NDP LIJKT OP DE VERKEERDE WEG

Analyse: Armand Snijders

Als er één ding de afgelopen periode duidelijk is geworden, dan is het wel dat de Nationale Democratische Partij (NDP) de weg nog behoorlijk kwijt is. In Ocer weet men zich kennelijk geen raad hoe de partij weer te laten meetellen na de volgende verkiezingen. De onbetwiste leider Desi Bouterse wordt node gemist. Het liefst zien ze hem bij de paarse partij weer terugkomen. Maar dat zal absoluut de verkeerde weg blijken te zijn.

In eerste instantie speelde de NDP na haar oprichting in 1987 en het voorzichtige herstel van de democratie een bescheiden rol in de politiek. Maar

mede doordat de toenmalige regeringen verzuimden om korte metten te maken met de leiders uit de militaire periode, konden zij zich onder aanvoering van Bouterse herpakken en langzaamaan het machtscentrum binnendringen – nu op democratische wijze. Dat leidde ertoe dat de paarse partij in 1996 een regering kon vormen onder leiding van Jules Wijdenbosch. Die zat de volledige rit niet uit en bij de verkiezingen in 2000 werd de NDP naar de oppositiebanken verwezen.

Eind 2007 startte het proces rond de decembermoorden van 1982, waarbij Bouterse als hoofdverdachte werd aangemerkt. Vanaf dat moment was er hem alles aan gelegen om te

voorkomen dat hij zou worden veroordeeld. Hij zou de NDP – naast de juridische mogelijkheden – als hét vehikel gebruiken om dat doel te verwezenlijken. Een eerste stap werd gezet toen de NDP in 2010 voldoende zetels in het parlement haalde om het voortouw te nemen om een regering te vormen. Bouterse schoof zichzelf naar voren als presidentskandidaat, waarna hij de strijd tegen – wat hij noemde – het politieke decemberstrafproces dat vooral was bedoeld om hem uit te schakelen, volop losbarstte.

In 2012 kwam Bouterse en de NDP met de ‘zelfamnestiewet’ op de proppen, die de vervolging stil moest leggen. Doordat de partij de steun kreeg van onder meer toenmalige coalitiepartners Abop en Pertjajah Luhur, die zonder te twijfelen vóór stemden, werd de wet aangenomen. Bouterses opzet om via het machtscentrum zijn zin te krijgen, was dus geslaagd. Ware het niet dat de Krijgsraad, die in eerste instantie buitenspel was gezet door de wet, na verloop van tijd oordeelde dat het Assembleebesluit het proces niet in de weg mocht staan en dat het nog in te stellen Constitutioneel Hof zich over de rechtmatigheid moest buigen.

De rest van het verhaal is geschiedenis: Bouterse moest in 2020 als president plaatsmaken voor Chandrikapersad Santokhi en werd eind vorig jaar definitief tot twintig jaar cel veroordeeld voor zijn rol bij de decembermoorden. Hij smeerde hem echter als een lafaard, de NDP stuurloos achterlatend. Terwijl hij na de verkiezingen zei dat hij binnen afzienbare tijd zijn opvolger – in de persoon van Ashwin Adhin- – zou aanwijzen, is tot op de dag van vandaag niets geregeld. Net zoals de partij nooit goed heeft geëvalueerd waarom in 2020 na tien jaar wanbeleid zo’n smadelijke verkiezingsnederlaag werd geleden.

Het lijkt erop dat de partij op de oude voet doorgaat zonder van de enorme fouten uit het verleden te hebben geleerd. Dat blijkt ook wel uit de debatten in De Nationale Assemblee (DNA), waar de coalitie tot vervelens toe blijft herhalen welke puinhoop Bouterse en zijn regering in 2020 hebben achtergelaten.

De NDP-fractie bestrijdt dit en beweert dat zij voor een redelijk gezonde economie hebben gezorgd en dat Suriname juist door het huidige regeringsbeleid momenteel in een crisissituatie verkeert. Dat dit een pertinente leugen is die met feiten en cijfers is te weerleggen, wordt achteloos weggewuifd. En wordt maar door weinigen geloofd.

Aan de opvolger van Bouterse de taak om de kiezers uit te leggen waarom zij weer op de NDP moeten stemmen. Dat zal zeker geen eenvoudige taak zijn, zeker omdat de partij nog geen duidelijk uitgestippeld verkiezingsprogramma heeft. Het enige dat ‘paars’ hoog in het vaandel heeft, is om hun gevallen leider gratie te verlenen als zij weer een president mogen aanwijzen in 2025. De kans dat dit gaat lukken, is vrijwel nihil. Vooral ook omdat de Surinaamse kiezers zich niet nogmaals voor het karretje zullen laten spannen om een veroordeelde moordenaar zijn straf te laten ontlopen.

Door zo hardnekkig achter Bouterse te blijven staan, zal maar een klein deel van het electoraat zich committeren om de partij te steunen. Want de kiezers hunkeren naar politici die vooruitkijken en het verleden achter zich (durven te) laten. Iedereen met een beetje gevoel voor gerechtigheid, zal nooit accepteren dat een veroordeelde moordenaar zijn verdiende straf ontloopt. Dat geldt ook voor Bouterse, ook al is het ruim veertig jaar later. De NDP heeft nu echt te lang vooral in zijn dienst gestaan. Maar het moet ook aan de dr. H.D. Benjaminstraat 56 wel eens zijn doorgedrongen dat Bouterse nu voltooid verleden tijd is!

UNITEDNEWS