Winners take all - ‘de elite’ die zogenaamd opkomt voor de armen

Winners take all’ is een maatschappijkritisch boek van Anand Giridharadas, waarin hij ons de poppenkast laat zien van ‘de elite’ die zogenaamd opkomt voor de armen. De Surinaamse schaal is vele malen kleiner dan de schaal in het boek van Giridharadas, maar de inhoud van het boek gaat ook op voor de Surinaamse (politiek) elite. ‘Winners take all’ gaat over hebzucht verbloemd als goede daad en barmhartigheid, of rechtmatig privilege en winst. Ons politiek bedrijf is daar een voorbeeld van en heeft met de huidige regering zijn piek bereikt.

Het is duidelijk dat een groot deel van de stemmenwinst van

Deze beschouwing gaat niet over hoe het één en ander tot stand kwam. Ook niet of het exacte aantal verlies aan zetels één meer of minder is. Het gaat om het effect en dat blijft hetzelfde.

Een aardverschuiving binnen DNA. Er werd dus echt ‘Slim’ gestemd. En met effect. In no-time was er een nieuwe regering bestaande uit VHP (20 zetels) en ABOP (8 zetels) samen al goed voor een numerieke meerderheid van 28 zetels waar de NPS en PL nog aan toegevoegd werden. De “Stem Slim” beweging had op de laatste twee, NPS en PL, geen effect. Het effect van “Stem Slim” is te vinden bij de VHP en ABOP. Met een ‘winners take all’ grondhouding maken die partijen de dienst uit binnen de huidige regeringscoalitie. Een eenheid stralen zij niet uit, behalve op één vlak en dat is: we gaan samen door tot 2025, kost wat kost en wat de kiezers en de samenleving er ook van vinden. 

Er kan gevoeglijk vanuit gegaan worden dat de zetelwinst van de VHP van elf zetels minimaal voor de helft aan “Stem Slim” kiezers kan worden toegewezen. Je kunt dus stellen dat zeker vijf zetels bij VHP en ook zeker één tot twee zetels bij de ABOP de ‘Stem Slim’ kiezers vertegenwoordigen. Maar wat niet gebeurde, is dat deze ‘Stem Slim’ kiezers terug te vinden zijn in de representatie in DNA en zeker ook niet in het regeringsbeleid. Ze hebben geen erkenning, en bij de VHP zeker geen herkenning noch waardering gekregen. Integendeel. 

Een absoluut een hele grote gelegenheid voor de VHP om aan de gemeenschap te tonen in woord en daad dat de ‘H’ van VHP echt veranderd was van ‘Hindoestaans’ in ‘Hervormd’. Als dat wel gebeurd zou zijn dan zou er over het uit te voeren beleid en ook bij functiebenoemingen binnen de VHP-discussie ontstaan met als basis: jullie zitten nu in de regering dankzij óns, de ‘Stem Slim’ kiezers. Mogen wij nu ook meedoen. Op basis van het beleid en functiebenoemingen kan gesteld worden dat de houding van zeker de VHP is: neen, jullie mogen niet meedoen, je hebt je stem aan ons gegeven, en nu je mond houden en vijf jaar wachten. De president benadrukt waar en wanneer hij maar kan dat hij mandaat kreeg voor vijf jaar. 

Welnu, het ontstaan van de Organic Movement, “de stem van het volk, uit het volk”, kan direct in verband gebracht worden met het niet willen erkennen, herkennen en waarderen van al deze stemmen, die door partijpolitiek worden verzwegen! De ‘Stem Slim’ kiezers zijn door de VHP niet gehoord binnen de VHP-organisatie, beleid en functiebenoemingen. Maar als ze niet binnen de politieke partij waar ze op stemden gehoord worden, dan hebben ze nog steeds een Stem. En dat is het Geluid (de stem) dat nu door Organic Movement luidkeels naar buiten gebracht wordt. 

De ‘Stem Slim’ kiezers voelen zich belazerd en bedonderd, dat zijn ze ook. Door deze ‘winner takes all’ houding, die niet overeenkomt met de bromtji djari filosofie, heeft de VHP zich in haar eigen voet geschoten! Ook voor de toekomst! In iets mindere mate geldt dezelfde redenering voor de ABOP. 

In een eerder artikel op Suriname Herald, schreef ik dat de president naar de mensen die zijn partij (VHP) de verkiezingswinst bezorgden zou kunnen kijken als voorlopers van een begin van politieke vernieuwing. Hij (zijn partij) zou ze kunnen omarmen als voorlopers van de politieke vernieuwing die hij als parlementariër en leider van zijn partij predikte en waar Suriname al vanaf zijn onafhankelijkheid aan toe is. Nu laten ernstig misleide burgers die ook nog verarmen door zijn beleid hun stem horen en de president reageert met arrogantie en manipulatie. Weer. Typisch gedrag van winnaars die meedogenloos alles nemen; ook als het de dood van mensen en vernietiging van het milieu betekent. 

De belofte ‘Wo set ing’ bleek voor ‘Slim Stemmer’ de metaforische ‘cool aid’. De Organic Movement schudt aan de regeringsboom, en dat is goed. Surinamers willen geen winnaars die alles nemen en het volk misleiden, maar leiders die de betekenis kennen van: onafhankelijkheid, erbij horen, meesterschap en generositeit en die hun volk met deze principes leiden. Pas dan gaat de toekomst schijnen voor iedereen, niet eerder. 

Filia Kramp