Gratieaanvraag en de timing ervan
| starnieuws | Door: Redactie
Toen in de media en op sociale media het functioneren van de huidige regering onder de loep werd genomen, werd als verdediging - waar ik ook achter sta - gesteld dat het
onredelijk is om na twee maanden te verwachten dat de regering al volledig uit de verf zou komen.Nu, bijkans drie maanden verder, duikt er een gratieverzoek op. Niet aangestuurd door de belanghebbenden zelf, maar op initiatief van derden — en dat duidelijk de juiste timing mist. De erevoorzitter heeft vaker de woorden “volg bun san o psa tap a schaakbord” en “de onzichtbare hand” gebezigd. Hij alleen, samen met de Schepper, weet waarom die woorden hem zo op het lijf geschreven zijn.Hij is een visionair geweest en heeft, net als ieder mens, ook fouten gemaakt. Trouwens, wie zonder zonde is,
werpe de eerste steen. Persoonlijk denk ik dat hij zich heeft neergelegd bij zijn lot - en dat we juist daardoor geschiedenis hebben kunnen schrijven in dit land. Offers zijn slechts aan gezalfden toebedeeld, en dat is waar ik in geloof.Als land en volk hebben we geschiedenis geschreven door de eerste vrouwelijke opperbevelhebber te hebben. De handen zijn ineengeslagen door twee partijen die in elk opzicht lijnrecht tegenover elkaar stonden. Als bevolking hebben we een racistisch beleid afgestraft, nadat grote delen van het volk hebben laten zien dat het er niet toe doet wie het land leidt, zolang er maar wordt gewerkt voor elke Surinamer.De feiten die ik aanhaal zijn geen vrijbrief voor de fouten die de huidige regering maakt. Ik wil benadrukken dat vooral de president goed haar oren te luisteren moet leggen om te begrijpen waar en waarom er ontevredenheid heerst.Wat betreft de verkeerde timing van het gratieverzoek - terecht of niet -: de NDP heeft bij de afgelopen verkiezingen achttien zetels behaald en heeft in samenwerking een coalitie gesmeed. Niet zomaar een coalitie, maar een waarvan velen het niet voor mogelijk hielden: één met de NPS.Nu, ongeveer drie maanden na de officiële ambtsaanvaarding en het op de rails brengen van datgene waarvoor de erevoorzitter zijn leven heeft gegeven, is het prematuur om te spreken over gratieverlening zonder eerst samen te brainstormen en een breder draagvlak te zoeken.Het heeft geen zin om elkaar te bestrijden, terwijl er rationeel altijd een tussenweg te vinden is. Emotionele benadering kan alleen leiden tot afbrokkeling - en de lachende derde zal de partij zijn die ervoor heeft gezorgd dat Surinamers elkaar weer op etniciteit beoordelen en verketteren.Men zal geen gelegenheid onbenut laten om binnenshuis ontstane spanningen verder aan te wakkeren, tot het huis instort. Laten we daarom de idealen van de erevoorzitter blijven uitdragen en werken aan het allerbelangrijkste waar dit land vanaf augustus voor staat: natievorming - waarbij iedereen nodig is, ongeacht afkomst of gepleegde (of vermeend gepleegde) daden.De geschiedenis zal vrijwaren wie vrijwaring verdient; het is niet aan ons, maar aan de Schepper om dat te volbrengen.Ter verduidelijking: laten we het emotionele en eventuele powerplay terzijde zetten en ons inzetten om Suriname voorop te stellen. Als land en volk zijn wij er niet bij gebaat dat een partij met zoveel potentie zichzelf in de wielen rijdt. Smeed dus alle wegen tot één, en leg de basis voor de komende jaren en generaties.Steve Esser
| starnieuws | Door: Redactie
