Column: Tot vervelens toe
| starnieuws | Door: Redactie
Het Surinaamse mannenvoetbalelftal doet al tientallen jaren pogingen om op het grootste voetbalpodium ter wereld aanwezig te zijn. Generaties van voetballers die in hun beste tijd het Concacaf-kampioenschap in de wacht hebben gesleept en keer op keer hebben laten zien dat er wel degelijk voetbaltalent aanwezig is in Suriname, zijn er toch niet in geslaagd om het ultieme doel
Het bestuur van de Surinaamse Voetbal Bond slaagde er enkele jaren geleden in om te realiseren dat beroepsvoetballers van Surinaamse afkomst in aanmerking kunnen komen voor een sportpaspoort. Hiermee was de weg geopend om
Het spreekt in het voordeel van het bestuur dat de opvolger van Gorré, Stanley Menzo ook uit het professionele circuit kwam, maar zijn verblijf was van te korte duur om structurele verbeteringen aan te brengen. Echter werd ook Menzo door delen van de sportpers geconfronteerd met de roep uit het publiek om lokale voetballers op te nemen in de nationale selectie. Menzo liet tactvoller doorschemeren dat hij alleen de beste spelers die hij ter beschikking had, zou opnemen in de wedstrijdselectie. In de praktijk kwam het dus erop neer dat overwegend beroepsvoetballers werden uitverkoren.
Sinds kort hebben we Aron Winter als bondscoach en ook hij is in die korte tijd meerdere malen door sportjournalisten gevraagd of lokale spelers opgenomen zullen worden in de selectie. Vanaf zijn aantreden heeft Aron kenbaar gemaakt dat hij steeds de beste spelers zal selecteren. Willen spelers in aanmerking komen voor een plaats in de selectie, dan moeten ze het laten zien. Toch merken we dat sportjournalisten tot vervelens toe blijven vragen als lokale spelers opgenomen zullen worden in Natio. Ook de kersverse assistent-bondscoach is intussen geconfronteerd met dezelfde vraag.
Iedereen die eens zelf aan sport heeft gedaan, voelt aan dat je pas bij de wedstrijdselectie kan komen mits je een toegevoegde waarde bent. We moeten erop vertrouwen dat het duo Aron/Henk bij elkaar genoeg voetbalkennis en -ervaring heeft om de sterkst mogelijke selectie op de been te brengen. Als significante actoren in het professionele circuit beseffen ze wel degelijk dat als je het onderste uit de kan wil halen, er geen plaats is voor gevoeligheden. Ik kan niet voldoende benadrukken dat internationaal voetbal een serieuze aangelegenheid is en dus ook een serieuze aanpak behoeft. In een professionele omgeving moet ratio prevaleren boven het sentiment. Lokaal opgeleide voetballers hebben reeds tig jaren de gelegenheid gehad in Natio, omdat zij toen de besten waren. Nu er kwalitatief betere voetballers beschikbaar zijn, moeten we er niet voor schromen om hen te selecteren. Ook al zou dat op een bepaald moment inhouden dat de selectie dan volledig uit professionals bestaat, dan moeten we daar vrede mee hebben.
De lokaal opererende voetballers zijn niet afgeschreven, maar er is huiswerk voor het bestuur om na te gaan hoe het niveau van deze spelers geleidelijk aan op te trekken. Het is niet de taak van de bondscoach om daar een oplossing voor te zoeken. In de tweede oefenwedstrijd onder Winter, -destijds de interim-bondscoach- in Nederland tegen PEC Zwolle, is gebleken dat deze spelers tekortschieten, dus moet het geaccepteerd worden dat ze voor nu gepasseerd worden. De staf heeft al behoorlijk wat druk om onder verre van ideale omstandigheden de gestelde doelen te halen. Door tot vervelens toe de vraag te stellen als lokale spelers in de selectie opgenomen zullen worden, wordt de druk onnodig verhoogd. Natuurlijk is het niet verkeerd dat de sportpers de wens van delen van het publiek verwoord, maar als het standpunt al meerdere malen kenbaar gemaakt is, moet het ophouden.
Mireille Hoepel
| starnieuws | Door: Redactie
