Ook in Den Haag kan je nu slagen voor een echte Bollywoodjurk
Suriname, Gyana en India hadden al vestigingen, nu heeft ook Den Haag haar eerste Safco: de ideale plek om te slagen voor een echte Bollywoodjurk.
Meters en meters kleurrijke stoffen met veel glans en glitter blinken de bezoekers van de Megastores in Den Haag tegemoet. Inderdaad een megastore. Geen klein pijpenlaatje dus, waar je tot nu toe vooral moest zijn wie een Bollywoodjurk wilde aanschaffen. Als er dan een Safco Bollywoodwinkel in Nederland moest komen, dan ook maar meteen goed, zo was de redenatie van de Indiase familie Kapadia, eigenaar van ook de andere Safco Bollywoodwinkels in de wereld.
Met
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
zo’n 50.000 Hindoestanen in Den Haag heeft de hofstad de grootste gemeenschap van het land. Verreweg de meesten zijn afkomstig uit Suriname.
Voor traditionele kleding snelden ze tot nu toe naar de Paul Krugerlaan. Een winkelstraat, ook wel Little India genoemd, met talloze winkeltjes die door de eigenaren uitermate efficiënt volgestouwd zijn.
En nu kunnen de klanten dus ook voor het eerst naar een grote winkel. Boordevol jurken en traditionele mannenpakken. Het hangt er allemaal uitgestald. Wie durft kan zijn handen laten glijden over de zware rokken, waar nog minstens vier lagen stof onder verborgen zijn, turen naar de met
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
de hand geborduurde kraaltjes op de stoffen en op de sluiers of voorzichtig voelen aan de tere soepel vallende stof van de omslagdoeken.
Elk kledingstuk is gemaakt bij de bron van Bollywood, in India, uitgezocht en verstuurd door de familie Kapadia. ,,Mooi hè, deze wil ik’’, zucht een meisje van een jaar of acht verrukt, om elf uur ‘s morgens tegen haar moeder. ,,Maar je hebt pas al een nieuwe’’, zucht deze, terwijl ze net zo verliefd haar handen laat glijden over de paarse jurk.
Tempel
© Daniella van Bergen
Elke zondag, vertelt ze, dragen ze nog traditionele kleding als ze naar de tempel gaan. Daarnaast ook op de Hindoestaanse feestdagen en natuurlijk bij bruiloften die meestal vier dagen - en dus ook vier jurken - lang duren. Dan heb je dus nog wel eens jurkje nodig, knikt Irene Ibrahim, eigenaar van de Haagse winkel bevestigend. In de twee weken dat de winkel open is, kleedde ze in elk geval een hele familie aan. ,,32 jurken’’ fluistert ze.
De bruid gaat traditioneel in het rood. De rest van de gasten mag het zelf weten. ,,Maar zeker de ouders van de bruid willen er ook uitmuntend uitzien.’’
Markt is er dus wel. ,,Maar we zien niet alleen Hindoestaanse mensen binnenlopen. Ik heb ook al verkocht aan Turkse, Marokkaanse, zelfs al aan Russische vrouwen. Ze zijn ook gek op de blingbling’’, zegt ze in de winkel, waar het, hoewel de winkel deze vrijdagmorgen nog maar net open is, al best druk is.
Glitter die on-Hollands (excuses voor het woord) veel verder gaat dan de jurk alleen. In een hoek van de winkel blinken gouden en zilveren schoenen, liggen ringen die meteen ook de handen bedekken, hangen er sieraden voor op het voorhoofd en over het haar en maken ook uit kluiten gewassen halskettingen deel uit van de collectie ,,Daarmee moet je de jurk een beetje opvullen’’, zegt de verkoopster.
Stijl
© Daniella van Bergen
Natuurlijk. Irene grinnikt. ,,Persoonlijk hou ik ook veel meer van een eenvoudige stijl, maar ik heb wel weer geleerd om traditionele jurken te dragen.’’
,,Eerst omdat ik me verplicht voelde, maar nu ook omdat ik besef dat we trots mogen zijn op onze Hindoestaanse afkomst. Ik ben als kind naar Nederland gekomen. Nederlands opgevoed, maar ik heb ook nog tradities van thuis meegekregen. Die hoeven we niet te vergeten. Vandaar ook de kleding bij tijd en wijle. Het is de basis van waaruit mijn man en ik zijn verder gegaan toen wij kinderen kregen’’, verduidelijkt Irene.
,,Wat zij er zelf verder mee willen in hun leven mogen ze zelf weten. Mijn jongste dochter is helemaal Nederlands, mijn oudste dochter houdt ook nog vast aan bepaalde tradities’’, stelt ze.
Intussen laat de moeder van het meisje nog een keer haar handen glijden over de paarse stof van het jurkje dat haar dochter er vast en zeker als een prinsesje uit laat zien. ,,Nou wie weet. Straks, als mijn neef gaat trouwen.’’
