De vermarketing van het Surinaamse bos op internationale carbon credit markt – Deel 1
| dagblad suriname | Door: Redactie
Inleiding
Ik heb deze materie in een nota op 20 februari 2003, onder de aandacht van de Regering gebracht en een voorstel gedaan voor spoedige implementatie van voorzieningen opdat ook Suriname kan participeren op deze markt. Ik heb geen enkele reactie gehad van de regering. 20 jaar lang is er niets gebeurd op dit gebied. Plotseling zijn sommige lieden wakker geworden en schreeuwen eureka. Precies eender is het zo gesteld met de ruimtelijke ordening. In het Frontprogramma van 1987 is het door mij met prioriteit aangestipt. Nu pas verneem ik dat er voorstellen gedaan worden voor een wet ruimtelijke ordening.
Conservation International
Tegen
Suriname moet echter waken over zijn belangen en die niet voor een habbekrats verpatsen. Het overdragen van het beheer van ons bos aan welke buitenlandse organisatie dan ook, hoe liefdadig zij zich ook mogen voordoen, kan in deze nooit een optie zijn. Als Surinaamse instellingen niet in staat zijn om hun taken op een adequate wijze te kunnen uitvoeren, dan dienen zij daarin ondersteund te worden en niet gepasseerd
Buitenlanders verdienen miljoenen dollars aan ons bos en wij zijn ozo blij met wat kruimels via hun lokale foetoe boys. Wanneer plotseling allerlei buitenlandse foundations neerstrijken en zich voordoen als de grootste filantropen dan wordt ik achterdochtig.
Het perspectief
Duurzaam natuurbeheer zal ons meer opleveren dan alle houtkap, alle dierenexporten en andere niet duurzame en milieu on vriendelijke activiteiten. Bij het vermarkten van onze natuur op een professionele wijze kunnen wij op jaarbasis inkomsten in orde van grootte van 100-200 miljoen USD verkrijgen. Maar daarvoor is kennis nodig, professioneel management en organisatie, en schepping van het institutionele kader. Costa Rica heeft alle houtkap en dierenroof in haar bossen verboden en vermarkt haar bos op de internationale milieumarkt (carbon sink CO2 absorptie) en ontvangt bijvoorbeeld voor 1000 ha bos (deels herbebost, deels onder milieuvriendelijk en duurzaam management) 2 miljoen USD van een Noors consortium.
Veel landen in Afrika en vooral in Zuid- en Centraal-Amerika zijn ons op het punt van het vermarkten van hun bossen ruim voor.
In Uruguay verdient een pinus en eucalyptus aanplant van 500000 ha ca USD 40 miljoen op jaarbasis.
Volgens Robert Vincin, Managing Director of Emissions Traders International en adviseur van de Verenigde Naties op dit gebied, lid van de United Nations Trade and Development Forum, is de markt potentie een trillioen (miljoen maal miljoen) dollar markt.
Volgens de Wereldbank zou die markt in 2020 300 miljard USD groot zijn.
Een carbon credit kost momenteel ca USD 10-35 per mt carbon. De huidige wereldmarkt wordt geschat op 10-20 miljard USD. Een hectare Surinaams bos kan momenteel tussen de USD 2500-25000 waard zijn op die markt. Geschat wordt dat wij tussen de USD 100-200 miljoen jaarlijks op deze wijze kunnen verdienen.
Het Kyoto Protocol
U zult gehoord hebben van het Kyoto protocol. Het is een afspraak tussen de landen die het protocol getekend hebben, om verspreid over een aantal jaren te geraken tot reductie van de ozonlaag aantastende stoffen en van klimaatverstorende stoffen zoals broeikas gassen. Denkt U bij deze laatste maar aan wat genoemd worden broeikasgassen als CO2, methaangas,freon, drijfgassen in spuitbussen, etc.
De verbranding van brandstoffen , van hout, etc levert CO2 op. Het is het meest belangrijke gas als het gaat om het veroorzaken van het broeikaseffect en als gevolg daarvan stijging van de temperatuur op aarde.
De milieuwetgeving in een groot aantal industrielanden legt als gevolg van lokale wetgeving en als gevolg van dit protocol boetes en belastingen op voor uitstoot van CO2 en andere emissies. Het Kyoto protocol en de milieuwetgeving in de (vervuilende-) industrie-landenstaat echter toe dat bedrijven (denk aan energiecentrales) onder meer hun CO2 uitstoot kunnen afkopen en compenseren (carbon offset) middels CO2 absorptie (carbon sink). Hierdoor hoeft men minder milieubelasting en boetes te betalen, en kan men zijn productie voortzetten. Planten absorberen kooldioxide. Met behulp van hun photosynthese maken ze uit CO2 en H2O onder invloed van licht met behulp van chlorofyl glucose en zuurstof. Een plant, een verzameling planten, een bos, vertegenwoordigt dus een hoeveelheid CO2 opslag, in het engels carbon sink genoemd. Wanneer een bedrijf of een land dus haar CO2 uitstoot reduceert, dan wel CO2 absorbeert middels bossen, dan maken ze recht op het goed “carbon credit” wat een zekere waarde in USD vertegenwoordigt. Deze carbon credits zijn tussen verdragspartijen vrij verhandelbaar. Wanneer bedrijven dus kunnen aantonen dat ze hun CO2 uitstoot reduceren dan wel aan compensatie van hun CO2 uitstoot doen door carbon credits van een bos in Costa Rica te kopen, dan betalen ze minder milieubelasting.
Richard B Kalloe
| dagblad suriname | Door: Redactie
