GAAT SURINAAMSE REGERING QR-CODE SRI LANKA KOPIËREN VOOR KOPEN VAN BRANDSTOF?
In Sri Lanka mogen burgers alleen nog brandstof kopen op vertoon van een QR-code, die is gekoppeld aan hun identiteitskaart en het registratienummer van hun voertuig. De vraag is of dat ook in Suriname zou kunnen, als alternatief voor de onlangs aangekondigde ‘oil moni-systeem’, dat best wel fraudegevoelig is.
Met de maatregel zegt de regering van Sri Lanka brandstof te willen rantsoeneren. Volgens het nieuwe beleid moeten Sri Lankanen eerst hun nationale identiteitskaart en het registratienummer van hun voertuig laten verifiëren. Vervolgens kunnen zij een aanvraag indienen om één voertuig aan hun QR-code te koppelen. Op vertoon van de QR-code mogen
Het is één van de eerste ingrijpende beleidswijzigingen onder het gezag van de nieuwe president, Ranil Wickremesinghe.
De 22 miljoen inwoners van het land worstelen met tekorten aan essentiële goederen, zoals medicijnen, brandstof en
Hoewel de situatie in Sri Lanka niet te vergelijken valt met die in Suriname, lijkt de invoering van een QR-code hier zeker niet onverstandig. Hier is geen schaarste aan brandstof zoals in Sri Lanka, mensen kunnen het vooral nauwelijks meer betalen. De regering Santokhi/Brunswijk is van plan per 1 september de bevolking tegemoet te komen met een subsidie voor brandstof, de zogeheten Oli Moni. Waar iedereen die daarvoor in aanmerking komt en zich registreert een maal per maand zijn auto of brom gratis mag volgooien met brandstof. Als pleister op de wonde voor het enorme koopkrachtverlies waar velen mee te kampen hebben. Het gaat om 133.000 voertuigen en ruim 24.000 bromfietsen. Er wordt zelfs al een pilot gedraaid, zegt Viren Ajodhia, adviseur op het ministerie van Financiën en Planning.
Maar veel mensen betwijfelen of het systeem zal gaan functioneren en de delen van de samenleving waarvoor het bestemd is, zal bereiken. En zeker op zo’n korte termijn, gezien de eerdere ervaringen met deze regering. Daarnaast is het systeem zoals de regering dat wil invoeren, uiterst gevoelig voor fraude. Met het risico dat juist diegenen die er geen recht op hebben, straks gratis op kosten van de staat hun tank vol kunnen gooien en anderen die het juist hard nodig hebben achter het net vissen, mogelijk door de complexe regels bij het registreren. Zoals dat ook bij bijvoorbeeld de Covid-steun het geval was, waar uiteindelijk maar heel weinig mensen van hebben kunnen profiteren.
Een QR-code, waarbij.op je telefoon staat op hoeveel liter je nog recht hebt, is veel veiliger. Al zal het ook ingewikkelder worden omdat de rechthebbenden in Suriname op de gratis brandstof slechts één keer per maand recht hebben op een volle tank. De andere keren moeten ze zelf tanken en betalen. Als er echter een waterdicht systeem wordt opgezet, is frauderen vrijwel uitgesloten.
Wel kan worden betwijfeld of Suriname de kennis in huis heeft (of het geld ervoor over heeft om dat in te huren) om de QR-code te laten functioneren.
Minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid beloofde in oktober vorig jaar plechtig dat er voor het einde van die maand een QR-code zou zijn voor mensen om aan te tonen dat ze gevaccineerd zijn tegen het coronavirus.
Het bleef zoals zo vaak bij die belofte en we hoorden er nooit meer van, ook niet waarom het niet is doorgegaan. Maar kennelijk had de bewindsman zich verkeken op de ingrijpende operatie die de invoering van zo’n systeem vergt en had hij daarvoor de deskundigen niet in huis. En dus moeten de gevaccineerden het nog altijd doen met een papieren vaccinatiebewijs, waar op een gegeven moment ongestoord handel mee werd gedreven.
Dus dat we voor brandstof met een QR-code gaan werken, lijkt vooralsnog een onhaalbare kaart. Bovendien zal het het brandstofverbruik in het land zeker niet helpen verminderen. Daarvoor houden Surinamers te veel van wandelen. Dus zij die het zich kunnen veroorloven, zullen hun tank blijven volgooien. Ook al doet dat pijn in de portemonnee.
OPINIE
