Reactie op artikel van politiecommissaris Terborg

Met enige verbazing, doch met belangstelling hebben wij kennis genomen van het ingezonden artikel van de commissaris van politie, O. Terborg, op onze column met de titel “Leugens, bedrog en willekeur van Surinaamse Politiebond ontmaskerd”.

Terborg stelt: “Zoals vele andere publicaties betreffende het dispuut rond de benoeming van de heer mr. Shivanand Ramlall is ook dit artikel goed onderbouwd en beargumenteerd, weliswaar enigszins doorspekt met insinuaties, waarbij vuilsmijterij niet achterwege is gebleven”.

Commentaar:
Wij hebben een juridische analyse gegeven en de selectieve verontwaardiging aan de kaak gesteld. Wij hebben geen enkele persoon besproken, doch slechts een vergelijking gemaakt tussen benoemingen van personen onder dezelfde wetgeving. Ook

de benoeming van wie dan ook, hebben wij niet ter discussie gesteld.

Het volgende zou wel onder de noemer “insinuatie en vuilsmijterij” gebracht kunnen worden:
De naam van Terborg prijkte in het Country Reports on Human Rights Practices van de Verenigde Staten en daarmee zette hij Suriname op de kaart van mensenrechtenschendingen.

Terborg werd ervan verdacht dat onder zijn gezag kokend water gegooid was op arrestanten van het bureau Geyersflijt. Wij nodigen Terborg vriendelijk uit om de rechterlijke uitspraak, zoals hij stelt, waarin beslist is dat hij ontslagen is van alle rechtsvervolging en in een hogere rang bevorderd moest worden, te publiceren. Dan kan

eenieder kennis van nemen.

Zijn ‘werk bij de inlichtingendienst’, konden wij onmogelijk bespreken, want ook dat heeft niks met de benoeming van Ramlall te maken.

Zoals eerder vermeld, dit alles zou onder de noemer van vuilsmijterij en insinuaties gebracht kunnen worden, want al deze informatie heeft helemaal niets te maken met de zaak Ramlall. Hopelijk ziet commissaris van politie, de heer Terborg, nu wel in wat wel en geen vuilsmijterij is en wat wel of niet ter zake doet.

Selectieve verontwaardiging
In de betreffende column hebben wij slechts een vergelijking gemaakt met de bevordering van Terborg. Zijn bevordering op zich, hebben wij nimmer ter discussie gesteld, dus wij snappen niet wat hij wilde bereiken met zijn reactie op onze column. Hij verdedigt zijn benoeming in zijn reactie, hoewel die benoeming niet ter discussie is gesteld door ons. De selectieve verontwaardiging hebben wij aan de kaak gesteld, niet zijn benoeming. 

Hij is langer dan vijf jaar ‘uitgeleend’ geweest aan het Kabinet van de President (let wel: ‘uitgeleend’, maar niet ontslagen uit politiedienst). Henry Seedorf bijvoorbeeld, die in maart 2020 bevorderd werd tot commissaris van politie, was ook langer dan vijf jaar ‘uitgeleend’. 

In het geval van Ramlall die eveneens langer dan vijf jaar was ‘uitgeleend’ aan het ministerie van Justitie en Politie, stelt men dat hij een burger is en dat met zijn bevordering het wettelijk maximum van ‘vijf jaar uit dienst’, overschreden is. Dit, terwijl dit wettelijk maximum alleen geldt in geval van ‘ontslag’. Geen van deze heren waren met ontslag of uit dienst gegaan, dus de wet is niet overtreden in geen van deze gevallen. Echter wordt dit aspect alleen in het geval van Ramlall tot punt gemaakt en stelt men dat de wet overtreden is.

In het jaar 2020 is de heer Terborg vlak voor de verkiezingen bevorderd tot commissaris van politie. Toen hij bevorderd werd tot commissaris, waren anderen reeds in een rang van commissaris van politie ingedeeld om daartoe bevorderd te worden, maar werden overgeslagen en niet bevorderd. Personen die boven hem in de rang waren, zijn overgeslagen. Toen heeft de politiebond geen heisa gemaakt dat anderen zo lang zitten te wachten op hun benoeming, maar nu in geval van Ramlall komt de politiebond wel met dit argument.

In geval van Terborg heeft de korpschef zelfs geklaagd in het MT, dat hij niet gekend was, maar toen was hij niet in de media getreden. De politiebond maakte toen ook geen punt van het feit dat Terborg benoemd is, terwijl de korpschef niet gekend is. Nu in het geval van Ramlall treedt de korpschef wel in de media dat hij niet gekend is en de politiebond maakt nu plotseling wel heisa om hetzelfde. 

Terborg zou het MD-traject niet gevolgd hebben en is bevorderd tot commissaris van politie. De wet biedt die mogelijkheid, dus niks aan de hand tot zover. Nu in het geval van Ramlall wordt er wel heisa gemaakt dat Ramlall het MD-traject had moeten volgen en Terborg ziet die selectieve verontwaardiging ook niet in. In het geval van Terborg keek iedereen de andere kant op en het was geen probleem (selectieve verontwaardiging).

Hij stelt: “Laten wij met z’n allen ervoor waken dat partijpolitiek en racisme ver buiten het korps gehouden worden. Makkelijk zou het zijn om andere commissarissen of ex-commissarissen te bekritiseren en door het slijk te halen, doch betitel ik dit als spijkers op laag water zoeken. Tot slot wil ik de befaamde columnisten vragen in het vervolg eerst goed hun informatie te verwerken alvorens personen bij de naam te noemen. Dit ‘downgrade’ hun aanzien als relatief goede schrijvers”.

Commentaar:
Ten eerste zien wij niet in welke informatie wij eerst goed moesten verwerken. Wij zien ook niet in wat zijn ontslag van rechtsvervolging en de eventueel daarop volgende bevordering te maken hebben met de vergelijkende analyse met betrekking tot de benoeming van de heer Ramlall.

De heer Terborg had moeten vertellen wat er niet klopt in de column. Wij hebben nergens in zijn artikel kunnen lezen dat er enige informatie niet klopt. De bevordering van hem hebben wij niet ter discussie gesteld, dus konden wij onmogelijk uitvoerig ingaan op zijn bevordering en dus zaken aanhalen die helemaal niets te maken hebben met de inhoud van de column.

Hij stelt dat het feit dat de bond en de korpschef niet gekend zijn, er spanningen zullen ontstaan. Toen hij bevorderd werd en de korpschef niet gekend was, waren er geen spanningen, niemand maakte er een punt van. Nu opeens wel. Ook de selectieve verontwaardiging van de korpschef en de bond heeft de heer Terborg helaas niet kunnen halen uit onze column. Wij hadden tenminste verwacht dat een commissaris van politie de informatie uit onze column goed tot zich neemt en zijn ondergeschikten of collegae wijst op de selectieve verontwaardiging die er heerst bij delen van het korps.

Terborg stelt dat met publicaties over deze kwestie bewust dan wel onbewust met etnische sentimenten wordt bespeeld. Voor het geval Terborg onze column bedoelt, kunnen wij hem meedelen dat het etnische nergens aangehaald is door ons, nergens. Wij zien niet in hoe wij etnische sentimenten bespelen met een juridische analyse en indien wij daarmee ook de selectieve verontwaardiging aan de kaak stellen. Het is de heer Terborg die het etnische nu erbij haalt en daarmee bewust of onbewust inspeelt op etnische sentimenten.

Sunil Sookhlall & Kries Mahabier