NOG GEEN OPLOSSING VOOR TOENEMENDE SCHULDENLAST
| united news | Door: Redactie
Fotocompilatie: President Chanderikapersad Santokhi. | Auteur: Armand Snijders.
Volgens de regering van president Chanderikapersad Santokhi beweert zij dat zij de economische en financiële stabiliteit van het land weer hebben teruggebracht.
Maar aan de andere kant leent men ook erg veel, waardoor de buitenlandse schuld zorgwekkend aan het toenemen is. Een oplossing voor die schuldenlast heeft de regering echter niet.
Iedereen weet dat de vorige regering het land heeft opgezadeld met een enorme, onverantwoorde schuldenlast en een nagenoeg lege staatskas. President Desi Bouterse had na zijn nederlaag bij de verkiezingen van mei 2020 daarom maar één doel voor ogen en dat was zo snel
Santokhi, die zichzelf had gepresenteerd als dé man die Suriname wel even zou redden en weer op het juiste spoor zou brengen, wist bij de lokale handelsbanken geld los te peuteren (lees: te lenen). Met de oude schuldeisers zou zijn dreamteam om de tafel gaan zitten om de schulden te herschikken in het voordeel van Suriname.
Dat het allemaal anders uitpakte, weten we allemaal. Van de ruim vier miljard dollar aan schulden werd
Maar ondertussen leende de regering er wel lustig extra op los. Dat was op zich wel te begrijpen, want de schoorsteen van de overheid moest blijven roken om niet alles tot stilstand te laten komen.
Los van de in totaal circa half miljard dollar die we tot begin volgend jaar van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zullen krijgen, werden er vele tientallen miljoenen dollars losgepeuterd bij onder meer de Inter-American Development Bank (IDB), de Wereldbank, de Islamic Development Bank (IsDB) en de Caribbean Development Bank (CDB).
Dus er stroomt heel veel geleend geld richting Paramaribo. Maar omdat niet alle gedetailleerde informatie is verstrekt, is het momenteel nog niet te zeggen hoeveel geld de regering-Santokhi in totaal heeft geleend. Maar deskundigen schatten dat dit minimaal een miljard dollar is. Dat komt dus bovenop de ruim vier miljard dollar die het land in 2020 al in het krijt stond en waarvan nog nauwelijks een cent is afgelost.
Weliswaar heeft deze regering de rust in financieel opzicht wel een beetje teruggebracht, maar dat is geen verdienste van de huidige beleidsmakers, zij zijn aan het pronken met de veren van het IMF en de andere geldschieters van Suriname. De reserves zijn niet toegenomen door het goede en ‘prudente’ beleid van de regering, maar door de buitenlandse steun die deels in de monetaire reserves bij de CBvS worden gestort. De overheid – met name het ministerie van Financiën en Planning – krijgt daarvoor SRD’s terug, waarmee lokale betalingen worden verricht, zoals de uitbetaling van de ambtenarensalarissen.
Een ander deel van de ‘toegenomen monetaire reserves’ wordt gebruikt om de internationale schuldeisers te betalen, zoals voor de aflossingen aan de Oppenheimer-obligatiehouders, waar de regering een hele onvoordelige herschikkingsdeal mee heeft gesloten. Er is eigenlijk een extra schuld aangegaan om een bestaande schuld te betalen. Dus in feite dempt Santokhi een putje door een ander putje te scheppen.
Terecht vragen mensen zich af in hoeverre het beleid van Santokhi en zijn minister Raghoebarsing (en diens voorganger Armand Achaibersing) verschilt van dat van Desi Bouterse en Gillmore Hoefdraad. Beiden hebben Suriname immers in de schulden gedompeld. Als argument kan de huidige regering aanvoeren dat de miljarden die het inmiddels voortvluchtige duo heeft geleend, grotendeels als sneeuw voor de zon zijn verdwenen of in de verkeerde zakken zijn beland. En dat het geld dat nu is geleend, zal worden benut om het land er weer bovenop te helpen.
Maar vooralsnog heeft de VHP de samenleving ernstig verarmd. Want terwijl met de nieuwe leningen – met name van het IMF – weliswaar de monetaire reserves worden versterkt, is er niets gedaan om de deviezeninkomsten uit de eigen productie te laten toenemen. Daardoor is de armoede zienderogen toegenomen. De regering is daar al herhaalde malen voor gewaarschuwd door onder meer het IMF en de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) en ze ziet en hoort de gevolgen dagelijks vanuit de samenleving, maar ze lijkt blind en doof voor de kritieken.
Alleen al om die reden werd de laatste tranche van het IMF schoorvoetend en met de nodige reserves aan ons land overgemaakt. Als de regering voor de volgende kwartaalbetalingen geen stappen onderneemt en zichtbare vorderingen maakt, zou er weleens geen toestemming kunnen komen. De strenge eisen van de instelling uit Washington hebben overigens vooral een weerslag op de bevolking, die al bijna vier jaar het gevoel heeft dat het vel over de oren worden getrokken.
Vooralsnog zit de Surinaamse regering in een heel wankel financieel schuitje dat als het maar even tegenzit, flink water zal maken en zelfs kan zinken. Santokhi heeft bovendien nog altijd geen kant-en-klare oplossing voor de bergen problemen waar hij zich voor geplaatst ziet. Daar kan hij alleen maar het hoofd aan bieden door ook ongebreideld te lenen, dat hij tot een nieuwe kunst heeft verheven.
Hij heeft echter geen idee hoe hij al deze leningen moet gaan afbetalen. Hij mikt echter op de aanstaande olie-inkomsten, in de hoop dat die voldoende zijn om alle crediteuren tevreden te stellen. Maar daardoor zal er voor het volk en de ontwikkeling van Suriname in de komende jaren veel minder overblijven dan in 2020 was verteld. Dus de lijdensweg van het volk is voorlopig nog niet echt voorbij.
UNITEDNEWS
| united news | Door: Redactie
