, en eenzijdig kijken naar ‘ongekende kansen voor economische groei’, zoals bijvoorbeeld de voorzitter van de Suriname Energy Chamber (SEC) naar voren brengt. Dit is een veelgehoorde en achterhaalde opvatting die de Wereldbank zo’n 70 jaar terug vertolkte als ‘groei nu en verdeel later’.
Het is hoog tijd dat onze samenleving en de regering goed begrijpen waarom alle pogingen om Suriname op een ontwikkelingsspoor te zetten via grootschalige mijnbouwproductie zijn mislukt. Er zijn vijf redenen voor het niet bereiken van ontwikkeling:a) het ontbreken van een integraal ontwikkelingsplan dat uitgaat van het vormen, mobiliseren en inzetten van een eigen ontwikkelingspotentieel;b) vernietiging van natuur en inheemse/tribale gemeenschappen;c) toenemende economische ongelijkheid met oneerlijke verdeling van land en natuurlijke hulpbronnen;d) geen adequate planning en financiering van educatie en sociale ontwikkeling;e) het institutioneel en qua deskundigheid instorten van het overvolle overheidsapparaat.Vreedzame maar krachteloze democratieTerwijl ook deze regering etnische harmonie en anti-corruptie predikt, zijn er enorme beperkingen:* De Mamio-verdeling van sleutelposten binnen het staatsapparaat bevordert het ‘regelen’ van overwegend ondeskundige partijloyalisten, wat verlammend werkt op vernieuwing en ontwikkeling;* Beleidsversnippering en bemensing binnen ministeries en staatsbedrijven volgens Mamio-principe, met partijloyalisten, resulteert in enorme institutionele neergang;* Ontwikkelingsinitiatieven worden geblokkeerd door een achterhaalde plantage-ontwikkelingsstrategie in een nieuw jasje van bauxiet, goud en olie.Alle voorgaande Mamio-regeringen en regimes hebben gefaald omdat de kernvoorwaarden voor ontwikkeling ontbraken: ontwikkeling by design, gericht op evenwichtige welvaartsdeling, gebalanceerde geografische spreiding en natuurbehoud voor duurzaamheid.
Om uit de bedorven cirkel van Mamio-regering en anti-ontwikkeling te geraken, dient deze regering alle positieve maatschappelijke krachten te mobiliseren als tegenwicht én als vernieuwend denkkader voor de krachteloze Mamio-democratie en het qua deskundigheid uitgedroogde staatsapparaat.
Jack Menke
| starnieuws | Door: Redactie
