Open brief aan de president: Wanneer de moeder feestviert terwijl kinderen honger hebben

Geachte president Geerlings-Simons,Met deze brief wil ik mijn bezorgdheid uitspreken over de huidige prioriteiten binnen uw regeringsbeleid en verantwoording. Te vaak worden besluiten genomen zonder oog voor de dagelijkse realiteit van gewone burgers.Geachte president, u weet als moeder én gewezen arts als geen ander dat een moeder - zeker een Surinaamse moeder - in tijden van armoede nooit zal kiezen voor zaken die haar kinderen tekortdoen. Honger, onzekerheid en uitzichtloosheid verdwijnen niet met woorden, maar alleen met daden. Toch lijken prestigeprojecten in onze politiek vaker voorrang te krijgen, terwijl gezinnen dagelijks strijden om hun noodzakelijke basisbehoeften te vervullen.Woorden die verbinden - De oude structuren blijven overheersenTijdens de herdenking van de ‘Dag der Marrons’, op 10 oktober 2025, sprak u: ‘Geen enkele groep in Suriname mag achterblijven. We zijn onze broeders hoeder.’Dat zijn krachtige en noodzakelijke uitspraken, want nationale ontwikkeling krijgt pas betekenis wanneer zij wordt gedragen door politieke ontwikkeling: eerlijk, moedig en rechtvaardig bestuur.Toch blijft die politieke ontwikkeling vaak achter. Ontwikkeling klinkt mooi in toespraken. Maar in de praktijk overheersen nog altijd dezelfde oude structuren: politieke vriendjespolitiek, ongefundeerde benoemingen en machtsbehoud. Dat zijn geen fundamenten voor een rechtvaardige toekomst - dat zijn muren die verdelen.Wat er nú moet gebeuren - Sterke instituties als ruggengraatGeachte president, ik doe een concreet en dringend beroep op u. Suriname kan pas vooruit als bestuur en beleid worden gebaseerd op drie principes: rechtvaardigheid, transparantie en participatie.Leiderschap betekent niet alleen spreken over eenheid, maar die ook zichtbaar maken. Het betekent durven kiezen voor bekwaamheid boven loyaliteit, voor integriteit boven partijbelang.Onze politieke instituties moeten worden versterkt:o De rechtspraak moet onafhankelijk kunnen functioneren.o De Nationale Assemblée moet zijn controlerende rol serieus nemen.o Corruptie moet niet alleen benoemd, maar daadwerkelijk aangepakt worden.Goed bestuur is geen luxe - het is de ruggengraat van duurzame ontwikkeling.Burgers willen meer dan luisteren - Gelijke toegang tot basisvoorzieningenPolitieke ontwikkeling vraagt ook om het betrekken van burgers - niet alleen tijdens verkiezingen, maar voortdurend. Burgers willen meedenken, meedoen en meehelpen bouwen aan beleid dat hun leven direct raakt. Consultaties, hoorzittingen en lokale participatie zijn essentiële instrumenten van een volwassen democratie.Zolang scholen in het binnenland zonder leerkrachten zitten, jongeren geen toekomst hebben en gezondheidszorg buiten bereik blijft, kunnen we niet spreken van inclusiviteit.Geachte president, we spreken van inclusieve ontwikkeling wanneer groei en vooruitgang van een land ten goede komen aan álle groepen in onze samenleving, ongeacht afkomst, geslacht, religie, woonplaats, of sociaaleconomische positie.Feest of verantwoordelijkheid?Geachte president, terwijl veel Surinamers worstelen met armoede, werkloosheid en gebrek aan basisvoorzieningen, wordt geld gereserveerd voor de onafhankelijkheidsviering. Onlangs werd zelfs door een lid van De Nationale Assemblée het volk opgeroepen om medeburgers te helpen met voedseldonaties, een bezorgde burger roept op om via fondsenwerving bij te dragen aan het opknappen van een schoolgebouw. Lovenswaardig, maar het roept een fundamentele vraag op: waar blijft de verantwoordelijkheid van de overheid? Weten u en uw adviseurs hoeveel scholen met het geld dat is vrijgemaakt voor de onafhankelijkheidsviering hadden kunnen worden gerenoveerd. En hoeveel monden daarmee konden worden gevoed? Hoezo een land in feeststemming... terwijl het volk honger lijdt? Als moeder des vaderlands is dat toch moeilijk met goed geweten te verantwoorden? Want zoals in elk gezin: wanneer er armoede heerst, viert een moeder geen feest. Zij zorgt eerst dat haar kinderen te eten hebben. Een viering krijgt pas betekenis wanneer de fundamenten van welzijn en rechtvaardigheid stevig staan. Anders voelt feestelijkheid wrang voor hen die dagelijks moeten worstelen om te overleven.Tot slot: Het is tijd dat onze leiders durven kiezen voor wat werkelijk telt. Geachte president, ontwikkeling begint niet bij feestelijkheden, maar bij goed bestuur en gelijke kansen. Transparantie, sociale rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid moeten de pijlers vormen van onze nationale toekomst. Alleen dan kan Suriname écht onafhankelijk zijn en is er sprake van Srefidensi in naam, in daad, in denken, in welvaart en in het welzijn van haar volk. Gebruik het gezag van uw ambt om integriteit te eisen, om verdelende structuren af te breken en beleid te voeren dat werkelijk het volk dient. Als eerste vrouwelijke president kunt u een blijvende legacy van moed achterlaten. Laat uw nalatenschap geen gemiste kans zijn.Ik hoop dat u deze brief leest met de ernst en toewijding waarmee zoveel Surinamers dagelijks vechtend het hoofd boven water houden… in stilte en teleurstelling, maar altijd met goede hoop.Hoogachtend,T. SansaarE: info@surinamekennisnetwerk.com