ANALYSE | SURINAMERS NOG ALTIJD NIET ONAFHANKELIJK
| united news | Door: Redactie
Auteur| Armand Snijders
Bij 48 jaar onafhankelijkheid staat Suriname er nog hopeloos voor en zijn Surinamers in feite nog altijd erg afhankelijk. Deels door de oude kolonisator, maar veel meer van de ‘oude politiek’ die de bevolking al meer dan een halve eeuw gevangen houdt. Als het volk echter nu eindelijk eens voor zichzelf durft op te komen, zal er -zeker met de voorspelde olierijkdommen- enige hoop voor de toekomst kunnen gloren.
Dat voorafgaand aan deze Srefidensi twee dagen van nationale rouw waren afgekondigd, kan volgens doemdenkers geen toeval zijn. Die nationale rouw werd gehouden vanwege de minstens vijftien overleden goudzoekers
Want het zijn onze leiders die hebben verzuimd om in die 48 jaar voor iedereen ontwikkeling te brengen en ervoor te zorgen dat iedereen het recht op goed onderwijs heeft, waardoor de onfortuinlijke gelukszoekers noodgedwongen naar goud moesten speuren en uiteindelijk om het leven kwamen.
‘Suriname, waar ga je heen?’ is al vaak gezegd en gezongen. Er zijn heel veel Surinamers die zich dat ook al decennia afvragen, maar daar nooit een antwoord op gekregen hebben. In
Terwijl het land na het definitief losweken van Nederland in 1975 wel alle gelegenheid heeft gehad om zich te ontwikkelen. Met een florerende bauxietsector, grootschalige door de oud-kolonisator gefinancierde projecten én 3,5 miljard Nederlandse guldens aan zogeheten verdragsmiddelen -als goedkoop ‘afscheidscadeau’ voor het driehonderd jaar moorden, uitbuiten en leegroven van Suriname- had er eigenlijk niets mis kunnen gaan.
Maar het ging mis, en hoe dat weten we allemaal. Of doordat we het zelf aan den lijve hebben ondervonden of omdat we het in de geschiedenisboeken hebben gelezen. Al in de eerste jaren na 1975 bleek dat Surinamers helemaal niet klaar waren om hun eigen land te besturen. Het openlijke gekonkel, gekissebis en geruzie op bestuurlijk niveau leidde in 1980 mede tot de eerste staatsgreep onder leiding van Desi Bouterse, die zich al snel ontpopte tot bloeddorstige dictator. Ook na deze desastreuze periode slaagden democratisch gekozen regeringen er niet in de ontwikkeling te brengen die nodig was.
De miljarden aan verdragsmiddelen verdampten als sneeuw voor de zon en verdwenen in de zakken van Surinaamse politici of Nederlandse consultants. En van het bauxiet profiteerden vooral buitenlandse multinationals, totdat ze een aantal jaren geleden het niet meer lucratief genoeg vonden en vertrokken. Terwijl de lucratieve hout- en goudwinning alleen bevoorrechte enkelingen -met nauwe politieke banden- rijk hebben gemaakt. Voor de lokale mensen die met gevaar voor eigen leven en met bloed, zweet en tranen het harde werk verrichten, restten slechts de kruimels.
En zo werkt het al 48 jaar: de politieke elite en hun family&friends halen alle kostbare krenten uit de pap, het volk heeft van oudsher het nakijken. Dat is altijd zoet gehouden met voedselpakketten, rondgestrooide bankbiljetten en andere douceurtjes, maar heeft nooit geleerd om volledig zelfvoorzienend te zijn.
UNITEDNEWS
| united news | Door: Redactie
