Inwoners Essequibo gespannen over Venezolaanse volkstemming

Terwijl de inwoners van Essequibo gespannen zijn, worden de Venezolanen helemaal in de sfeer gebracht voor het referendum over het betwiste gebied in Guyana.

Gemeenteleden van een Anglicaanse kerk in een dunbevolkt regenwouddorp in Guyana, kwamen onlangs bijeen om tijdens een gemeenschapsevenement te bieden op een overvloed aan bananen, pompoenen en andere producten. Ze zongen hymnes en luidden een bel na

elk succesvol bod.Ze boden dankbare devoties aan die typerend zijn voor een oogstfeest, maar vroegen ook om vrede voor hun gemeenschap te midden van wat zij zien als een existentiële bedreiging. Hun dorp, Surama, maakt deel uit van de regio Essequibo in Guyana – een gebied groter dan Griekenland en rijk aan olie en mineralen dat Venezuela als zijn eigen gebied claimt en waarvan het de toekomst zondag wil beslissen met een referendum.De praktische en juridische implicaties van de stemming, die onder andere oproept om van Essequibo een Venezolaanse deelstaat te maken, blijven onduidelijk, maar het referendum heeft de inwoners van het gebied bezorgd en in spanning achtergelaten."We bidden, we hopen en we hebben er vertrouwen in dat er niets negatiefs zal komen", zegt Loreen Allicock, die de gemeente leidde tijdens het oogstfeest. "We willen een vredig leven blijven leiden in dit prachtige land van ons."De Venezolaanse president Nicolás Maduro heeft het volle gewicht van zijn regering in deze poging geworpen en heeft patriottische retoriek gebruikt om kiezers naar de stembus te roepen om vijf vragen over het grondgebied te beantwoorden, waaronder de vraag of huidige en toekomstige bewoners van het gebied het Venezolaanse staatsburgerschap moeten krijgen.Guyana beschouwt het referendum als een geval van annexatie en vroeg het Internationale Gerechtshof op 14 november om delen van de stemming stop te zetten. De rechtbank heeft geen uitspraak gedaan, maar zelfs als zij Venezuela in het ongelijk stelt, is de regering van Maduro van plan de verkiezingen zondag te houden.Het gebied van 159.500 vierkante kilometer beslaat tweederde van Guyana. Toch heeft Venezuela Essequibo altijd als zijn eigendom beschouwd, omdat de regio tijdens de Spaanse koloniale periode binnen zijn grenzen lag, en het land lange tijd de grens heeft betwist waartoe internationale arbiters in 1899 hadden besloten, toen Guyana nog een Britse kolonie was.De inzet van Venezuela om de territoriale claim na te streven, is door de jaren heen gefluctueerd. De interesse werd opnieuw gewekt in 2015 toen ExxonMobil aankondigde dat het olie in commerciële hoeveelheden had gevonden voor de kust van Essequibo.Het laatste hoofdstuk over het geschil heeft woede gezaaid onder de inwoners van het gebied, van wie de meerderheid inheemse bevolking is, tegen de regering van Guyana. Informatie over het referendum heeft hen vooral bereikt via onnauwkeurige berichten op de sociale media, die alleen maar voor verwarring onder de Guyanezen hebben gezorgd."Wij voelen ons verwaarloosd als mensen van dit land. Er wordt momenteel niets voor ons gedaan", zegt Michael Williams, een inheemse leider voor het dorp Annai in Essequibo. "De regering (...) komt alleen als ze onze stemmen willen. Nu is er dit geschil. Niemand is hier om ons te vertellen: 'Dit zijn de problemen. Dit kan komen. Laten we ons erop voorbereiden. Wij zijn aan het onderhandelen. We hopen er het beste van.' Dat komt niemand ons vertellen."De betwiste grens werd bepaald door arbiters uit Groot-Brittannië, Rusland en de Verenigde Staten. De VS vertegenwoordigde Venezuela gedeeltelijk in het panel, omdat de Venezolaanse regering de diplomatieke betrekkingen met Groot-Brittannië had afgebroken.Venezolaanse functionarissen beweren dat de Amerikanen en Europeanen hebben samengezworen om hun land te bedriegen met het betwist gebied. Ze beweren dat een overeenkomst uit 1966 om het geschil op te lossen de oorspronkelijke arbitrage feitelijk teniet deed. Guyana, het enige Engelssprekende land in Zuid-Amerika, houdt vol dat het oorspronkelijke akkoord legaal en bindend is en vroeg het wereldgerechtshof in 2018 om het als zodanig te beoordelen.De Venezolaanse kiezers zullen zondag moeten antwoorden of zij "ermee instemmen om, in overeenstemming met de wet", de grens van 1899 met alle mogelijke middelen te verwerpen en of zij de overeenkomst uit 1966 steunen "als het enige geldige juridische instrument" om tot een oplossing te komen.De regering van Maduro hield op 19 november een schijnreferendum om de kiezers kennis te laten maken met de kwestie, maar er werd niet gezegd hoeveel kiezers eraan deelnamen of wat de resultaten waren. Ambtenaren hebben ook geen tijdschema of specifieke stappen aangeboden over hoe zij de regio Essequibo in een Venezolaanse deelstaat zouden veranderen en de inwoners van het gebied het staatsburgerschap zouden verlenen als de kiezers de voorgestelde maatregelen zouden goedkeuren.Juan Romero, een wetgever bij de regerende Verenigde Socialistische Partij van Venezuela, vertelde de staatsmedia dat een van de acties die de regering zou moeten ondernemen als mensen vóór de maatregelen stemmen, een constitutionele hervorming is om Engels als een van de officiële talen van Venezuela op te nemen. Ondertussen heeft een andere wetgever van de regeringspartij, William Fariñas, beweerd dat "Essequibans" zich al "Venezolaans voelen".Dat kon echter niet verder van de waarheid zijn.De mensen in Essequibo zijn trots op hun inheemse erfgoed. Ze wijzen op de namen van oriëntatiepunten, gegeven in hun moedertaal, als voorbeeld van waarom ze geloven dat de regio nooit tot Venezuela heeft behoord. En ze houden vol dat ze niet willen dat hun leven wordt verstoord door het referendum.Het Internationaal Gerechtshof zal naar verwachting deze week een uitspraak doen over het verzoek van Guyana om delen van het referendum stop te zetten. Maar het duurt nog jaren voordat de rechtbank uitspraak doet over het bredere verzoek van Guyana om het grensbesluit uit 1899 als geldig en bindend te beschouwen. Rechters aanvaardden de zaak afgelopen april ondanks het verzet van Venezuela.Ondertussen heeft Jacqueline Allicock, inwoner van Essequibo, één vraag voor de Venezolaanse kiezers: "Waarom zou je iets willen wegnemen dat niet van jou is?"