ANALYSE | POLITIEKE OVERLOPERS ZIJN OPPORTUNISTEN

Auteur: Armand snijders | Foto compilatie: Assembleelid Fogatie Aserie, die vorige week zijn pistool leeg schoot op zijn telefoon omdat zijn buitenvrouw hem belde terwijl zijn vaste partner naast hem zat.

Politici(-in-spé) manoeuvreren zich momenteel in allerlei bochten om op een verkiesbare plaats te komen of in ieder geval zich zo te positioneren dat ze na 25 mei 2025 een goedbetaalde baan als adviseur, directeur of misschien zelfs minister binnen te slepen. Maar dan moet je wel bij een partij zitten die in het machtscentrum komt. En dus moet een enorme opportunist zijn en naar de juiste partij overlopen.

Overlopers laten geen

gelegenheid onbenut om zich in de kijker van vooral partijleiders en -besturen te spelen, zonder dat het vaak ook maar iets oplevert. Veelal hebben ze zelf nog nauwelijks iets gepresteerd en hebben ze ook niets toe te voegen aan een partij, maar toch worden ze vaak met open armen ontvangen, of ze nou deugen of niet. Dat interesseert vooral de Abop schijnbaar niet, waar tegenwoordig iedere afvaller binnen de politiek enthousiast door voorzitter Ronnie Brunswijk onthaald wordt.

Zijn partij wemelt toch al van de duistere figuren, met hemzelf als meermalen veroordeelde crimineel en met zijn gevluchte ondervoorzitter Joel ‘Bordo’ Martinus als

trieste voorbeelden.

Assembleelid Fogatie Aserie, die vorige week zijn pistool leeg schoot op zijn telefoon omdat zijn buitenvrouw hem belde terwijl zijn vaste partner naast hem zat, was eens te meer het bewijs dat er iets grondig mis is met veel leden van die partij.

Een van de meest opzichtige ‘verhuizingen’ naar de Abop tot nu toe, is die van een week of twee geleden van voormalig NDP-hoofdbestuurslid Soeparmin Djojobesari(Zie foto onder). Onder de naam ‘Groep Djojo’ stapte hij over van de paarse partij over naar de Abop. Brunswijk staart zich waarschijnlijk blind op de elfduizend NDP-leden die de nieuwkomer zegt mee te nemen. Maar als hij een beetje navraag had gedaan, dan zou hij leren dat dit aantal volledig uit de lucht is gegrepen en de daadwerkelijke achterban uit nauwelijks enkele tientallen mensen bestaat.

Foto bron: ABC

Met Groep Djojo sloten overigens ook Nieuw Suriname (NS), de Partij voor Democratie en Ontwikkeling (PDO) en Nieuwe Stijl KTPI zich bij Abop aan. Deze kruimelpartijen bestaan vooral uit figuren die van overlopen een gewoonte hebben gemaakt en zullen de Abop alleen windeieren leggen en na de verkiezingen uit beeld verdwijnen om vervolgens hun geluk elders te zoeken.

Overlopen is al minstens zo oud als de politiek bestaat. In het buitenland stapt een politicus weleens over van de ene naar de andere partij vanwege inhoudelijke verschillen of omdat men ontevreden is over de koers die wordt gevaren. In Suriname gaat het maar weinig om de inhoud omdat die meestal niet bekend is. We kennen geen ‘linkse’ of ‘rechtse’ partijen met vastgestelde ideologieën, al dan niet gebaseerd op religieuze principes. Die gelden hier niet, de indruk bestaat in de samenleving dat – een enkele uitzondering daargelaten – persoonlijke principes het uiteindelijke beleid bepalen. En dat bepaalt of je gaat overlopen of niet.

