LIBANEES-FRANSE SCHRIJVER AMIN MAALOUF: DE STRIJD OM DE WERELDMACHT
| united news | Door: Redactie
Foto: De Libanees-Franse auteur Amin Maalouf. | Bron: Mondiaal nieuws
‘Generositeit is altijd een goede oplossing in de benadering van conflicten’, zegt de Libanees-Franse auteur Amin Maalouf in een gesprek over zijn nieuwe boek. Alleen: de geschiedenis loopt over van strijd en vernederingen, terwijl generositeit de uitzondering is.
Amin Maalouf, auteur van het essay “Een doolhof vol verdwaalden”, verkent de complexe wereld van machtsverhoudingen en geopolitiek. Hij benadrukt het belang van generositeit als oplossing voor conflicten, terwijl hij de gebruikelijke arrogantie van supermachten veroordeelt. Volgens Maalouf is het een denkfout om te geloven dat één land de wereld moet overheersen. In plaats
Maalouf richt zijn aandacht op landen die de westerse dominantie uitdagen: Japan, de Sovjet-Unie (vooral Rusland) en China, evenals de VS als belichaming van die dominantie. Hij benadrukt dat de wereldorde na grote rampen verandert, maar zo’n catastrofe wensen we niemand toe.
Hij bespreekt hoe nieuwe machtscentra de traditionele verhoudingen verstoren. Arabische landen, bijvoorbeeld, werden onafhankelijker van de VS, terwijl Latijns-Amerikaanse landen vrijer hun politieke keuzes maakten.
De auteur erkent dat de VN, met name de Veiligheidsraad, de veranderende machtsverhoudingen niet weerspiegelen. Hij stelt dat de basisarchitectuur van mondiale macht
In zijn analyse van opkomende machten legt Maalouf de nadruk op India, dat zijn eigen machtsautonomie nastreeft zonder exclusieve banden met een supermacht. Hij gelooft dat India een regionale grootmacht wil zijn zonder vast te zitten aan één specifiek model van wereldorde.
Maalouf bespreekt ook historische en hedendaagse uitdagingen voor westerse dominantie. Hij benadrukt hoe landen als Japan, de Sovjet-Unie en China probeerden de westerse hegemonie te doorbreken, maar faalden door interne zwakheden en tegenwerking van westerse grootmachten.
Het Westen handhaaft zijn dominantie, deels vanwege het gebrek aan aantrekkelijke alternatieven. Maalouf wijst op de hypocrisie van het Westen in zijn binnenlandse en buitenlandse beleid, maar merkt op dat dit niet heeft geleid tot massale afwijzing van het westerse model.
Hij bespreekt ook de rol van vernedering in de geschiedenis van machtsverschuivingen, waarbij landen als Duitsland en Japan na de Tweede Wereldoorlog anders werden behandeld dan na de Eerste Wereldoorlog.
Maalouf pleit voor een gematigdere, gulle, en behulpzame benadering van de mensheid en verzachtende geopolitiek, vergelijkbaar met de manier waarop de VS na de Tweede Wereldoorlog de verslagen naties hielp. Hij benadrukt het belang van bestuur, maatschappelijke organisatie en de aantrekkelijkheid van verschillende modellen van wereldorde.
Hoewel Maalouf hoopt op een andere route voor de mensheid, erkent hij dat we ons al ver op de weg van grootmachtenconcurrentie bevinden. Misschien heeft hij daarom de meest recente ontwikkelingen in China en de VS niet uitvoerig behandeld, om hoop te behouden te midden van het dreigende conflict tussen Washington en Beijing.
GEO|POLITIEK
| united news | Door: Redactie
