‘Mijn vaders grootste hoop was dat mensen zouden begrijpen dat het paradijs vlak hier was’
| de ware tijd | Door: Redactie
Tekst en beeld Tascha Aveloo
PARAMARIBO — “Een echte grote zoon van Suriname, die zijn krachten, talenten en ideologieën deelde met eenieder met wie hij in aanraking kwam en die jonge kunstenaars graag hielp op hun weg om hun eigen kunstenaarschap te ontwikkelen.” Op deze manier werd de overleden Paulus Lam Kon Woei A Tsoi, kortweg Paul Woei, beschreven door plebaan Esteban Kross. De vermaarde kunstenaar overleed op 18 februari op 85-jarige leeftijd.
Kross sprak lovend over Woei, die kort na te zijn gevallen, de geest gaf. “We hebben allemaal een levensroeping. Paul was naast kunstenaar een man die graag hielp. Op
“We houden in gedachten zijn woorden: ‘het is nog niet af'”
Innige relatie
Bert, de jongste broer van Woei, vertelde over de fijne jeugdtijd met de middelste broer Jozef. Het gezin woonde in een winkelzaak tegenover de Centrale Markt.
Hij had het over de innige relatie tussen de broers en voerde de aanwezigen terug naar die ene keer toen ze samen bombels afschoten die ze zelf hadden vervaardigd van bamboe. “Op gegeven moment ging het mis en alles vloog in brand. We hadden alle drie verschroeide haren op ons hoofd. We
De jongere broer deelde ook enkele ervaringen van toen het gezin in China woonde en de eerste kunstuitingen lieten zien dat Woei voorbestemd was om kunstenaar te worden. “Paul, ik denk dat je alles hebt bereikt dat je wilde. Rust in vrede”, besloot Bert Woei. Daarna werd het bekende nummer ‘Adyosi’ van Max Nijman afgespeeld.
Paradijs
Zoon Patrick vertelde over de gezellige reizen die vader Paul maakte met zijn gezin en hoe ze stopten bij oude houten huizen zodat hij er een schilderij van kon maken. “Pa hield van zijn studenten. Hij leerde ze shag draaien en in een wolk van rook hielden ze allerlei filosofische gesprekken. Mijn vaders grootste hoop was dat mensen zouden begrijpen dat het paradijs vlak hier was en niet elders. Je moet er alleen hard voor werken. Zijn wijze lessen zullen in ons blijven voortleven terwijl we werken aan onze eigen identiteit. We houden in gedachten zijn woorden: ‘het is nog niet af’.”
Terwijl de familie het laatste afscheid nam, zong Ruben del Prado het nummer ‘Nature Boy’. Daarna werd de kist dicht gedaan en door de aanwezige soldaten naar de lijkenwagen gedragen, waarna de familie in privésfeer overging tot de crematie.
De uitvaartdienst in de Sint Petrus & Paulus Kathedrale Basiliek werd maandag gehouden in aanwezigheid van familie, vrienden, collega-kunstenaars en notabelen, onder wie minister Henry Ori van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur en de Amerikaanse ambassadeur Robert Faucher. Aan de ingang van de basiliek waren enkele schilderijen, penselen en andere attributen van de overleden kunstmeester uitgestald. In het zangboekje waren enkele van zijn schilderijen verwerkt. Ze gaven een weergave van zijn liefde voor de natuur en het binnenland van Suriname.
| de ware tijd | Door: Redactie