Marijke Djwalapersad(zie foto onder) is een van de opvallende overlopers in de vrij recente geschiedenis. De van oorsprong VHP’er richtte in 1996 samen met enkele andere ‘dissidenten’ de BVD onder leiding van Dilip Sardjoe op en maakte daarmee een regeercoalitie met Jules Wijdenbosch als president mogelijk. Tot afgrijzen van VHP-voorzitter Jagernath Lachmon werd zij beloond met het voorzitterschap van De Nationale Assemblee, wat overigens geen succes werd. In 2000 richtte zij Naya Kedam op, waar ze zich ook niet meer mee in de politieke kijker wist te spelen. Uiteindelijk is ze met hangende pootjes in het VHP-nest teruggekeerd en uit beeld verdwenen.

Zo zijn er heel de laatste twee decennia heel wat opmerkelijke overstappen geweest. We noemen er hier een paar in de wetenschap dat de waslijst veel langer is: Ronald Hooghart die via de PBO van de NPS bij de NDP belandde. En daarvoor tussen 2015 en 2020 in het parlement zat en daar helemaal niets heeft gepresteerd waarvoor hij herinnerd zal worden. Maar dat was ook niet zijn intentie; hij heeft vijf jaar lang de vruchten kunnen plukken van het Assembleelid spelen, inclusief alle verre reizen en bijbehorende daggeldvergoedingen. Dat was hem bij de NPS niet gegund.

Dan heb je Noreen Cheung(Zie foto onder links) die van NDP naar de NPS ging en uiteindelijk bij de VHP op een zijspoor belandde. En niet te vergeten Sharmila Mansaram(Zie foto onder rechts) die de VHP voor de NDP verruilde, naar verluidt omdat de oranje partij haar huishuur niet meer wilde betalen. Of ze nu nog in het paarse kamp zit, is onbekend. Ook zij speelt in ieder geval geen enkele rol van betekenis meer.

Soms lopen politici zelfs over omdat ze bang zijn een lucratief baantje kwijt te raken. Zoals Regilio Dodson, die in 2015 door DOE was voorgedragen als minister van Natuurlijke Hulpbronnen. De samenwerking in de coalitie met de NDP liep al na een jaar uit op een fiasco, waarna Dodson overstapte naar de NDP nadat hij door het DOE-bestuur was geroyeerd. Zo kon hij toch minister blijven, totdat hij in 2019 uiteindelijk gereshuffeld werd en via een zijdeur de aftocht moest blazen.

Absolute koploper onder de overlopers is huidig NDP-parlementariër Soewarto Moestadja. Hij was gedurende zijn indrukwekkende carrière maar liefst vijf keer minister namens drie partijen. In 1996 werd hij voor de KTPI minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting in de regering-Wijdenbosch en werd later superminister doordat hij de departementen van Arbeid én Volksgezondheid er ook nog bijkreeg.

In 2000 richtte hij de Democraten van de 21ste eeuw (D21) op, die vervolgens in 2010 op ging om Pertjajah Luhur en werd minister van Binnenlandse Zaken onder president Desi Bouterse. Hij overleefde wonderwel de ene na de andere reshuffeling van Bouterse, maar moest in 2014 toch zijn biezen pakken toen PL uit de coalitie werd gezet. Hij zat niet bij de pakken neer en stapte over naar de NDP, waarvoor hij in 2015 minister werd, nu van Arbeid. Moestadja is een van de weinige uitzonderingen dat overlopen ook kan lonen.

Dat hij het zo lang kan bolwerken bij verschillende partijen in het politieke veld, heeft vooral te maken met zijn intellectuele en beheerste benadering van zaken – een zeldzame uitzondering op het politieke slagveld. Je zult hem nooit betrappen op scheldpartijen en nimmer anderen horen beledigen.

Daardoor dwingt hij respect af bij vriend en vijand en daar bereikt hij meer mee dan wild om zich heen te slaan, wat de meeste andere overlopers doen. Die zullen ervaren dat dit helemaal niets oplevert, behalve dan een gedeukt ego en een geschonden aangezicht. Het wikken en wegen en likken van de juiste hielen zal slechts voor enkele opportunist de gewenste vruchten afwerpen.

UNITEDNEWS